Gölgeler Ordusu (film)
Gölgeler Ordusu (Fransızca: L'armée des ombres) Jean-Pierre Melville tarafından yazılıp yönetilen; Lino Ventura, Simone Signoret, Paul Meurisse ve Jean-Pierre Cassel'in oynadığı 1969 İkinci Dünya Savaşı konulu gerilim ve dram filmidir. Fransız-İtalyan ortak yapımı olan film, Joseph Kessel'in 1943 tarihli aynı adlı kitabının bir film uyarlamasıdır. Kessel'in Fransız Direnişi üyesi olarak deneyimlerini diğer Direniş üyelerinin kurgusal versiyonlarıyla birleştirilmiştir.
| L'armée des ombres | |
| Yönetmen | Jean-Pierre Melville |
|---|---|
| Yapımcı | Jacques Dorfmann |
| Senarist | Jean-Pierre Melville |
| Oyuncular | Lino Ventura Simone Signoret Paul Meurisse Jean-Pierre Cassel |
| Müzik | Éric Demarsan |
| Görüntü yönetmeni | Pierre Lhomme Walter Wottitz |
| Kurgu | Françoise Bonnot |
| Stüdyo | Les Films Corona Fono Roma |
| Dağıtıcı | Valoria Films (Fransa) Fida Cinematografica (İtalya) |
| Çıkış tarih(ler)i | 12 Eylül 1969 (Fransa) 6 Ekim 1970 (İtalya) |
| Süre | 145 dakika |
| Ülke | Fransa İtalya |
| Dil | Fransızca Almanca |
Gölgeler Ordusu, güvenli evler arasında hareket eden, Müttefik ordularıyla birlikte çalışan, muhbirleri öldüren ve en olası kaderleri olduğunu bildikleri yakalama ve infazdan kaçmaya çalışan küçük bir Direniş savaşçısı grubunu anlatıyor.[1] Film, karakterleri kahraman olarak tasvir ederken, Direniş'in kasvetli, romantik olmayan bir görünümünü sunuyor.[2][3]
Gölgeler Ordusu, Fransa'da ilk piyasaya sürüldüğü sırada iyi karşılanmadı ve geniş çapta görülmedi. 1968 Mayıs olaylarının ardından, Fransız eleştirmenler filmi Charles de Gaulle'ü yücelttiği algısıyla kınadılar; o zamanlar, Amerikan sanat filmi programcıları ipuçlarını, filme bu temelde saldıran Cahiers du cinéma'dan aldılar.[3] Bu nedenle, film neredeyse kırk yıl boyunca Amerika Birleşik Devletleri'nde gösterime girmedi.[1][3] 1990'ların ortalarında Cahiers du cinéma, filmin ve Melville'in yapıtının yeniden değerlendirmesini yayınladı ve bu, filmin restorasyonuna ve 2006'da yeniden yayınlanmasına yol açtı.[3] Film, ABD'de eleştirel övgüyle karşılandı ve birçok eleştirmenin yılsonu ilk on listesinde yer aldı.[2][3]
Konusu değiştir
Fransız Direniş ağının başkanı Philippe Gerbier, Vichy Fransız polisi tarafından Direniş faaliyeti şüphesiyle tutuklanır. Delil yetersizliğinden beraat eder, hala bir kampta tutulur. Gerbier ve genç bir komünist bir kaçış planı üzerinde çalışmaya başlarlar, ancak bu plan gerçekleşmeden önce, Gestapo tarafından sorgulanmak üzere Paris'e nakledilir. Burada bir gardiyanı öldürmeyi ve kaçmayı başarır.
Gerbier, Marsilya'daki Direniş ağını yönetmektedir. Gerbier, Félix Lepercq, Bison olarak bilinen iriyarı bir gazi olan Guillaume Vermersch ve Le Masque olarak bilinen genç bir acemi olan Claude Ullmann ile birlikte Gerbier'ye ihanet ettiği için kendi içlerinden genç bir ajan olan Paul Dounat'ı idam etmeleri gerekmektedir. Kullandıkları evin bitişiğindeki evi dolu bulurlar ve bu nedenle silahlarını kullanamazlar. İyi bir bıçak olmadığı için onu boğarlar.
