Vikipedi

Hürmet

azizi onurlandırma eylemi

Hürmet (Latince: veneratio, Yunanca: τιμάω timáō) veya azizlere hürmet, yüksek derecede kutsallığa sahip olduğu belirlenen bir azizi onurlandırma eylemidir.[1] Birçok dinde meleklere benzer hürmet gösterilir. Azizlere hürmet, Hristiyanlık, Yahudilik,[2] Hinduizm,[3] İslam,[4] Budizm [1][3] ve Jainizm dahil olmak üzere tüm büyük dinlerin bazı dallarının taraftarları tarafından resmi veya gayri resmi olarak uygulanmaktadır.

İtalya'nın Padua kentindeki Aziz Antonio'nun Mezarı (bir azizin mezarına hürmet).

Hristiyanlık içinde hürmet, Doğu Ortodoks Kilisesi, Roma Katolik ve Doğu Katolik Kiliseleri gibi gruplar tarafından uygulanır ve bunların her biri farklı azizleştirme veya yüceltme prosedürlerine sahiptir. Katolik ve Ortodoks Kiliselerinde hürmet, bir azizin ikonasının, röliklerinin veya heykelinin önünde saygıyla eğilerek veya haç işareti yaparak veya azizlerle ilişkili yerlere hac ziyareti yaparak uygulanır. Genel olarak Protestanlar ve Yehova'nın Şahitleri hürmet göstermez, çünkü birçok Protestan bu uygulamanın putperestlik anlamına geldiğine inanır. Sıradan Lüteriyenler ve Anglikanlar, azizlere saygı gösterilmesine karşı olumlu bir tutuma sahiptirler ve kiliselere azizlerin adını vermenin yanı sıra belirli bayramlar da düzenlerler.[5][6]

Hristiyanlıkta

değiştir

Kutsal sayılanlara duyulan hürmet, Hristiyanlığın ilk dönemlerinde şehitlere özel bir onur verilmesiyle başladı. Azizlerin kiliselerde resmi olarak anılması, birinci yüzyılın başlarında başladı. Elçi Pavlus yazılarında azizlerden isimleriyle söz etti.[7] Yer altı mezarlarında azizleri tasvir eden ikonalar yapıldı. Bizans Ortodoks Kilisesi resmi kilise anma törenine çok erken zamanda başladı ve hatta Roma'da bile anma töreninin üçüncü yüzyılda yapıldığı belgelendi. Zamanla bu onur, kutsallık içinde yaşayan Hristiyanlara da verilmeye başlandı. Çeşitli mezhepler azizlere farklı şekillerde saygı gösterir ve onları belirler, bazılarının resmi bir azizleştirme veya yüceltme süreci vardır. Bu aynı zamanda aziz olmanın da ilk adımıdır.[1]

Latria, dulia ve hiperdulia

değiştir

Hristiyan teologlar uzun süredir yalnızca Tanrı'ya yapılan ibadet türü için latria terimlerini, meleklere, azizlere, kutsal emanetlere ve ikonalara gösterilen saygı için ise dulia ve proskinesis terimlerini benimsemişlerdir. [a]

Katolik ve Doğu Ortodoks teolojileri ayrıca Meryem'e özel olarak ödenen saygı türleri için hiperdulia terimini de içerir. Katolik ilahiyatçı Thomas Aquinas, hiperdulinin dulia ile aynı türden hürmet olduğunu, yalnızca daha yüksek derecede verildiğini belirtir; her ikisi de latria'dan farklı kalır.[14]

Katoliklikte

değiştir

Katoliklikte hürmet, yalnızca Tanrı'ya ait olan gerçek ibadetten (gerçek tapınma) farklı bir onur türüdür. Steubenville Fransisken Üniversitesi'nden Mark Miravelle'e göre, İngilizce "ibadet" kelimesi hem hürmet hem de hayranlıkla ilişkilendirilmiştir:

Thomas Aquinas'ın açıkladığı gibi, klasik teolojide latria olarak bilinen tapınma, haklı olarak yalnızca Tanrı'ya sunulan tapınma ve sadakattir. Bu, yaratılmamış bir ilahi şahsın mükemmelliğine ve onun mutlak Rabbiyetine uygun bir şekilde gösterilen teslimiyetin ve bağlılığın kabulünün tezahürüdür. Yalnızca Allah'ın hak ettiği yaratıcıya ibadettir.

