Aile diktatörlüğü

Bir aile diktatörlüğü veya kalıtsal diktatörlük, siyaset bilimi terimleriyle kişisel rejim, nominal veya resmi olarak cumhuriyetçi veya sosyalist bir rejimde ortaya çıkan, ancak pratikte mutlak monarşi veya despotluk gibi işleyen bir diktatörlük biçimidir ve bu rejimde siyasi güç, ırsi monarşi gibi diktatörün ailesi içinde aktarılır. Bu nedenle, kilit lider genellikle bir kral veya imparator yerine başkan veya başbakan olarak adlandırılsa da, liderin ezici otoritesi nedeniyle aynı ailenin üyeleri arasında güç iletilir. Bazen lider ömür boyu devlet başkanı ilan edilir ve bu yetkiyi ailesinden birini halef olarak aday göstermek için kullanır.

Bir aile diktatörlüğü, bir monarşiden (genel anayasa hukuku tarafından soyun gerekli olduğu durumlarda) veya siyasi bir aileden (aile üyelerinin resmi ve ezici siyasi otoriteden ziyade gayri resmi otoriteye sahip olduğu) farklıdır.

Ayırt edici özellikleri

değiştir

Aile diktatörlüğü mutlak monarşiden farklıdır ve yönetici genellikle otoritesini ilahi hak kavramına dayandırmaz. Mutlak monarşide, bir aile içinde iktidarın geçişi, devletin anayasal düzenlemesinin bir parçası olarak genel hukuk tarafından gereklidir ve rejimdeki tüm verasetlere uygulanmaya devam eder. Aile diktatörlüğünde, bu düzenleme genel kanun tarafından gerekli değildir. Bazı durumlarda, mevcut liderin belirli bir aile üyesini resmi olarak halef göstermek için özel bir yasa çıkarılabilir. Diğer durumlarda, devlet hukuku resmi olarak seçimleri bile öngörebilir, ancak liderin siyasi ve seçim süreci üzerinde uyguladığı kontrol, kalıtsal bir halefiyet sağlar. Ayrıca, her ardıllığın başarılı olup olmadığı, liderin yetki ve kontrol düzeyine bağlıdır. Sonuç olarak, modern aile diktatörlükleri genellikle az sayıda ardıllıktan sonra ailevi olmayan (kişisel olmayan) bir rejime geçer. Bu durum genellikle sadece bir kez gerçekleşir, nadiren ikiden fazla olur.

Bir aile diktatörlüğü de diğer siyasi ailelerden farklıdır. Siyasi ailelerde, aileye tahakkuk eden gayrı resmi güç ve nüfuz, genellikle açık ve çekişmeli seçimler yoluyla, ailenin siyasi gücü elinde tutmaya devam etmesini sağlar. Aile diktatörlüğünde aile, aile verasetini sağlamak için siyasi güç veya kontrol kullanır ve genellikle kontrollü veya çekişmesiz seçim yoluyla veya hiç seçim yapılmadan iktidarda kalırlar.

Bir aile diktatörlüğü, halefiyeti üzerinde önemli bir kontrol uyguladığından, halef genellikle önceden belirlenir. Bununla birlikte, genellikle halefiyet için resmi bir genel hukuk temeli bulunmadığından, halefin kimliği konusunda genellikle uzun süreli belirsizlik dönemleri vardır. Kendi haleflerini planlayan totaliter rejimlerin diğer türlerinde sıklıkla olduğu gibi, bir halef belirlendikten sonra halefin kendisini gerçekleştirmeyi amaçlayan deneyimleri ve nitelikleri kazandığı veya rejimi yönetmek için gerekli otoriteyi elde etmek için önemli bir "bakım" döneminden geçer

Başarılı güç geçişleri

değiştir

Parantez içindeki tarihler yöneticinin dönemini gösterir.

Orta ve Güney Amerika

değiştir
 
Kuzey Kore'nin yüce lideri ve üç kuşak Kim hanedanının üyesi olan Kim Jong-Un, aile diktatörlüğünün önde gelen bir örneğidir.
 
