Zhejiang-Jiangxi Harekâtı

Zhejiang-Jiangxi Harekâtı
	İkinci Çin-Japon Savaşı, Pasifik Cephesi ve II. Dünya Savaşı
	; 30 Mayıs 1942'de Zhejiang-Jiangxi Harekatı sırasında 50 mm'lik ağır el bombası atan bir Japon askeri
Tarih	Mayıs 15 – Eylül 4, 1942 (3 ay, 2 hafta ve 6 gün)
Bölge	Zhejiang-Jiangxi
Sonuç	Japon zaferi
Coğrafi; Değişiklikler	Japonlar Zhejiang-Jiangxi bölgesini ele geçirdi
Taraflar
Çin Cumhuriyeti; Amerika Birleşik Devletleri	Japonya
Komutanlar ve liderler
Gu Zhutong; Shangguan Yunxiang; Tang Shih-Tsun; Wang Jingjiu; Li Jue; Xue Yue; Ou Zhen; Shi Zhongcheng; Wang Yaowu; Xia Chuzhong; Sun Du; Feng Sheng-Fa; Ding Zhipan; Wang Tieh-Han; Chang Wen-Ching; Tao Kuang; Liu Yu-Ching; Fan Tse-Ying; Mo Yu-Shuo	Shunroku Hata; Shigeru Sawada; Korechika Anami; Sanji Ōkido; Tetsuzo Ide; Takayuki Uchida; Toshijiro Takeuchi; Johkichi Nanbu; Haruo Yamamura; Hachiro Tagami; Tagaji Takahashi; Shigeru Ōga; Saburo Takehara; Takejiro Imai; Tokutaro Ide; Giichi Hirano; Naotsugu Sakai †
Çatışan birlikler
Çin Cumhuriyeti Ordusu	Japon İmparatorluk Ordusu; 731. Birim
Güçler
300.000	180,000
Kayıplar
70,000 çatışırken öldü	36,000
	250,000 Çinli sivil öldü

Zhejiang-Jiangxi harekâtı veya Chekiang-Kiangsi harekâtı (Japonca: 浙贛作戦, basitleştirilmiş Çince: 浙赣战役; Geleneksel Çince: 浙赣戰役; pinyin: Zhè-Gàn Zhànyì), Sei-go Harekâtı (Japonca: せ号作戦) olarak da bilinir, Shunroku Hata komutasındaki Japon İmparatorluk Ordusu'na bağlı Çin Seferi Ordusu ile Gu Zhutong komutasındaki Çin 3. Savaş Alanı kuvvetleri tarafından Mayıs ortasından Eylül başına kadar Çin'in Zhejiang ve Jiangxi eyaletlerinde gerçekleştirilen bir harekâttır.

Japon birlikleri Çin askerlerine ve sivillere karşı biyolojik silahlar kullandı. Japon askerleri ayrıca savaş boyunca katliamlar gerçekleştirdi ve 300.000'den fazla Çinlinin ölümüne neden oldu. 250.000 Çinli sivilin katledilmesine karışan Japon kuvvetlerinin komutanı Shunroku Hata, 1948'de kısmen "vahşeti önlemedeki başarısızlığı" nedeniyle mahkûm edildi. Kendisine ömür boyu hapis cezası verildi ancak sadece altı yıl hapis yattıktan sonra 1954'te şartlı tahliye edildi.

Arkaplan

18 Nisan 1942'de Amerika Birleşik Devletleri, USS Hornet uçak gemisinden Tokyo, Nagoya ve Yokohama'ya 16 B-25 Mitchell bombardıman uçağının düzenlediği Doolittle Baskını'nı başlattı. Asıl plan, uçağın Japonya'yı bombalayıp Çin'in işgal edilmeyen kısımlarındaki havaalanlarına inmesiydi. Baskının planlanandan daha erken başlatılması gerektiği için, uçaklardan biri hariç hepsi (emre rağmen Sovyetler Birliği'ne yönlendirilen) yakıtlarını tüketti ve Çin'in Zhejiang ve Jiangxi eyaletlerine veya açık deniz adalarına düştü.