Klasik teolojide dulia olarak bilinen hürmet, yaratılmış bir insanın mükemmelliğine uygun olarak gösterilen onur ve saygıdır. Yaratılmış varlıkların sergilediği mükemmellik de aynı şekilde tanınmayı ve onurlandırılmayı hak eder.

Tarihsel olarak teoloji ekolleri "ibadet" terimini hem tapınmayı hem de hürmeti kapsayan genel bir terim olarak kullanmışlardır. "Tapınma ibadeti" ile "Hürmet ibadeti" arasında ayrım yapacaklardı. "İbadet" kelimesi (ayinle ilgili "kült" teriminin geleneksel olarak kullanılmasına benzer şekilde) tapınmakla eş anlamlı değildi, ancak tapınma ve hürmeti tanıtmak için kullanılabilirdi. Bu nedenle Katolik kaynaklar bazen "ibadet" terimini tapınmayı belirtmek için değil, yalnızca Meryem'e ve azizlere duyulan hürmet ibadetini belirtmek için kullanırlar.[15]

Roma Kateşizmi'nde Azizlerin Onuru ve Duası hakkında daha uzun bir açıklama mevcuttur.

Artık Roma Katolik geleneği, Marianum gibi Papalık okullarının özellikle bu göreve adanmış olduğu, Marioloji alanı aracılığıyla Meryem Ana'ya hürmet edilmesi konusunda köklü bir felsefeye sahiptir.[16][17][18]

Roma Katolik Kilisesi doktrinine göre, İlahi Annelik dogmasına ek olarak,[19] Tanrı'nın Annesi (diğer adıyla "Theotokos") üç farklı dogmanın da konusuydu:

  1. Günahsızlığı (Tanrı'nın lütfuyla aslî günahın yokluğu)
  2. Ebedi bekâret (İsa'nın doğumundan önce, doğum sırasında ve sonrasında, Göğe Yükselişine kadar)
  3. Göğe Yükselişi (beden ve ruh olarak Cennete).

Tanrı'nın Meryem'e bahşettiği özel lütuflar, onun insanlığa yönelik tüm lütufların Mediatrix unvanını, inanlıların dua niyetleri konusunda İsa Mesih Tanrı'ya şefaat etme yeteneğini motive etti.

Kutsal Kitap'ta

değiştir

Azizlerin röliklerine hürmet konusunda iki ayetten sıklıkla söz edilir:

'Her ilkbaharda Moav akıncıları İsrail topraklarına girerlerdi. 21Bir keresinde İsrailliler, ölü gömerken akıncıların geldiğini görünce, ölüyü Elişa'nın mezarına atıp kaçtılar. Ölü Elişa'nın kemiklerine dokununca dirilip ayağa kalktı.' (2 Krallar 13:21) '11Tanrı, Pavlus'un eliyle olağanüstü mucizeler yaratıyordu. 12Şöyle ki, Pavlus'un bedenine değen peşkir ve peştamallar hasta olanlara götürüldüğünde, hastalıkları yok oluyor, kötü ruhlar içlerinden çıkıyordu.' (Elçilerin İşleri 19:11, 12)

Deuterokanonik Sirak Kitabı aynı zamanda ataların ve peygamberlerin anısına hürmet edilmesinden de kısaca bahseder: "Bundan sonra kutsalları övelim, Birbirini izleyen kuşaklarda atalarımızı övelim." (44:1). "Uluslar onların bilgeliğini bildirecek, Kutlama törenleri düzenleyip onlardan övgüyle söz edecektir." (44:15) [20]

Destek

değiştir

Aziz Augustinus, Aziz Ambrosius ve diğerleri, İncil sonrası zamanlarda Aziz İstefanos, Nola'lı Aziz Felix, Aziz Gervasius ve daha birçok kişinin mezarlarında meydana gelen mucizeleri anlatırlar. Bu tür mucizevi olaylar, röliklere duyulan hürmet için ilahi bir lütuf olarak görülüyor.[21]

