III. Pedro (Aragon kralı)
III. Pedro (y. 1239 – Kasım 1285), 1276'dan ölümüne kadar Aragon Kralı, Valensiya Kralı (I. Pedro olarak) ve Barselona Kontu (II. Pedro olarak). Bazı asilerin daveti üzerine Sicilya Krallığı'nı fethetti ve karısı II. Constance'ın krallığı taçla birleştiren iddiasını öne sürerek 1282'de Sicilya Kralı oldu.
| III. Pedro | |
|---|---|
 Nuova Cronica'dan bir detay | |
| Aragon ve Valensiya Kralı Barcelona Kontu | |
| Hüküm süresi | 27 Temmuz 1276 - Kasım 1285 |
| Önce gelen | I. Jaime |
| Sonra gelen | III. Alfonso |
| Sicilya kralı (jure uxoris) | |
| Hüküm süresi | 4 Eylül 1282 - Kasım 1285 |
| Önce gelen | I. Charles |
| Sonra gelen | I. Jaime |
| Co-ruler | II. Constance |
| Doğum | y. 1239 Valensiya, Aragon |
| Ölüm | Kasım 1285 Vilafranca del Penedès, Aragon |
| Defin | Santes Creus |
| Eş(ler)i | II. Constance |
| Çocuk(lar)ı | III. Alfonso II. Jaime Elizabeth, Queen of Portugal Frederick III of Sicily Yolande, Duchess of Calabria Peter of Aragon |
| Hanedan | Barcelona |
| Babası | I. Jaime |
| Annesi | Violant |
| Dini | Katolik Kilisesi |
Gençliği ve ardıllığı değiştir
Pedro, Aragonlu I. Jaime ve ikinci eşi Macaristan'lı Violant'ın en büyük oğluydu. Gençliğinin fırsatçı nişanları arasında, 1260 yılında veya öncesinde II. Theodoros'un en küçük kızı Eudoxia Laskarina ile nişanlandı (iddia doğrulanmadı). Ancak bu sözleşme, Eudoxia'nın erkek kardeşi 1261'de imparatorluk tahtını kaybettikten sonra feshedildi ve Eudoxia bunun yerine Tenda Kontu ile evlendi. 13 Haziran 1262'de Pedro, Sicilya Kralı Manfredo'nun kızı ve varisi olan Sicilyalı II. Constance ile evlendi. Pedro, gençliğinde ve erken yetişkinliğinde, babasının Morolara karşı Reconquista savaşlarında büyük bir askeri deneyim kazandı.[1]
Haziran 1275'te Pedro, Pomar de Cinca'da asi üvey kardeşi Fernando Sánchez de Castro'yu kuşattı, yakaladı ve idam etti.
1276'da babasının ölümü üzerine, Aragon Krallığı'nın toprakları iki oğuu arasında paylaştırıldı. Aragon Krallığı, Valensiya Krallığı ve Katalan Kontluğu en büyük oğul olarak III. Pedro'ya gitti; Mayorka Krallığı ve Pireneler'in ötesindeki Katalan Kontluğu, Mayorka Kralı II. Jaime olan ikinci oğluna gitti.
Pedro ve Constance, Kasım 1276'da Zaragoza'da Tarragona başpiskoposu tarafından taç giydirildi.
Erken dönem isyanlar değiştir
Pedro'nun kral olarak ilk eylemi, babasının ölümünden önce sürmekte olan bir eylem olan Valensiya topraklarını huzura kavuşturmayı tamamlamaktı.
Ancak, kısa süre sonra Katalonya'da Cardona vikontu liderliğindeki ve Foix Kontu III. Roger-Bernard, Pallars Sobirà Kontu I. Arnold Roger ve Urgell Kontu X. Ermengol tarafından kışkırtılan bir isyan çıktı.[1] İsyancılar, babasının hükümdarlığı sırasında onlarla olan ilişkilerinin sertliğinin bir sonucu olarak Pedro'ya karşı bir nefret geliştirmişlerdi. Şimdi Katalan Konseyine çağırmadığı ve tahta çıktıktan sonra konseyin ayrıcalıklarını onayladığı için ona karşı çıktılar.
