Çing Hanedanı
Çing Hanedanı (Çince: 清朝; pinyin: Qīng Cháo; Mançuca: Daicing gurun;[dipnot 1] anlamı: Büyük Sing Devleti), 1644-1911 yılları arasında Çin'de hüküm sürmüş hanedandır. Kurucusu, Çin'in kuzeydoğusunda yaşayan Mançuların Aisin Gioro klanıdır; bu nedenle Mançu Hanedanı olarak da adlandırılır. Çin'in son imparatorluk hanedanıdır.
大清 ᡩᠠᡳ᠌ᠴᡳᠩ ᡤᡠᡵᡠᠨ Büyük Çing | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1644-1912 | |||||||||
.svg) Bayrak (1890–1912)
 Arma
| |||||||||
 1820'de Qing Hanedanı toprakları | |||||||||
| Başkent |
Shenyang (1636–1644) Pekin (1644–1912) | ||||||||
| Yaygın diller | Putonghua, Mançuca, Moğolca, Tibetçe, Çağatayca,[1] çok sayıda diğer Çin dili ve bölgesel dil | ||||||||
| Hükûmet | Monarşi | ||||||||
| İmparator | |||||||||
• 1626-1643 | Hong Taiji (ilk) | ||||||||
• 1908-1912 | Puyi (son) | ||||||||
| Başbakan | |||||||||
• 1911 | Yikuang | ||||||||
• 1911-1912 | Yuan Shikai | ||||||||
| Tarihçe | |||||||||
• Kuruluşu | 1644 | ||||||||
• Dağılışı | 1912 | ||||||||
| Nüfus | |||||||||
• Sayılan | 140.000.000 | ||||||||
| Para birimi |
Wén (文) Liǎng (兩) Kağıt para (鈔票 chāo piào) | ||||||||
| |||||||||
Ming Hanedanı kontrolü dağıldıkça, Li Zicheng liderliğindeki köylü isyancılar, 1644'te başkent Pekin'i fethetti. Ming general Wu Sangui, onlara hizmet etmeyi kabul etmeyerek isyancıları eleyip başkenti ele geçirdi, daha sonra İmparatorluğunu ilan etti. Taht naibi Prens Dorgon, İmparator Shunzhi egemenliği altına alarak ülkede nizami politikalar uygularak düzeni sağladı. Daha sonra Güneydeki Ming Destikçilerin direnişi ve Wu Sangui liderliğindeki Üç Feoruhi İsyanı, İmparator Kangxi (1661-1722) yönetimi altında tam egemenliği 1683'e kadar kısmenden olsa sağlandı, 1750 yılından 1790 yılına kadar İmparator Qianlong'un On Büyük seferi, Çing'in kontrolünü İç Asya'ya kadar genişletti. Çing Hanedanının doruğuna ulaştığında, imparatorluk bugünün Çin anakarası, Hainan, Tayvan, Moğolistan, Dış Mançurya ve Dış Kuzeybatı Çin'in tamamını egemenliği altında topladı. İlk Çing hükümdarları Mançu geleneklerini korudular ve İmparator unvanıyla birlikte Moğolların kullandığı "Bogd Han" unvanını'da kullandıkları gibi Tibet Budizmi'nin destekçileriydide. Bununla birlikte Konfüçyüsçü stilleri ve bürokratik hükûmetin kurumlarını kullanarak yönettiler ve Han Çinlilerini Mançuların altında hizmete almak ya da ona paralel olarak işe almak için geleneksel İmparatorluk sınavlarını muhafaza ettiler. Ayrıca, Tibet ve Moğolistan gibi komşu bölgeleri ilhak ederken, Çin vergi sisteminin ideallerini Kore ve Vietnam gibi çevre ülkeler üzerinde üstünlük sağlama konusunda uyarladılar.