Not listesi

değiştir
  1. ^ [8][9][10][11][12][13]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c Lindsay Jones, (Ed.) (2005). Thomson Gale Encyclopedia of Religion. Second (Tacikçe). Sainthood. Macmillan Reference USA. s. 8033.  r eksik |soyadı1= (yardım)
  2. ^ "Veneration of saints is a universal phenomenon. All monotheistic and polytheistic creeds contain something of its religious dimension... " Issachar Ben-Ami (1998). Saint Veneration Among the Jews in Morocco. Wayne State University Press. s. 13. ISBN 978-0-8143-2198-0. 22 Kasım 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Eylül 2012. 
  3. ^ a b Werner Stark (1966). Sociology of Religion. Taylor & Francis. s. 367. GGKEY:ZSKE259PDZ9. Erişim tarihi: 7 Eylül 2012. 
  4. ^ Florian Pohl (1 Eylül 2010). Modern Muslim Societies. Marshall Cavendish. ss. 294-295. ISBN 978-0-7614-7927-7. Erişim tarihi: 7 Eylül 2012. 
  5. ^ Hanson, B. Introduction to Christian Theology. Fortress Press. s. 308. ISBN 978-1-4514-0446-3. 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023. 
  6. ^ Farmer, D. (2011). The Oxford Dictionary of Saints, Fifth Edition Revised. Oxford Quick Reference. OUP Oxford. s. 17. ISBN 978-0-19-103673-6. 28 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023. 
  7. ^ Note: Paul does not actually use the title Saint with any name, but refers to all Christians in general as saints in Romans 15:25. And the New Testament refers to those martyred like Stephen and righteous ones like Simeon in Luke 2:25.
  8. ^ s.v. dulia, Cross, F.L.; Livingstone, E.A., (Ed.) (1997). The Oxford Dictionary of the Christian Church (Third bas.). Oxford University Press. s. 513. 
  9. ^ s.v. proskynesis, Tom Devonshire Jones; Linda Murray; Peter Murray, (Ed.) (2013). The Oxford Dictionary of Christian Art and Architecture, Second Edition. Oxford University Press. s. 475. ISBN 9780199680276. 
  10. ^ Casiday, Augustine, (Ed.) (2012). The Orthodox Christian World. Routledge. s. 450. ISBN 9780415455169. 
  11. ^ "Veneration of Images". New Advent Catholic Encyclopedia. 19 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  12. ^ s.v. Communion of Saints, Alan Richardson; John Bowden, (Ed.) (1983). The Westminster Dictionary of Christian Theology. Westminster John Knox Press. s. 114. ISBN 9780664227487. 
  13. ^ s.v. Images, Veneration of, Elwell, Walter A., (Ed.) (2001). Evangelical Dictionary of Theology. Baker Academic. s. 594. ISBN 9780801020759. 
  14. ^ "The Summa Theologiae of Thomas Aquinas". 2nd. Second Part of the Second Part — Question 103: Dulia: New Advent (2017 tarihinde yayınlandı). 1920. 17 Ocak 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  15. ^ Miravalle, Mark (24 Kasım 2006). "What Is Devotion to Mary?". Mother of all peoples. 6 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2013. 
  16. ^ "Mariological Society of America". Mariologicalsocietyofamerica.us. 25 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2012. 
  17. ^ "Ordine dei Servi di Maria". www.servidimaria.org. 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Mart 2024. 
  18. ^ Publisher’s Notice in the Second Italian Edition (1986), reprinted in English Edition, Gabriel Roschini, O.S.M. (1989). The Virgin Mary in the Writings of Maria Valtorta (English Edition). Kolbe's Publication Inc. 2-920285-08-4
  19. ^ "Divine Maternity Dogma." Father Denis Vincent Wiseman, O.P., July 19, 2002. Accessed 6-3-2021. https://udayton.edu/imri/mary/d/divine-maternity-dogma.php 25 Ocak 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  20. ^ ".+: Kutsal Kitap :+". kutsal-kitap.net. 11 Mart 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2024. 
  21. ^ Deharbe, Joseph (1912). "Chap. II. The Ten Commandments of God". A Complete Catechism of the Catholic Religion. Schwartz, Kirwin & Fauss. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Hürmet&oldid=33804935" sayfasından alınmıştır