Periyodik asit

Periyodik asit
	Diğer adlar Paraperiyodik asit ; İyodik(VII) asit ; Hidrojen periyodat
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)	Etkileşimli görüntü;
ECHA InfoCard	100.030.839
PubChem CID	65185(Ortoperiyodik);
CompTox Bilgi Panosu (EPA)	DTXSID10883144 ;
	InChI InChI=I=1S/H5IO6/c2-1(3,4,5,6)7/h(H5,2,3,4,5,6,7) ; 1/HIO4/c2-1(3,4)5/h(H,2,3,4,5);
	SMILES OI(=O)(O)(O)(O)O ; OI(O)(O)(O)(O)=O;
Özellikler
Molekül formülü	H5IO6 (ortoperiyodik); HIO4 (metaperiyodik)
Molekül kütlesi	227.941 g/mol (H5IO6); 190.91 g/mol (HIO4)
Görünüm	Renksiz kristal
Erime noktası	128.5 C
Çözünürlük (su içinde)	Alkollerde ve suda çözünür
Tehlikeler
	İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH):
Ana tehlikeler	Yanıcı, zehirli ve tahriş edici
	GHS etiketleme sistemi:
R-ibareleri	R23, R24, R25, R34, R41
NFPA 704; (yangın karosu)	3 0 0 OX
Güvenlik bilgi formu (SDS)	External MSDS
	Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
	Bilgi kutusu kaynakları

Periyodik asit iyotun en yüksek oksoasitidir. Bütün periodatlar gibi iki form halinde var olur: H₅IO₆ formülü ile gösterilen ortoperiyodik asit ve HIO₄ formüllü ile gösterilen metaperiyodik asit.

Periyodik asit Heinrich Gustav Magnus ve C. F. Ammermüller tarafından 1833 tarafından keşfedilmiştir.^[2]

Sentezi

Modern endüstriyel ölçekli üretimi, PbO₂ anotunun üzerinde, iyodik asitin elektrokimyasal oksidasyonunu aşağıdaki standart elektrot potansiyeli ile birlikte içerir:

H₅IO₆ + H⁺ + 2 e⁻ → IO-3 + 3 H₂O E° = 1.6 V^[3]

Ortoperiyodik asit metaperiyodik asit vermesi için 100 °C'de ısıtılarak dehidre edilebilir.

HIO₄ + 2 H₂O

H₅IO₆

Daha ileri seviyede, 150 °C civarında, ısıtma umulan anhidrat diiyot heptaoksitin (I₂O₇) yerine iyot pentaoksiti (I₂O₅) verir. Metaperiyodik asit aynı zamanda çeşitli ortoperiyotadların nitrik asit ile işleminden de elde edilebilir.^[4]

H₅IO₆ → HIO₄ + 2 H₂O

Özellikleri

Ortoperiyodik asit çeşitli Ka değerlerine sahiptir.^[5]^[6] Metaperiyodik asitin pKa değeri belirlenememiştir.

H₅IO₆

H₄IO-6 + H⁺, pK_a = 3.29

H₄IO-6

H₃IO2-6 + H⁺, pK_a = 8.31

H₃IO2-6

H₂IO3-6 + H⁺, pK_a = 11.60

İki tür periyodik asitin varlığı iki tür periyodat tuzun oluşacağına da işarettir.

Kaynakça

^ Aylett, founded by A.F. Holleman ; continued by Egon Wiberg ; translated by Mary Eagleson, William Brewer ; revised by Bernhard J. (2001). Inorganic chemistry (1. English ed., [edited] by Nils Wiberg. bas.). San Diego, Calif. : Berlin: Academic Press, W. de Gruyter. s. 453. ISBN 0123526515.
^ Ammermüller, F.; Magnus, G. (1833). "Ueber eine neue Verbindung des Jods mit Sauerstoff, die Ueberjodsäure". Annalen der Physik und Chemie (Almanca). 104 (7). ss. 514-525. doi:10.1002/andp.18331040709.
^ Parsons, Roger (1959). Handbook of electrochemical constants. Butterworths Scientific Publications Ltd. s. 71.
^ Riley, edited by Georg Brauer; translated by Scripta Technica, Inc. Translation editor Reed F. (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. Volume 1 (2. bas.). New York, N.Y.: Academic Press. ss. 323-324. ISBN 012126601X.
^ Aylett, founded by A.F. Holleman; continued by Egon Wiberg; translated by Mary Eagleson, William Brewer; revised by Bernhard J. (2001). Inorganic chemistry (1. English ed., [edited] by Nils Wiberg. bas.). San Diego, Calif. : Berlin: Academic Press, W. de Gruyter. s. 454. ISBN 0123526515.
^ Burgot, Jean-Louis. Ionic equilibria in analytical chemistry. New York: Springer. s. 358. ISBN 1441983821.

[1] Aylett, founded by A.F. Holleman ; continued by Egon Wiberg ; translated by Mary Eagleson, William Brewer ; revised by Bernhard J. (2001). Inorganic chemistry (1. English ed., [edited] by Nils Wiberg. bas.). San Diego, Calif. : Berlin: Academic Press, W. de Gruyter. s. 453. ISBN 0123526515.

[2] Ammermüller, F.; Magnus, G. (1833). "Ueber eine neue Verbindung des Jods mit Sauerstoff, die Ueberjodsäure". Annalen der Physik und Chemie (Almanca). 104 (7). ss. 514-525. doi:10.1002/andp.18331040709.

[3] Parsons, Roger (1959). Handbook of electrochemical constants. Butterworths Scientific Publications Ltd. s. 71.

[Brauer-4] Riley, edited by Georg Brauer; translated by Scripta Technica, Inc. Translation editor Reed F. (1963). Handbook of preparative inorganic chemistry. Volume 1 (2. bas.). New York, N.Y.: Academic Press. ss. 323-324. ISBN 012126601X.

[5] Aylett, founded by A.F. Holleman; continued by Egon Wiberg; translated by Mary Eagleson, William Brewer; revised by Bernhard J. (2001). Inorganic chemistry (1. English ed., [edited] by Nils Wiberg. bas.). San Diego, Calif. : Berlin: Academic Press, W. de Gruyter. s. 454. ISBN 0123526515.

[6] Burgot, Jean-Louis. Ionic equilibria in analytical chemistry. New York: Springer. s. 358. ISBN 1441983821.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]