Ahmed bin Hanbel

Hanbelî mezhebinin kurucusu ve imamı olan din bilgini

Ahmed bin Hanbel, (Arapça: ‏‎‎‎‎‎‎‎‎أحمد بن حنبل‏‎‎‎‏‎‎‎ ‎‎‎‎‎‎‎) (780, Bağdat - 31 Temmuz 855, Bağdat[1]) Hanbelî Mezhebi'nin öncüsüdür. İmam-ı Şafiî'nin öğrencisidir. "El-Müsned" adındaki hadis kitabında otuz bin hadis vardır. İslam Devleti'nin sınırlarının genişlemesi ve fıkhî konularda çoğalan sorular ve fikir ayrılıklarının artması üzerine bâzı noktalarda Kur'an'ın dışında aklın da kullanımını savunan Mutezilelere karşı çıkmıştır. Abbasî halifeleri Me'mun, Muttasım ve Vâsık'ın kabul ettiği ve baskıyla kabul ettirmeye çalıştıkları Kur'ân'ın mahluk olduğu fikrine karşı gelmiş ve birkaç yıl zindana mahkûm edilmiştir. İnanç konularına dair er-Red Ale’z-zenadıka ve’l-Cehmiyye adlı "Zındık ve Cebriyye yanlılarına karşı anti-tez" anlamına gelen bir eseri vardır. Bir İslâmî akım olan Selefiyye'nin çıkış noktası Hanbelî Mezhebi'ne dayandırılmaktadır.[2]

Ahmed bin Hanbel
Hat yazısıyla "Ahmed bin Hanbel"
Kendi dilinde adıأحمد بن حنبل
DoğumAhmed bin Hanbel
780
Bağdat, Abbasi Devleti
Ölüm31 Temmuz 855 (75 yaşında)
Bağdat, Abbasi Devleti
Etnik kökenArap
Tanınma nedeniHanbelilik mezhebinin kurucusu
İslam fıkıh ve hadis bilgini
MemleketBasra (kökeni)
Kariyeri
DalıFıkıh
Etkilendikleriİmam Şafii
EtkiledikleriHanbelilik mezhebi
Selefilik

Dış bağlantılar değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ "AHMED b. HANBEL, İslâm Ansiklopedisi". 16 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Temmuz 2019. 
  2. ^ "HANBELÎ MEZHEBİ: Dört büyük Sünnî fıkıh mezhebinden biri". Ahmed b. Hanbel’in görüş ve düşüncelerini temsil eden veya savunan kişiler için “ashâb-ı Ahmed” ve “Hanâbile” gibi sıfatlar kullanılmaya başlanmış, bu arada çeşitli konulardaki sorulara verdiği cevaplar ve fetvalar “mesâil” adıyla toplanmış, bu oluşum, daha sonra akaid ve fıkıhta adına Hanbelî mezhebi veya Selefiyye denilen yeni bir ekolün temelini teşkil etmiştir. TDV İslam Ansiklopedisi. 16 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2020.