Altmış dört Amerikalı havacı Zhejiang çevresindeki bölgeye paraşütle indi. Çoğuna Çinli siviller tarafından barınak sağlandı ancak sekiz Amerikalı Japon birlikleri tarafından yakalandı; üçü "insanlığa karşı suçlar" nedeniyle yapılan göstermelik bir yargılamanın ardından vuruldu.^[1]

Harekât

İmparatorluk Genel Karargâhı, Çin topraklarından Japonya'ya olası hava saldırılarının farkındaydı. Doolittle Baskını'ndan iki gün önce Karargah, Çin kuvvetlerini yenme ve hava üslerini yok etme hedefiyle bir operasyonel plan hazırladı. Operasyon, 15 Mayıs 1942'de Japon İmparatorluk Ordusu'nun 40 piyade taburu ve 15-16 topçu taburuyla başladı.^[2]

Alayın ana kuvveti, 11. Ordu Komutanı Anan Weiji, iki tümen ve dört müfrezeye komuta ederek Hangzhou ve Nanchang'dan doğudan batıya doğru ilerleyerek Shangrao, Jiangxi yönünde saldırıya geçti. 15 Mayıs'ta, Japon 13. Ordusunun ana kuvveti, Zhejiang-Jiangxi Demiryolu boyunca batıya ve Fenghua, Shangyu, Shaoxing, Xiaoshan ve Zhejiang'daki diğer kasabaların her iki tarafına doğru istila etti. 15 Ağustos'ta, Japon ordusuna geri çekilme emri verildi ve Çin ordusu onları takip etti ve takip etti. Eylül ayının sonuna kadar, Jinhua, Wuyi ve kuzeydoğu bölgesi hariç, Zhejiang-Jiangxi Demiryolu boyunca her yer kurtarılmıştı.^[3]

Japon birlikleri Amerikalı hava kuvvetlerini bulmak için büyük çaplı bir arama başlattı ve bu esnada Amerikalıların yaşadığından şüphelenilen kasaba ve köyler yakılıp yıkıldı ve birçok sivil idam edildi.^[4] Japonlar ayrıca Amerikan hava kuvvetlerinin Çin'deki havaalanlarını kullanarak Japon ana karasına ulaşmasını engellemek için de bu bölgeyi işgal etmek istiyordu.

Bibliyografya

Chevrier, Marie Isabelle; Chomiczewski, Krzysztof; Garrigue, Henri, (Ed.) (2004). The Implementation of Legally Binding Measures to Strengthen the Biological and Toxin Weapons Convention: Proceedings of the NATO Advanced Study Institute, Held in Budapest, Hungary, 2001. illustrated. 150 of NATO science series: Mathematics, physics, and chemistry. Springer. ISBN 140202097X. Erişim tarihi: 10 Mart 2014.
Croddy, Eric A.; Wirtz, James J., (Ed.) (2005). Weapons of Mass Destruction. Jeffrey A. Larsen, Managing Editor. ABC-CLIO. ISBN 1851094903. Erişim tarihi: 10 Mart 2014.
James M. Scott. The Untold Story of the Vengeful Japanese Attack After the Doolittle Raid

Kaynakça

^ Haymond, John A. "During WWII the Japanese Created A Law To Commit War Crimes". HistoryNet. 28 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2024.
^ Schoppa, R. Keith (2011). In a Sea of Bitterness, Refugees during the Sino-Japanese War. Harvard University Press. s. 368. ISBN 9780674059887. , p.28
^ 熊武一,周家法总编;卓名信,厉新光,徐继昌等主编.军事大辞海·下.北京：长城出版社.2000.第2550页
^ Scott, James M. "The Untold Story of the Vengeful Japanese Attack After the Doolittle Raid". Smithsonian Magazine. 22 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2024.

[haymond_hn_2023-1] Haymond, John A. "During WWII the Japanese Created A Law To Commit War Crimes". HistoryNet. 28 Ağustos 2024 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2024.

[2] Schoppa, R. Keith (2011). In a Sea of Bitterness, Refugees during the Sino-Japanese War. Harvard University Press. s. 368. ISBN 9780674059887. , p.28

[3] 熊武一,周家法总编;卓名信,厉新光,徐继昌等主编.军事大辞海·下.北京：长城出版社.2000.第2550页

[scott_sm_2015-4] Scott, James M. "The Untold Story of the Vengeful Japanese Attack After the Doolittle Raid". Smithsonian Magazine. 22 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Eylül 2024.

[1]

[2]

[3]

[4]