Tiberinus Silvius
Tiberinus (922-914 MÖ hüküm sürdüğü söylenir)[1] Titus Livius'un aktardığı geleneksel Roma tarihine göre Alba Longa'nın dokuzuncu kralıydı. Alba Longa'nın sekizinci kralı Capetus'un varisi ve muhtemelen oğlu idi. Alban kralları Aeneas'ın soyundan geldiklerini iddia etti. Aeneas, Truva'nın yağmalanmasının ardından Truva halkından kaçabilenlerle İtalya'ya geldi (geleneksel olarak 1184 M.Ö.) ve Latium'a yerleşti. Alba soyu, Aeneas ve Lavinia'nın oğlu ve Alba kraliyet soyunun kurucusu Ascanius'tan gelmektedir. Tiberinus dahil Alban kralları, ormanda doğduğu söylenen Ascanius'un oğlundan sonra Silvius cognomen'ini taşıyordu.[2]
Tiberinus'a özel olarak bağlı olan tek anlatım, o zamanlar Albula olarak bilinen, ancak daha sonra Latinler tarafından Tiber olarak bilinen nehri geçerken boğulduğudur. Bu antik nehir, Latium ve Etruria'nın sınırını oluşturdu ve daha sonra Roma şehri, nehrin kıyılarına bakan yedi tepelik bir grup üzerine kuruldu. Ölümünden sonra, Tiberinus nehir tanrısı olarak saygı gördü (bkz. Tiberinus (tanrı) ). Roma'nın ilk günlerinde, Tiberinus kültü, Volturnus'un arkaik festivali olan Volturnia'da yaşadı, ancak bu külte dair hiçbir ayrıntı bilinmemektedir.[2]
Tiberinus'un yerine Alba Longa'nın onuncu kralı ve muhtemelen oğlu Agrippa geçti. Onların soyundan gelenler arasında Roma'nın kurucuları olan Romulus ve Remus vardır (geleneksel olarak MÖ 753).[2]
Birçok bilgin, Tiberinus adının nehirden türediğine inanır, Tiberinus'un nehre adını verdiğine inanmaz. Aynı kök praenomen Tiberius'un köküyle aynı olduğu düşünülür ve Etrüsklerle akrabadır. Ayrıca Tiberinus, Tiberius'tan türediğini ve ismin orijinal hali olma olasılığını not etmekte fayda vardır. Filolog George Davis Chase, aynı kökün Tibur kenti (Tifernum'daki Umbria kenti) ve Samnit nehri Tifernus adlarında bulunabileceğine inanıyordu.[3]==Alba Longa kralları soy ağacı==
Kaynakça değiştir
- ^ Dionysius of Halicarnassus Roman Antiquities 1.71
- ^ a b c Titus Livius, Ab Urbe Condita, book I
- ^ George Davis Chase, "The Origin of Roman Praenomina", in Harvard Studies in Classical Philology, vol. VIII (1897)