Aynı zamanda Urgell Kontluğu'nda bir veraset krizi devam etti. Urgell Kontu Àlvar 1268'de öldüğünde, iki eşinin aileleri, Bearn Kontu Pere de Montcada'nın kızı Constance ve Foix Kontu II. Roger-Bernard'in kızı Cecilia, kontluğun mirası için uzun bir kavga başlattı. Bu arada, kontluğun büyük bir kısmı Pedro'nun babası I. Jaime tarafından yeniden ele geçirildi ve bu nedenle 1276'da Pedro'ya miras kaldı. 1278'de, Àlvar'ın en büyük oğlu X. Ermengol, kaybettiği mirasının çoğunu geri almayı başardı ve Pedro ile bir anlaşmaya vararak onu hükümdarı olarak tanıdı.[1]
1280'de Pedro, Balaguer'deki isyancıları bir ay boyunca kuşattıktan sonra III. Roger-Bernard liderliğindeki isyanı yendi. Asi liderlerin çoğu 1281'e kadar Lleida'da hapsedilirken, Roger-Bernard 1284'e kadar hapsedildi.
Yurtdışındaki savaşları değiştir
Tunus değiştir
Aragon Kralı I. Jaime'e bağlılığını tanıyan Tunus'un Hafsî Emiri I. Muhammed el-Mustansir 1277'de öldüğünde, Tunus Aragon hükümdarlığının boyundurluğundan çıktı.[2] Hükümdarlığını yeniden kurmak için Conrad de Llansa komutasında ilk olarak 1280'de Tunus'a bir sefer gönderdi.[1] 1281'de, Konstantin valisi adına Tunus'u işgal etmek için 15,000 adamla 140 gemilik bir filoya liderlik etmeye hazırlandı.[3] Filo 1282'de Alcoyll'a çıktı. 30 Mart'taki Sicilya Vesperleri sonrası Pedro'nun tahtını I. Charles'tan almasını isteyen bir Sicilya elçiliğini karşılayan bu Aragon birlikleriydi.
Sicilya Vesperleri Savaşı değiştir
1266'da Charles, Papa IV. Clemens'in onayıyla, Pedro'nun karısının hanedanı olan Hohenstaufen tarafından yönetilen Sicilya Krallığı'nı işgal etti. Charles'ın işgalci güçlerine karşı savaşan babası ve kuzeni Conradin'in ölümünden sonra Sicilya tahtının gerçek varisiydi. Bu, Pedro'yu karısının sağında Sicilyalı Manfredo'nun varisi yaptı.
İtalyan doktor Giovanni da Procida, Sicilya'da Pedro adına hareket etti. Giovanni, Charles'ın Tagliacozzo Muharebesi'ndeki başarısından sonra Aragon'a kaçmıştı. Giovanni, hoşnutsuzlukları Pedro lehine artırmak için Sicilya'ya ve oradan VIII. Mihail'in desteğini almak için Konstantinopolis'e gitti.[4] Mihail, papanın onayı olmadan Aragon kralına yardım etmeyi reddetti ve bu nedenle Giovanni, Roma'ya gitti ve orada, Mezzogiorno'da Charles'ın yükselişinden korkan Papa III. Nicolaus'un onayını aldı. Giovanni daha sonra Barselona'ya döndü, ancak Papa öldü ve yerine bir Fransız ve I. Charles ile Anjou Hanedanı'nın sadık bir müttefiki olan Papa IV. Martinus geldi. Bu, yaklaşan çatışma için zemin hazırladı.
Constance böylece kocası tarafından desteklenen babasının tahtına hak iddia etti, ancak Charles Papalık tarafından desteklendiği ve gücü daha güçlü kaldığı için iddia sonuçsuz kaldı. 1277'de yeni bir Papa III. Nicolaus'ın seçilmesi, Aragon Kralı'na bir umut ışığı verdi, ancak Nicolaus bir şekilde 1280'de öldü ve Fransız yanlısı bir Papa IV. Martinus umutları tüketti.