Lepercq, bir barda eski bir arkadaşı olan yakışıklı, risk almayı seven eski bir pilot olan Jean-François Jardie'yi işe alır. Jardie, Paris'teki ilk görevinde, Gerbier'nin ağının kilit noktalarından biri olan ev hanımı Mathilde ile tanışır ve Paris'teki malikanesinde görünüşte bağımsız, bilimsel bir hayat yaşayan ve ünlü bir filozof olan ağabeyi Luc Jardie'yi ziyaret eder. Bir süre sonra Gerbier, bir İngiliz denizaltısıyla Londra'daki Özgür Fransız karargahına gider. Denizaltıda Gerbier, tüm Direniş ağlarının başı olduğunu kanıtlayan Luc Jardie ile tanışır. Luc Jardie'nin kimliği sıkı korunan bir sırdır. Londra'da Gerbier direniş için ek lojistik destek ayarlar ve Luc Jardie'ye Charles de Gaulle tarafından nişan verilir. Onlar oradayken, Lepercq, Gestapo tarafından tutuklanır. Gerbier olayı öğrendiğinde, yolculuğunu kısa keser ve Fransa'nın kırsalına paraşütle atlar.
Lepercq tutuklandıktan sonra komutayı devralan Mathilde, Lyon'daki maksimum güvenlikli bir Gestapo hapishanesinde işkence edilen Lepercq'i kurtarmak için cüretkar bir plan yapar. Jean-François Jardie, planın ayrıntılarını duyduktan sonra, Gerbier'ye bir istifa mektubu yazar ve kendisini tutuklattırıp Lepercq ile hapse atılması için Gestapo'ya yolladığı isimsiz bir mektupla kendisini suçlar. Kötü bir şekilde dövülen Jean-François ve gördüğü işkenceden dolayı neredeyse ölmek üzere olan Lepercq aynı hücreyi paylaşmaktadır. Kısa bir süre sonra, Alman kılığında Mathilde, Le Masque ve Bison, Lepercq'i kurtarmak için onun farklı bir gözaltı merkezine transferini emreden sahte belgeler kullanırlar. Hapishane doktoru, Lepercq'in nakil için uygun olmadığını söyleyince planları başarısız olur. Jean-François kurtarmanın başarısız olduğunu görünce, Lepercq'e bir siyanür hapını verir.
Kurtarma girişimi sırasında Gestapo'nun arananlar listesinde Gerbier'in de olduğunu gören Mathilde, Gerbier'i Londra'ya kaçmasını ister ancak Gerbier reddeder ve büyüyen Direnişte kimsenin kendisinin yerini dolduramayacağını söyler. Birkaç dakika sonra Gerbier, Vichy polisi tarafından bir baskınla yakalanır ve Almanlara teslim edilir. Gerbier ve hücre arkadaşları idam edileceklerdir, ancak bir SS subayının sadist oyununa maruz kalırlar. Makineli tüfekler tarafından öldürülmeden önce odanın uzak duvarına koşabilirlerse biraz daha uzun yaşayacaklardır. Ateş etme başladığında, Mathilde'in ekibi Almanların görüşünü engellemek için sis bombaları fırlatır ve böylece Gerbier'e bir halat atar ve kıl payı kaçarlar.
Gerbier, kırsalın derinliklerinde terk edilmiş bir çiftlik evinde yalnız başına bir ay geçirir. Luc Jardie, Mathilde'nin tutuklanmasının ardından Gerbier'nin tavsiyesini almaya gelir. Naziler Mathilde'in genç kızını tehdit ettiği için işbirlikçilerinin kimliklerini açıklamaya zorlandığından korkmaktalardır. Jardie, Le Masque ve Bison geldiğinde saklanır. Gerbier, Mathilde'in derhal infaz edilmesini emreder, ancak Bison emri yerine getirmeyi reddeder ve Gerbier'in onu öldürmesini engellemeye yemin eder. Jardie ortaya çıkar ve Bison'u Mathilde'in intihar edemeyeceğine ancak onlardan onu öldürmelerini beklediğine ikna eder. Daha sonra Jardie, Bison'a sunulan argüman tamamen spekülatif olduğunu Gerbier'ye söyler. Jardie ve ekibi, Mathilde'yi buldukları Paris caddesinde dururlar. Bison onu iki kez vurur. Sondaki metinler, dört adamın nihai kaderlerini - hepsinin ya intihar yoluyla ya da Nazilerin elinde ölümlerini- açıklar. Gerbier'in kesin kaderi açıklanmaz, sadece 13 Şubat 1944'te "bu sefer koşmamaya karar verdi".