Esad ailesi 1971'den beri Suriye'yi yönetiyor.
  •   Çin Cumhuriyeti (Tayvan): Çan Kay Şek (1928-1975) yerine oğlu Chiang Ching-kuo geçti (1975-1988).[a]
  •   Kuzey Kore: Kim Il-sung (1948–1994), yerine oğlu Kim Jong-il (1994–2011), yerine oğlu Kim Jong-un (2011–günümüz) geçti. Kim Jong-il, babasına ölümünden sonra Ebedi Başkanlık görevinin verildiği 1997 yılına kadar resmi olarak göreve başlamadı. 2 Haziran 2009'da Kim Jong-il'in en küçük oğlu Kim Jong-un'un Kuzey Kore'nin bir sonraki lideri olacağı bildirildi.[2] Babası ve büyükbabası gibi ona da resmi lakap olarak Büyük Halef ve Parlak Yoldaş lakapları verildi.[3] Kim Jong-il'in 2012'de oğlunu resmi olarak halefi olarak atamasının beklendiği,[4] ancak Kim Jong-il'in 2011'de öldüğü ve buna rağmen Kim Jong-un'un halefi olarak ilan edildiği bildirildi.[5] "Kore İşçi Partisi'nin On Temel İlkesi"nin 2013 baskısı - Madde 10, Madde 2 - Parti ve Devrim'in "ebediyen" "Baekdu (Kim'in) soyu" tarafından taşınması gerektiğini belirtir.[6] Ayrıca bkz. Kim Hanedanlığı.
  •   Irak: Abdüsselam Arif (Cumhurbaşkanı, 1963–1966); yerine kardeşi Abdürrahman Arif (1966–1968) geçti.
  •   Japonya: Şogunluk yönetimi sırasında (1185-1868), Şogun, İmparator tarafından birkaç klandan atandı ve yönetimi boyunca kalıtsal ardıllığı uyguladı.
  •   Suriye: Hafız Esad (1971-2000), yerine oğlu Beşşar Esad (2000'den günümüze) geçti. Beşşar'ın ağabeyi Basil Esad cumhurbaşkanlığı için belirlenmişti, ancak babasının ölümünden altı yıl önce 1994'te öldü. Ayrıca bkz. Esad ailesi.
  •   Türkmenistan: Kurbankulu Berdimuhammedov'un (2007-2022) yerine oğlu Serdar Berdimuhammedov (2022-günümüz) geçti. Serdar daha önce çok sayıda hükûmet görevinde bulunmuştu.[7]
Notlar
  1. ^ Chiang Ching-kuo Başbakan 1972–1978 ve Kuomintang Başkanı 1975–1988 idi.
  2. Başarısız geçişler