Pedro yine de komşu hükümdarlarıyla stratejik ittifaklar kurmaya başlamıştı. Pedro, kardeşi Mayorka Kralı II. Jaime'e 1279'da Perpignan antlaşmasını imzalattı ve burada Mayorka Krallığını III. Pedro avantajını kullandı ve Şubat 1283'te Calabria kıyı şeridinin çoğunu ele geçirdi. Charles, belki de çaresiz hissederek, Pedro'ya mektuplar göndererek, çatışmayı kişisel mücadele yoluyla çözmelerini talep etti. Pedro kabul etti ve Charles düelloyu ayarlamak için Fransa'ya döndü. Her iki kral da yerleri ve tarihleri belirlemek için altı şövalye seçti ve 1 Haziran'da Bordeaux'da bir düello planlandı. Her iki tarafa da yüz şövalye eşlik edecek ve yarışmayı İngiltere Kralı I. Edward hükme bağlayacaktı; ancak papaya kulak veren İngiliz kralı katılmayı reddetti. Pedro, Sicilya'dan sorumlu Giovanni da Procida'dan ayrıldı ve kendi krallığı aracılığıyla, şüpheli bir Fransız pususundan kaçmak için kılık değiştirerek girdiği Bordeaux'ya döndü. Söylemeye gerek yok, hiç çatışma olmadı ve dönüşünde Pedro çok çalkantılı bir Aragon buldu.[5]
Ayrıca Kastilya Krallığı ile uzun süreli dostane bir ilişkisi vardı ve 1281'de Kastilya Kralı X. Alfonso ve çocuk Sancho ile Campillo ve Ágreda anlaşmalarını imzalayarak krallıklar arasında güçlü bir ittifak kurdu.
Pedro, Portekiz Krallığı ile en büyük kızı Aragonlu Elizabeth'in Portekiz Kralı I. Diniz ile evlendiği bir evlilik ittifakı kurdu. Pedro ayrıca İngiltere Kralı I. Edward'ın kızı İngiltere Kralı Eleanor ile varisi III Alfonso'yu nişanladı. Tüm bu ittifaklara rağmen Pedro, Fransa Krallığı ile olan kötü ilişkisini sürdürdü.
30 Mart 1282'de Sicilya Krallığı'nda Anjou'lu I. Charles hükûmetine karşı Sicilya Vesperleri adlı bir halk ayaklanması oldu. Soylu Sicilyalı isyancılar, Pedro'dan yardım istediler ve karısı Constance'ı gerçek Kraliçeleri olarak gördükleri için ona tacı teklif ettiler ve Alcoy'da Palermo halkından bir elçi aldıktan sonra Pedro, 30 Ağustos 1282'de Trapani'ye çıktı.[4] 4 Eylül'de Palermo'da Kral ilan edildi.[6] Charles, Messina Boğazı'ndan kaçmak ve yalnızca Napoli Kralı kalmak zorunda kaldı. Papa IV. Martinus, Pedro'ya Sicilya'yı işgal etmesi için 60,000 altın parça sağladığı için hem Pedro'yu hem de VIII. Mihail'i aforoz etti.[7]
Katalan kara birlikleri Guillem Galceran de Cartellà tarafından komuta edildi ve ünlü ve korkulan almogavarlar, arbaletçiler ve mızrakçılar tarafından oluşturuldu. Pedro'nun güçlü filosu Lauria'lı Roger tarafından komuta edildi ve Angevin'in adaya yaptığı saldırıları sürekli olarak püskürttü. Roger de Lauria, Fransız kuvvetlerini Malta Muharebesi'nde ve 1284'te Charles'ın esir düştüğü Napoli Körfezi'nde yendi.
Sicilya'nın fethi, Yahudilerin katkıları ve aljamas gruplara yüklenenen vergiler ile finanse edildi. Bebek Alfonso, 1282'de onlardan 200,000 sous harç talep etti. Valensiya Krallığı'ndan gelen aljamas 25,000 sous verdi, Aragonlular, 75,000 ve 100,000 sous Katalan aljamas gruplara yükledi. Sicilya Krallığı, ertesi beş yüzyıl boyunca Aragon kraliyet ailesi ve onun varisleri için inatla izlenen bir miras olacaktı.
