Kalay(IV) klorür

Kalay(IV) klorür
Tin (IV) chloride Susuz kalay klorür	Tin(IV) chloride pentahydrate.jpg Pentahidratı
Adlandırmalar
	IUPAC adı Tetraklorostannan; Kalay tetraklorür; Kalay(IV) klorür
	Diğer adlar Stannik klorür
Tanımlayıcılar
CAS numarası	7646-78-8 ; 10026-06-9 (pentahydrate) ;
3D model (JSmol)	susuz: Etkileşimli görüntü; pentahidrat: Etkileşimli görüntü;
ChemSpider	22707 ;
ECHA InfoCard	100.028.717
EC Numarası	231-588-9;
PubChem CID	24287;
RTECS numarası	XP8750000;
UNII	67H76LFL3V ;
UN numarası	1827
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID1029679 ;
	InChI InChI=1S/4ClH.Sn/h41H;/q;;;;+4/p-4 Key: HPGGPRDJHPYFRM-UHFFFAOYSA-J ; InChI=1/4ClH.Sn/h41H;/q;;;;+4/p-4 Key: HPGGPRDJHPYFRM-XBHQNQODAC;
	SMILES susuz: Cl[Sn](Cl)(Cl)Cl; pentahidrat: Cl[Sn-2](Cl)(Cl)([OH2+])([OH2+])Cl.O.O.O;
Özellikler
Molekül formülü	SnCl4
Molekül kütlesi	260.50 g/mol
Görünüm	duman çıkaran renksiz sıvı
Koku	Acrid
Yoğunluk	2.226 g/cm3 (susuz) ; 2.04 g/cm3 (pentaidrat)
Erime noktası	-3.407 °C (-6.101 °F; -3.134 K) (anhydrous) ; 56 °C (133 °F; 329 K) (pentahydrate)
Kaynama noktası	11.415 °C (20.579 °F; 11.688 K)
Çözünürlük (su içinde)	hidrolize olur
Çözünürlük	soluble in alcohol, benzene, toluene, chloroform, acetone, kerosene, CCl4, methanol, gasoline, CS2
Buhar basıncı	2.4 kPa
Manyetik alınganlık (χ)	−115·10−6 cm3/mol
Kırınım dizimi (nD)	1.512
Yapı
Kristal yapı	monoclinic (P21/c)
Tehlikeler
	GHS etiketleme sistemi:
Piktogramlar
İşaret sözcüğü	Danger
Tehlike ifadeleri	H314, H412
Önlem ifadeleri	P260, P264, P273, P280, P301+P330+P331, P303+P361+P353, P304+P340, P305+P351+P338, P310, P321, P363, P405, P501
NFPA 704; (yangın karosu)	3 0 1
Güvenlik bilgi formu (SDS)	ICSC 0953
Benzeyen bileşikler
Diğer anyonlar	Tin(IV) fluoride; Tin(IV) bromide; Tin(IV) iodide
Diğer katyonlar	Carbon tetrachloride; Silicon tetrachloride; Germanium tetrachloride; Lead(IV) chloride
Benzeyen bileşikler	Tin(II) chloride
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Kalay tetraklorür olarak da bilinen kalay(IV) klorür, inorganik bir kalay ve klor bileşiğidir. Havayla temas ettiğinde duman çıkaran, renksiz, higroskopik bir sıvıdır. Diğer kalay bileşiklerinin öncülü olarak kullanılır.^[1] İlk olarak Andreas Libavius (1550–1616) tarafından keşfedildi ve Spiritus fumans libavii olarak biliniyordu.

Hazırlanması

Klor gazının 115 C'de kalay ile reaksiyonundan hazırlanır:

Sn + 2Cl₂ → SnCl₄

Uygulamalar

Organokalay bileşiklerinin öncülü

Susuz kalay(IV) klorür, organokalay kimyasında önemli bir öncüdür. Grignard reaktifleri ile kalay(IV) klorür, tetraalkilkalay bileşiklerini verir:

SnCl ₄ + 4 RMgCl → SnR ₄ + 4 MgCl ₂

Susuz kalay(IV) klorür, tetraorganokalay bileşikleriyle reaksiyona girer:

SnCl₄ + SnR₄ → 2 SnCl₂R₂

Bu organokalay halojenürler, katalizörler (örneğin, dibütilkalay dilaurat) ve polimer stabilizatörleri için yararlı öncüllerdir.^[2]

Kalay(IV) klorür, Friedel-Crafts reaksiyonlarında Lewis asidi katalizörü olarak kullanılır.^[1] Örneğin tiyofenin 2-asetiltiyofen verecek şekilde asetilasyonu kalay(IV) klorür tarafından desteklenir.^[3] Benzer şekilde kalay(IV) klorür nitrasyonlar için faydalıdır.^[4]

Güvenlik

Kalay(IV) klorür, havayla temas ettiğinde tahriş edici (ancak ölümcül olmayan) yoğun bir duman oluşturduğu için Birinci Dünya Savaşı'nda kimyasal silah olarak kullanıldı. Savaşın sonlarına doğru kalay kıtlığı nedeniyle yerini silisyum tetraklorür ve titanyum tetraklorür karışımı aldı.^[5]

Kaynakça

^ ^a ^b Egon Wiberg, Nils Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001). Inorganic Chemistry. Elsevier. ISBN 0-12-352651-5.
^ G. G. Graf "Tin, Tin Alloys, and Tin Compounds" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2005 Wiley-VCH, Weinheim. DOI:10.1002/14356007.a27_049
^ John R. Johnson, G. E. May (1938). "2-Acetothienone". Organic Syntheses. 18: 1. doi:10.15227/orgsyn.018.0001.
^ Thurston, David E.; Murty, Varanasi S.; Langley, David R.; Jones, Gary B. (1990). "O-Debenzylation of a Pyrrolo[2,1-c][1,4]benzodiazepine in the Presence of a Carbinolamine Functionality: Synthesis of DC-81". Synthesis. 1990: 81–84. doi:10.1055/s-1990-26795.
^ Fries, Amos A. (2008). Chemical Warfare. Read. ss. 148–49, 407. ISBN 978-1-4437-3840-8. .

[Wiberg&Holleman-1] Egon Wiberg, Nils Wiberg, Arnold Frederick Holleman (2001). Inorganic Chemistry. Elsevier. ISBN 0-12-352651-5.

[Ullmann-2] G. G. Graf "Tin, Tin Alloys, and Tin Compounds" in Ullmann's Encyclopedia of Industrial Chemistry, 2005 Wiley-VCH, Weinheim. DOI:10.1002/14356007.a27_049

[3] John R. Johnson, G. E. May (1938). "2-Acetothienone". Organic Syntheses. 18: 1. doi:10.15227/orgsyn.018.0001.

[4] Thurston, David E.; Murty, Varanasi S.; Langley, David R.; Jones, Gary B. (1990). "O-Debenzylation of a Pyrrolo[2,1-c][1,4]benzodiazepine in the Presence of a Carbinolamine Functionality: Synthesis of DC-81". Synthesis. 1990: 81–84. doi:10.1055/s-1990-26795.

[5] Fries, Amos A. (2008). Chemical Warfare. Read. ss. 148–49, 407. ISBN 978-1-4437-3840-8. .

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]