    değiştir

    Potansiyel geçişler

    değiştir

    Ayrıca bakınız

    değiştir

    Kaynakça

    değiştir
    1. ^ Aglionby, William A. (1669), The Present State of the United Provinces of the Low-Countries 30 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. John Starkey.
    2. ^ North Korean leader Kim Jong-il 'names youngest son as successor' 16 Ekim 2015 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The Guardian, 2 June 2009
    3. ^ "North Korea: A 'Brilliant Comrade'". The New York Times. 12 Haziran 2009. 1 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2009. 
    4. ^ "Report: NKorea's Kim has pancreatic cancer", Associated Press, 12 July 2009.
    5. ^ Fackler, Martin (19 Aralık 2011). "Kim's Heir Likely to Focus on Stability". The New York Times. 3 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Aralık 2011. 
    6. ^ The Twisted Logic of the N. Korean Regime 13 Ocak 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Chosun Ilbo, 2013-08-13, Accessed date: 2017-01-11
    7. ^ "Turkmenistan leader's son wins presidential election". AP NEWS (İngilizce). Associated Press. 15 Mart 2022. 15 Mart 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mart 2022. 
    8. ^ The Steel Butterfly Still Soars 30 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. The New York Times. October 6, 2012.
    9. ^ "Jatuh Bangun Tommy Soeharto Tegakkan Dinasti Politik Cendana". Tirto.id. 1 Mart 2018. 23 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
    10. ^ "Skenario Soeharto untuk Memuluskan Tutut jadi Presiden". CNN Indonesia. 12 Mart 2018. 12 Mart 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
    11. ^ "Arşivlenmiş kopya". 22 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    12. ^ "Qaddafi's son declares he's leaving politics" 15 Eylül 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Associated Press (International Herald Tribune), 22 August 2008.
    13. ^ "Süddeutsche Zeitung am 12. Oktober 2011: Verwirrung um Festnahme von Gaddafi-Sohn Mutassim". 14 Ekim 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2011. 
    14. ^ "Angolan president reshuffles govt after new charter", Reuters, 4 February 2010.
    15. ^ "Mugabe – Vom Freiheitskämpfer zum Despoten". Welt. 21 Kasım 2017. 27 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    16. ^ "Sie flog auf Staatskosten zum Shoppen nach New York". Bild. 16 Kasım 2017. 17 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    17. ^ "Das Volk hungert, die First Lady shoppt". Der Tagesspiegel. 1 Eylül 2017. 1 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    18. ^ "Arşivlenmiş kopya". 27 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    19. ^ Aziz, Muhammad Abdul and Hussein, Youssef (2002) "The President, the Son, and the Military: Succession in Egypt" Arab Studies Journal 9/10: pp. 73–88
    20. ^ "Tunesien: Das Präsidenten-Gold" 23 Haziran 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Abendzeitung), 17 Januar 2011.
    21. ^ a b "In Tunesien nichts Neues – Die Wahlen vom 25. Oktober: Keine Überraschungen, aber Spekulationen über die „Zeit danach" 25 Şubat 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Friedrich Ebert Foundation), Oktober 2009.
    22. ^ "Tunesien – Eine Revolution und ihre Folgen", Konrad Adenauer Foundation), 4 April 2011.
    23. ^ "Despot Housewives – Die Frauen der Diktatoren (1)" 30 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., ZDF), 17 May 2011. (40:37)
    24. ^ Karl Heinz Kunzmannde [de] (2015). Diplomat in Peru und Tunesien: Ein Botschafter erzählt. ISBN 9783739266275. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    25. ^ Muriel Mirak-Weißbach (2014). Herrschen bis der Frühling kommt: Profil der Machthaber in Tunesien, Ägypten, Jemen, Libyen und Syrien. ISBN 9783942223959. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    26. ^ Kazakhstan: Apparent Rift Opens Within Nazarbaev Family 9 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. Radio Free Europe/Radio Liberty.
    27. ^ "Kazakh president's daughter appointed head of Senate committee" 6 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Radio Free Europe/Radio Liberty, 16 September 2016.
    28. ^ "Политологи назвали Даригу Назарбаеву будущим президентом Казахстана после "временного" Токаева". МК.ru (Rusça). 20 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2019. 
    29. ^ "Nursultan: Kazakhstan renames capital Astana after ex-president". BBC News. 20 Mart 2019. 25 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2019. 
    30. ^ "Than Shwe's Granddaughter Celebrates 4th Birthday with Rangoon Elite". The Irrawaddy. 8 Aralık 2010. 19 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    31. ^ "ဖိုးလပြည့် (ခ) နေရွှေသွေးအောင် ပြောတဲ့ သူနဲ့သူ၏မေမေအကြောင်း". Cele Kabar (Birmanca). 20 Nisan 2018. 25 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Nisan 2018. 
    32. ^ "Myanmar's "Big State Secret"" (PDF). Global Witness (İngilizce). 5 Ocak 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Nisan 2018. 
    33. ^ Moe (14 Mart 2011). "Jealousies Divide 'United' Junta". The Irrawaddy. 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    34. ^ Farid Alilat, Algérie : la diplomatie américaine s'intéresse au frère de Bouteflika 1 Kasım 2013 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Dernières nouvelles d'Algérie Rue89, 05/09/2011