Sonraki iç huzursuzluk değiştir
Fransızlar Aragon'u işgal etmeye hazırlanırken Pedro, iç karışıklıklarla uğraşıyordu. Albarracín'i asi soylu Juan Núñez de Lara'dan aldı. Pedro, Sancho ile ittifakını yeniledi ve Navarre Kralı I. Philippe'in o cepheyi işgal etmesini engellemek amacıyla Tudela'ya saldırdı. Pedro, 1283'te Tarragona ve Zaragoza'da korte toplantıları düzenledi. Yeni kurulan Aragon Birliği'ne Privilegio General vermek zorunda kaldı.[5]
Yine 1283'te, Pedro'nun kardeşi Mayorka Kralı II. Jaime, Fransızlara katıldı ve Montpellier üzerindeki hükümdarlıklarını tanıdı. Bu, Fransızlara Roussillon üzerinden Katalonya'ya serbest geçişin yanı sıra Balear Adaları'na erişim sağladı. Ekim ayında Pedro, Katalonya'nın savunmasını hazırlamaya başladı. 1284'te Papa IV. Martinus, Aragon Krallığı'nı Fransız kralının başka bir oğlu ve Anjou'lu I. Charles'ın büyük yeğeni olan Valois Kontu Charles'a verdi. Valois'lı Charles adına Aragon'u fethetmek için bir savaşa papalık yaptırımı verildi.
Aragon Haçlı Seferi değiştir
1284'te, Philip ve Charles komutasındaki ilk Fransız orduları Roussillon'a girdi. 16,000 süvari, 17,000 arbaletçi ve 100,000 piyade ile birlikte güney Fransa limanlarındaki 100 gemiyi içeriyordu.[8] Fransızlar Jaime'in desteğine sahip olsa da, yerel halk onlara karşı ayaklandı. Elne şehri, Roussillon'un merhum kontu Nuño Sánchez'in gayri meşru oğlu sözde "Roussillon piçi" tarafından yiğitçe savunuldu. Sonunda yenildi ve katedral yakıldı; kraliyet kuvvetleri ilerledi.
1285'te Philip, onu kuşatmak için Girona'nın önüne yerleşti. Direniş güçlüydü ama şehir alındı. Charles orada taç giydi, ancak gerçek bir taç yoktu. Fransızlar kısa süre sonra, uzun süren çatışmanın İtalyan tiyatrosundan dönen Roger de Lauria'nın ellerinde bir tersine dönüş yaşadı. Fransız filosu, 4 Eylül 1285'te Les Formigues Muharebesi'nde yenildi ve yok edildi. Buna ek olarak, Fransız kampı bir dizanteri salgını tarafından sert bir şekilde vuruldu.
Fransa Kralı'nın kendisi de etkilenmişti. Fransız tahtının varisi olan Navarre Kralı, kraliyet ailesinin Pireneler üzerinden serbest geçişi için Peter ile müzakereleri başlattı. Ancak askerlere böyle bir geçiş teklif edilmedi ve Col de Panissars Muharebesi'nde yok edildiler. Philip, Ekim ayında Mayorka Kralı II. Jaime'in (Peter ile karşı karşıya kaldıktan sonra korku içinde kaçan) başkenti Perpignan'da öldü ve Narbonne'a gömüldü. Jaime, Pedro'nun bir tebaası ilan edildi.
Troubadour çalışmaları değiştir
Pedro, sanat ve edebiyatın himayesinde babasını izledi, ancak onun aksine o, nesir değil, şiir aşığıydı. Kendisi iki sirventesos yaratarak ozanları korudu. İlki, kendisi ile bir ozan olan Peironet arasında bir değiş tokuş şeklindedir. İkincisi, Pedro'nun kendisi, Bernat d'Auriac, Pere Salvatge, Foix Kontu III. Roger-Bernard ve isimsiz bir katılımcının beş bestesinden oluşan bir derlemenin parçası.
Fransa Kralı III. Philip ve Mayarko Kralı II. Jaime ile yapılan savaşlar da yeni sirventesos için malzeme sağladı ve bu dönemde sirventes, her iki tarafın da doğrudan veya mecazi olarak kendi durumunu sunabileceği ve davasına uygun sempati toplayabileceği uygun bir siyasi propaganda aracına dönüştürüldü.
