Prusya

1525-1947 yılları arasında Orta Avrupa'da varlığını sürdürmüş eski bir Alman devleti

Prusya (Almanca: Preußen), tarihin değişik dönemlerinde değişik anlamlarda kullanılmış bir isim olmakla birlikte en çok 1713-1867 yılları arasında kendine Prusya Krallığı adını veren ve Orta Avrupa'da hüküm süren Alman devletinin ismidir.

Prusya
Preußen (Almanca)
1525-1947
Prusya bayrağı
Bayrak (1803–1892)
Arma
Slogan
Gott mit uns  (Almanca)
"Tanrı bizimle"
1870 yılında Prusya (mavi), Kuzey Almanya Konfederasyonu'nu yöneten devlet olarak.
1870 yılında Prusya (mavi), Kuzey Almanya Konfederasyonu'nu yöneten devlet olarak.
BaşkentKönigsberg, daha sonra Berlin
Yaygın dil(ler)Almanca (resmi)
HükûmetMonarşi
Dük1 
• 1525–1568
I. Albert (ilk)
• 1688–1701
III. Frederick (son)
Başbakan1, 2 
• 1918–1920
Paul Hirsch (ilk)
• 1933–1945
Hermann Göring (son)
Tarihçe 
• Kuruluşu
1525
27 Ağustos 1618
18 Ocak 1701
9 Kasım 1918
30 Ocak 1934
• Dağılışı
1947
Yüzölçümü
• Toplam
297007 km2
Nüfus
• 1816[1]
10,349,000
• 1939[1]
41,915,040
1 Devletin başında olan kişiler ilk ve son olarak numaralandırılmıştır. Daha fazla bilgi için Prusya hakkında İngilizce Vikipedi'de bilgi mevcuttur.
2 Ministerpräsident rütbesi 1792'de Prusya bir krallıkken getirildi ve Başbakan'lar devletin başındaki kişilerdir.

Tarihçe değiştir

Baltık Denizi kıyısında bir bölge olan Prusya başlangıçta, Brandenburg Dükalığı olarak Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu'nun bir parçasıydı ve başkenti Königsberg (Kaliningrad) idi. İspanya Veraset Savaşı (1701-1713) sırasında İngiltere, Kutsal Roma Cermen İmparatorluğu, Hollanda; Portekiz ve Savoya Dükalığı ittifakında savaşa katılmıştır. İttifakın Fransa karşısında zafer kazanmasıyla imzalanan Utrecht Barışı'yla Brandenburg Dükalığına krallık statüsü tanınmıştır. Bu tarihten sonra Prusya Krallığı olarak bilinecektir, başkenti ise Berlin olacaktır.

1806 yılında krallık, Napolyon Bonapart önderliğindeki Fransız ordusuna yenilince topraklarının büyük bir kısmını kaybeder ve Fransa ile ittifak kurmak zorunda kalır. Napolyon'un 1812'deki Rusya seferinde başarısız olup büyük güç kaybetmesini fırsat bilen Prusya, Fransa'yla olan ittifakını bozar ve koalisyon güçleriyle birlikte 1813 Leipzig ve 1815 Waterloo savaşlarında Fransızları mağlup ederler. 1815'teki Viyana Kongresi'nde Prusya, sınırlarını batıdaki Saar nehrinden doğudaki Neman nehrine kadar genişletir. Ancak krallık toprakları hâlâ ikiye bölünmüş durumdadır. Çünkü Hannover, Braunschweig, Hamburg ve Bremen gibi bağımsız prenslikler ve şehir devletleri ülkeyi coğrafi olarak ikiye bölmektedir.

1867 yılında Prusya kralı I. Wilhelm, Otto von Bismarck'ı başbakanlığa atadı. Bismarck, Danimarka, Avusturya ve Fransa'ya açtığı savaşlarla Alman bölgelerini bir bayrak altında topladı ve Alman İmparatorluğu'nu kurdu. Bu birleşmedeki anahtar unsur Otto von Bismarck'tır. Kendisi (Almanca) Blut und Eisen politik düşüncesiyle birlikte bu birleşimi sağlamıştır. Bu sayede Prusya kralı I. Wilhelm de artık Almanya'nın Kayzer Wilhelm'i oldu. Bu tarihten sonra Prusya Alman İmparatorluğu'nun en büyük parçası olarak kaldı. 1934 yılında Naziler Prusya tanımını tamamen ortadan kaldırdılar.

II. Dünya Savaşı sonrasında Prusya toprakları Polonya ile Rusya arasında paylaşıldı. Günümüzde Litvanya ile Polonya arasında kalan Rusya'ya ait Kaliningrad şehri eskiden Königsberg adıyla Doğu Prusya'nın başkenti idi. Prusya, Avusturya ile birlikte "Alman düalizminin" (Alman ikiliğinin) temeli olarak bilinir.

Demografi değiştir

Nüfus değiştir

1871 yılında Prusya'nın nüfusu 24.69 milyon olarak ölçüldü-ki bu Alman İmparatorluğunun nüfusunun %60'ıydı-.[2] 1910 yılında nüfus 40.17 milyona yükseldi (Alman İmparatorluğunun nüfusunun %62'si). 1914'te Prusya 354,490 km² alana sahipti. Mayıs 1939'da Prusya 297,007 km² alana ve 41,915,040 kişilik nüfusa sahipti.

Ayrıca bakınız değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ a b "Population of Germany". tacitus.nu. 28 Haziran 2004 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ Büsch, Otto; Ilja Mieck; Wolfgang Neugebauer (1992). Otto Büsch (Ed.). Handbuch der preussischen Geschichte (Almanca). 2. Berlin: de Gruyter. s. 42. ISBN 978-3-11-008322-4.