    35. ^ Kamel Daoud,  Comment l’Algérie a-t-elle pu devenir une monarchie ? 28 Şubat 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Algérie-Focus, 19/10/2013
    36. ^ "Arşivlenmiş kopya". 24 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    37. ^ Haley Sweetland Edwards, “AZERBAIJAN: WikiLeaks depicts lifestyles of Baku's rich and powerful” 6 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Los Angeles Times, 25 Dec 2010, Accessed 26 Mar 2013
    38. ^ Holding (21 Şubat 2017). "Mehriban Aliyeva appointed first vice-president of Azerbaijan" (İngilizce). 4 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Şubat 2017. 
    39. ^ "Bangladesh – Family succession: After Sheikh Hasina". South Asia Journal (İngilizce). 23 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
    40. ^ "Leadership succession, terrorism, economy top themes at AL council". Dhaka Tribune. 23 Ekim 2016. 21 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
    41. ^ "Sheikh Hasina is signalling a transition of leadership". www.telegraphindia.com. 3 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Ekim 2020. 
    42. ^ Oliphant, Roland (11 Ekim 2015). "Meet the pint-sized dictator: The 11-year-old heir groomed in North Korea-style dynasty for Belarus". The Daily Telegraph. 12 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
    43. ^ "Why does Belarus President Lukashenko take son Kolya to work?". BBC News. 1 Ekim 2015. 2 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Temmuz 2017. 
    44. ^ "Cambodian strongman's son assumes powerful military role". Phnom Penh: The Straits Times. 30 Haziran 2018. 2 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018. 
    45. ^ "Cameroon: Is Franck Biya the president's son and successor?". Deutsche Welle. 31 Mart 2021. 6 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Nisan 2021. 
    46. ^ "After the Mugabes, which African dynasties remain?". BBC News. 19 Kasım 2017. 19 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Kasım 2017. 
    47. ^ Johnson, RW (3 Eylül 2006). "Playboy waits for his African throne". London, Cape Town: Times Online. 10 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2010. 
    48. ^ Reich (6 Aralık 2020). "Iran Supreme Leader Khamenei hands power to son due to health – report". The Jerusalem Post. 10 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2020. 
    49. ^ "Rosario Murillo Has Two Options to Follow Ortega in Nicaragua as President". confidencial.com.ni. 28 Temmuz 2016. 11 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Temmuz 2018. 
    50. ^ Piehler, Moritz (21 Nisan 2020). "Spekulationen um Nordkoreas Führung: Wird sie die Nachfolgerin von Kim Jong-un?". Yahoo! News. 5 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2020. 
    51. ^ Benninghoff, Martin (21 Nisan 2020). "Wer könnte auf Kim Jong-un folgen?". Frankfurter Allgemeine Zeitung. 22 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2020. 
    52. ^ "Wirbel um Nordkorea-Machthaber: Welche Personen als mögliche Kim-Nachfolger gelten". Focus. 26 Nisan 2020. 26 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2020. 
    53. ^ "Kim Jong Un's Successor Could Be His Uncle, Kim Pyong Il". 30 Temmuz 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Temmuz 2021. 
    54. ^ Двоюродный племянник Путина стал главой партии «Народ против коррупции» 14 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Статья от 05.07.2020 г. «РБК». М. Лисицына.
    55. ^ «После Путина будет Путин». Племянник Путина получил свою партию 6 Haziran 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. // Статья от 06.07.2020 г. «Радио Свобода». А. Рудина.
    56. ^ "Tajik President's Son Cements Mayoral Post With Election To Dushanbe Legislature". Radio Free Europe/Radio Liberty's Tajik Service. 3 Nisan 2017. 4 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Nisan 2017. 
    57. ^ "Daughter Of Tajik President Named Deputy Head Of Major Bank". Radio Free Europe/Radio Liberty's Tajik Service. 18 Temmuz 2017. 31 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2017. 
    58. ^ "Daughter Of Tajikistan's President Elected To Upper Chamber Of Parliament". Radio Free Europe/Radio Liberty's Tajik Service. 29 Mayıs 2016. 2 Ağustos 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ağustos 2017. 
    59. ^ "Die Nachfolge Erdogans: alles bleibt in der Familie". Stuttgarter Nachrichten. 18 Temmuz 2018. 4 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    60. ^ "Erdogans Macht soll in der Familie bleiben". Saarbrücker Zeitung. 18 Temmuz 2018. 4 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    61. ^ "Bei den Erdogans bleibt alles in der Familie". Rheinische Post. 23 Temmuz 2018. 4 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    62. ^ "Wie Erdogan seinen Schwiegersohn Albayrak zum Nachfolger aufbaut". Der Tagesspiegel. 22 Temmuz 2018. 4 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    63. ^ "Zoff um Erdogan-Nachfolge? Die Türkei diskutiert über diesen Rempler". HuffPost. 4 Ağustos 2018. 4 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 
    64. ^ "El hijo de Nicolás Maduro se prepara para ser el sucesor de la revolución chavistar". La Información. 4 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ağustos 2018. 

    Dış bağlantılar

    değiştir