Oyuncular değiştir
| Oyuncu | Rolü |
|---|---|
| Lino Ventura | Philippe Gerbier |
| Paul Meurisse | Luc Jardie |
| Jean-Pierre Cassel | Jean-François Jardie |
| Simone Signoret | Mathilde |
| Claude Mann | Claude Ullmann ("Le Masque") |
| Paul Crauchet | Félix Lepercq |
| Christian Barbier | Guillaume Vermersch ("Le Bison") |
| Serge Reggiani | Kuaför |
| André Dewarin | Kendisi ("Albay Passy") |
| Alain Dekok | Legrain |
| Alain Mottet | Kamp komutanı |
| Alain Libolt | Paul Dounat |
| Jean-Marie Robain | Ferté-Talloire Baronu |
| Albert Michel | Jandarma |
| Denis Sadier | Gestapo hapishane doktoru |
| Georges Sellier | Albay Jarret du Plessis |
| Marco Perrin | Octave Bonnafous |
| Hubert de Lapparent | Aubert |
| Anthony Stuart | RAF Binbaşısı |
| Nathalie Delon | Jean-François'nın arkadaşı |
Eleştiriler değiştir
İlk olarak 1969'da Fransa'da gösterime girdiğinde film -1968 Mayıs olaylarından kısa bir süre sonra vizyona girmişti- De Gaulle'ün o zamanlar pek takdir edilmediğinden siyasi bağlam nedeniyle ve Direniş'in yüceltilmesinin Cezayir Savaşı sırasında tabu olduğundan kötü eleştiriler aldı. Kötü eleştirilerin bir sonucu olarak, film Fransa dışında geniş çapta dağıtılmadı, ancak 1970'lerin sonlarında İngiltere'de gösterime girdiğinde çok iyi karşılandı. Amerikalı izleyiciler filmi 2006 yılına kadar keşfedememişlerdi, ancak yeniden yayınlandığı zaman film daha sonra pek çok eleştirmenin 2006'nın en iyi filmlerinin ilk on listesinde yer aldı.[4]
Çevrimiçi inceleme toplayıcısı Rotten Tomatoes'da, "Certified Fresh" seçilen, skoru %97 ve ortalama puanı 8.6/10 film için eleştirmenlerin fikir birliği şöyle diyor: "Aslen 1969'da yapılmış, yakın zamanda yeniden yayınlanan bu klasik, II. Dünya Savaşı direniş çabalarının iç işleyişinin ustaca bir incelemesidir."[5] Eleştirileri toplayan bir site olan Metacritic'deki puanı 99/100'dür.[6]
2006 yılında gösterime girmesinin ardından Roger Ebert , Gölgeler Ordusu'nu "Harika Filmler" listesine ekleyerek şunları yazdı: "Şu anda ülke çapındaki sanat salonlarında bulunan bu restore edilmiş 35 mm'lik baskı, 37 yaşında olabilir ancak bu yılın en iyi yabancı filmidir."[7]
Yönetmen Lawrence Kasdan gibi görüntü yönetmeni Roger Deakins de Gölgeler Ordusu'nu en sevdiği filmlerden biri olarak nitelendirdi.[8]
Kaynakça değiştir
- ^ a b "Great Movies: Army of Shadows". RogerEbert.com. 21 Mayıs 2006. 22 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2008.
- ^ a b "Army Of Shadows". 1 Ekim 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021.
- ^ a b c d e "Army of Shadows: Out of the Shadows". The Criterion Collection. 5 Kasım 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Ağustos 2021.
- ^ "Metacritic: 2006 Film Critic Top Ten Lists". Metacritic. 2 Ağustos 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Ocak 2008.
- ^ "Army of Shadows (L'armée des ombres) (1969)". Rotten Tomatoes. 27 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
- ^ "Army of Shadows". Metacritic. 25 Eylül 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2011.
- ^ "Army of Shadows Movie Review & Film Summary (1969)". RogerEbert.com. 21 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mayıs 2019.
- ^ "Cinematographer Roger Deakins' Handwritten List of Top 10 Films Includes Kubrick, Leone, Melville and More". IndieWire (İngilizce). 23 Eylül 2013. 16 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2020.
Dış bağlantılar değiştir
- Resmî site
- IMDb'de Gölgeler Ordusu
- Rotten Tomatoes'ta Gölgeler Ordusu (film)
- Metacritic'te Gölgeler Ordusu (film)
- AllMovie'de Gölgeler Ordusu (film)
- Gölgeler Ordusu: Gölgelerin Dışında, 11 Eylül 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Amy Taubin tarafından Criterion Collection'da bir makale