Ölümü ve Mirası değiştir
Pedro, Vilafranca del Penedès'de Kasım 1285'te bilinmeyen nedenlerle öldü,[9] Fransa Kralı III. Philippe ondan sadece bir ay önce ölmüştü ve Santes Creus Manastırı'na gömüldü.[10] Ölüm döşeğindeki affı, fetihlerinin ailevi iddiaları adına olduğunu ve asla kilisenin iddialarına aykırı olmadığını açıkladıktan sonra gerçekleşti. Kalıntıları, manastırdaki porfir bir lahit içine gömüldü.
Babası gibi, Pedro da krallıklarını oğulları arasında paylaştırdı. Aragon'u en büyük oğlu III. Alfonso'ya ve Sicilya'yı ikinci oğlu II. Jaime'e bıraktı. Pedro'un üçüncü oğlu Frederick, kardeşi Jaime'nin ardından Sicilya'nın naibi ve zamanı gelince de kralı oldu. Pedro, gayri meşru en küçük oğlu ve adaşı Pedro'yu sağlamadı. Bu Pedro, üvey kız kardeşi Elizabeth ile İspanya'dan Portekiz'e gitti.
İlahi Komedya'da (Araf, VII. Kanto) Dante Alighieri, Pedro'nun Araf kapılarının dışında eski rakibi I. Charles ile "uyum içinde şarkı söylediğini" görür.
Çocukları değiştir
Sicilyalı Pedro ve II. Constance'ın altı çocuğu oldu:
- Aragonlu Alfonso III (4 Kasım 1265 - 18 Haziran 1291 ).
- II. Jaime (10 Ağustos 1267 - 2 Kasım 1327).
- Elizabeth, Portekiz Kraliçesi (y. 1271 - 4 Temmuz 1336). Portekizli Denis ile evlendi.
- Sicilyalı Frederick III (13 Aralık 1272 - 25 Haziran 1337).
- Yolande, Calabria Düşesi (y. 1273 - Ağustos 1302). Napolili Robert ile evlendi.
- Pedro de Aragón (1275-1296) (y. 1275 - 25 Ağustos 1296). Béarn Béarn Vikontu VII. Gaston'un kızı Guillemette ile evlendi.
Pedro, 1275-1280 yılları arasında Ines Zapata ile bir ilişki yaşadı ve şu çocukları oldu:
- Aragonlu Fernando.
- Aragonlu Sancho.
- Aragonlu Pedro. Constança Mendes da Silva ile Portekiz'de evlendi.
- Aragonlu Teresa.
Ek olarak, Sicilyalı Constance ile evlenmeden önce Maria Nicolau'dan 3 gayri meşru çocuğu oldu:
- Aragonlu Jaime Perez (ö. 1285).
- Aragonlu Juan Perez.
- Aragonlu Beatriz (ö. 1316).
Kaynakça değiştir
- Özel
- ^ a b c d Chaytor 1933, s. 97.
- ^ Chaytor 1933, s. 101.
- ^ Chaytor 1933, s. 102.
- ^ a b Chaytor 1933, s. 103.
- ^ a b Harris 2003, s. 104.
- ^ Aurell 2020, s. 246.
- ^ Harris 2003, s. 180.
- ^ Harris 2003, s. 106.
- ^ Cabrera Sánchez 2011, ss. 112–113.
- ^ "El País, news on discovery of mummy of Peter III at Monastery of Santes Creus". 7 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2023.
- Genel
- Aurell, Jaume (2020). Medieval Self-Coronations: The History and Symbolism of a Ritual (İngilizce). Cambridge University Press.
- Cabrera Sánchez, Margarita (2011). "La muerte de los miembros de la realeza hispánica medieval a través de los testimonios historiográficos". En la España medieval (İspanyolca) (34). Madrid: Universidad Complutense. ss. 97-132. ISSN 0214-3038. 11 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2023.
- Chaytor, H.J. (1933). A History of Aragón and Catalonia (İngilizce). Londra: Methuen. ISBN 9780404014797. 13 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Mart 2023.
- Harris, Jonathan (2003). Byzantium and the Crusades
(İngilizce). Londra: Hambledon. ISBN 9781852852986. - Riquer, Martín de (1951). "Un trovador valenciano: Pedro el Grande de Aragón". Revista Valenciana de Filología (İspanyolca). 1 (4).