Hanedan, 18. yüzyılın sonlarında zirvesine ulaştı, daha sonra yurt dışından gelen baskılar, iç isyanlar, hızlı nüfus artışı bununla gelen ekonomik durgunluk, yolsuzluk ve yönetimin modernleşme konusundaki derin isteksizlikleri karşısında İmparatorluğun ciddi nufüz kaybına yol açtı buna müteakip Nüfus 400 milyona yükselmesi birlikte vergilerin ve hükûmet gelirlerin düşük bir oranda bırakılması ülkeyi mali bir krizin içinde bıraktı. Özellikle Afyon Savaşları'nın ardından, Büyük Britanya'nın önderliğindeki Avrupalı güçler "eşitsiz anlaşmalar", serbest ticaret, dış dokunulmazlık ve dış kontrol altındaki anlaşma limanlarını uygulamaya koydu. Orta Asya'daki Taiping İsyanı (1850-1864) ve Dungan İsyanı (1862-1877), kıtlık, hastalık ve savaş nedeniyle yaklaşık 20 milyon insanın ölümüne yol açtı. Bu felaketlere rağmen, 1860'ların Tongzhi Restorasyonunda Han Çinli elitleri Konfüçyüs düzeninin ve Mançu hükümdarlarının savunulması için yürüdüler. Kendi Kendini Güçlendirme Hareketi'ndeki ilk kazanımlar, Çing'in Kore ve Tayvan'ın mülkiyeti üzerindeki etkisini kaybettiği 1895'in Birinci Çin-Japon Savaşı'nda kaybedildi. Yeni Ordular örgütlendi, ancak 1898'deki iddialı Yüz Gün Reformu, 1861'den sonra ulusal hükûmette baskın ses olan muhafazakâr İmparatoriçe Cixi (1835-1908) tarafından bir darbeyle geri çevrildi. Yabancı güçlerin İmtiyazlarını artırmak istemesi 1900'de şiddetle yabancı karşıtı Boxer Ayaklanması'nı tetikledi, birçok yabancı ve Hristiyan öldürüldü, bunu bahane eden yabancı güçler Çin'i istila etti. İmparatoriçe Cixi'nin, İsyancıların yanında yer alması, sekiz işgalci güç olan ülkeleri dahada kararlı hale getirerek İmparatorluğun Yazlık sarayını ateşe vermeleriyle sonuçlanan bu eylem İmparatorluğu zor durumda bırakarak halkın gözünden düşürdü.
Boxer Protokolü'nü imzalamayı kabul ettikten sonra, hükûmet seçimler, yeni bir yasal düzenleme ve eski usul sınav sisteminin kaldırılması da dahil olmak üzere benzeri görülmemiş mali ve idari reformlar başlattı. Sun Yat-sen ve diğer devrimciler, Çing İmparatorluğu'nu modern bir ulusa dönüştürmek için Kang Youwei ve Liang Qichao gibi anayasal monarşistler ile mücadele etti. 1908'de Genç İmparator Guangxu ve Büyük İmparatoriçe Cixi'nin ölümünden sonra, Mançu sarayı sosyal reformları sert bir şekilde engelleyerek reformcuları ve yerel seçkinleri kendinden yabancılaştırdı. 11 Ekim 1911'deki Wuchang İsyanı, Xinhai Devrimi'ne yol açtı. General Yuan Shikai, 12 Şubat 1912'de son imparator Puyi'nin taht çekilmesini müzakere ederken, Çing birlikleri Tibet ve Sincan'da da yenildi bunun üzerine Saltanat naibi olan İmparatoriçe Yuan Shikai aracılığıyla Cumhuriyetçilerle görüşerek can ve mal güvenliği garanti edilmesi şartıyla İmparatorluğu onlara teslim etmeyi kabul etti.
EtimolojiDüzenle
Büyük Qing adı ilk olarak 1636'da meydana gelmiştir. Qing kelimesinin anlamı "saf, temiz" olmaktadır. Çin Zodiak sistemine göre Qing "su" anlamına gelip , aynı şekilde "ateş" anlamına gelen ve Ming Hanedanı'na adını veren Ming sözcüğüne karşı üretilmiş olabilir. Mançuca adının (Daicing Gurun) da Moğolca "savaşçı" anlamına gelen Дайчин (Dayçin) kelimesinden gelmiş olacağı varsayılabilir.
Mançu Devletinin oluşumuDüzenle
Çing Hanedanı, Çin nüfusunun çoğunluğunu oluşturan Han Çinliler tarafından değilde, şu anda Çin'in Jilin ve Heilongjiang eyaletlerini içeren bölgede yaşayan bir Tunguz halklarından, Jurchen(Cürcen) olarak bilinen yerleşik bir çiftçi Klanı tarafından kuruldu. Mançuları, insanlar bazen göçebe olarak ansa da bu doğru değildir.
NurhaciDüzenle
Mançu devleti olacak olan Çing Hanedanı, 17. yüzyılın başlarında Jianzhou'da küçük bir Jurchen kabilesinin (Aisin Gioro) şefi Nurhaci tarafından kuruldu. Nurhacı, gençliğinde Çin'in kültürel atmosferinden etkilenmiş ve Moğol dilinin yanı sıra Çince'de de akıcı birşekilde konuşmayı öğrendi ve Çin'in Üç Krallık ve Su Kenarı romanlarını severek okudu. Başlangıçta Ming imparatorlarının bir vasisi olan Nurhacı, 1582'de yakındaki kabileleri birleştirmek için bir Sefere dönüşen Mançu kabileleri birleştirmek için bir mücadele başlattı. 1616'ya gelindiğinde,gücünü meşrulaştırmak için önceki Jurchen Kabilesine bağlı olan Jin Hanedanına atıfta bulunarak kendisini Büyük(Geç) Jin Devleti Kralı olduğunu bütün Mançurya'ya ilan etti.
İki yıl sonra, Nurhaci "Yedi Şikayeti" yayımlayarak Ming İmparatoru ile hala boyundurluk hâlindeki diğer Jurchen kabilelerinin birleşmesini tamamlamak için Ming üstün egemenliğini açıktan tepki göstererek reddetti. Bir dizi başarılı savaştan sonra başkentini Hetu Ala'dan Ming Hanedanına ait olan Liaodong'ı, 1621'de Liaoyang daha sonra 1625'te Shenyang'ı(Mukden) başkent yaptı.
Jurchen'liler, Nurhaci tarafından Sekiz Sancak olarak yeniden düzenlendiğinde, birçok Jurchen Klanı yapay olarak oluşturulan Mançu Klanı birleştirilerek aralarındaki çeşitli usulsüzlükleri kısmende olsa Çing Hanedanı oluşana kadar giderildi.
Sarayını Jianzhou'dan Liaodong'a taşımak Nurhaci'nin daha fazla kaynağa erişmesini sağladı; aynı zamanda onu Moğolistan ovalarındaki Hurçin Moğol alanları ile yakın temasa getirdi. Bu zamana kadar bir zamanlar birleşik Moğol milleti uzun zamandan beri bireysel ve düşman kabilelere bölünmüş olsa da, bu kabileler Ming sınırlarına hala ciddi bir güvenlik tehdidi sundu. Nurhacı'nın Hurçinlere yönelik politikası, Batı sınırını güçlü bir potansiyel düşmandan koruyan Ming'e karşı dostluklarını ve işbirliklerini aramaktı.
Dahası, Hurçinler savaşta değerli bir müttefik olduğunu kanıtlayacak, Mançulara süvari okçuları olarak hizmetine katılacaklardır. Bu yeni ittifakı garanti altına almak için Nurhaci, Jurchen(Cürcen) ve Hurçin soyluları arasında bir evlilikler politikası başlatırken, direnenleri ise askeri harekat başlattı. Nurhaci'nın uyguladığı bu politika, daha sonra resmi Çing hükûmeti politikası hâline gelen girişimlerinin tipik bir Örneğidir. Çing döneminin büyük bölümünde Moğollar Mançulara askeri hizmette bulundular.
Nurhacı'nın diğer bazı önemli katkıları arasında, önceki Jurchen(Cürcen) alfabesi unutulduktan sonra (Kitan ve Çince'den türetilmişti) Moğolca alfavrsibe dayalı yazılı bir Mançu alfabesi oluşturulmasını emretmek yer aldı. Nurhacı, sonunda Sekiz Sanağa dönüşen sivil ve askeri idari sistemi, Mançu kimliğinin tanımlayıcı unsuru ve birbiriyle kopuk olan Jurchen kabilelerini bir ulusa dönüştürmenin temelini'de yarattı.
Çin'i uygun şekilde fethetmek için elinde yetersiz etnik olarak Mançu askeri olan Nurhaci, Moğolları kendine bağlayarak güç kazandılar. Daha da önemlisi, Sekiz Sancağa Han Çinlileride eklediler. Mançular, hem esir alma hem de kaçarak Sekiz Sancağa çekilen çok sayıda Han Çinli askeri nedeniyle bir "Jiu Han jun" (Eski Han Ordusu) yaratmak zorunda kaldı. Ming topçusu, Mançulara karşı birçok zaferden kazanmıştı, bu yüzden Mançular, 1641'de Han Çinli askerlerinden yapılmış bir topçu kolordusu kurdular ve Sekiz Sancakta Han Çinlilerin sayısının giderek büyümrsi, Sekiz Han Sancağı yaratılmasına yol açtı.
Ayrıca bakınızDüzenle
Wikimedia Commons'ta Çing Hanedanı ile ilgili çoklu ortam belgeleri bulunur.
KaynakçaDüzenle
DipnotDüzenle
- ^ Mançu alfabesiyle ᡩᠠᡳ᠌ᠴᡳᠩ
ᡤᡠᡵᡠᠨ şeklinde yazılır.
KaynakçaDüzenle
- ^ Elliott, Mark C. (2001). The Manchu Way: The Eight Banners and Ethnic Identity in Late Imperial China (İngilizce). Stanford University Press. s. 84. ISBN 978-0804746847. 8 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2019.