Deniz iletişim hatları

Deniz iletişim hatları, ticaret, lojistik ve deniz kuvvetleri için kullanılan, limanlar arasındaki birincil deniz yollarını tanımlayan bir terimdir. Terim genellikle deniz iletişim hatlarının açık olmasını sağlamak veya savaş zamanlarında bunları kapatmak için gerçekleştirilen deniz operasyonlarına atıfta bulunur.

Çin'in Kritik Deniz İletişim Hatları. 2004 yılında, Çin'in ham petrol ithalatının yüzde 80'inden fazlası Malakka Boğazı'ndan, yüzde 2'den azı ise Lombok Boğazı'ndan geçti.

Denizde karada olduğu gibi sabit bir geçit yoktur. Ancak navigasyon yaygınlaştıkça, neredeyse karadaki gibi sabit rotalar doğal olarak oluşmaya başladı. Buna ek olarak, deniz şeridi savunmasındaki kilit noktalara darboğaz denir. Ekonomik kalkınma için gerekli olan ülkelerarası ticaretin ve modern dönemde denizin altından geçen ve finans siteminde bel kemiğini oluşturan kablo ağının her durumda korunması deniz kuvvetleri için önceliktir.

Tarihsel örnekler

Amerikan Bağımsızlık Savaşı ve Napolyon Savaşlarında, deniz iletişim hatları çoğunlukla İngiliz Donanmasının kontrolündeydi. İngilizler Amerikan Bağımsızlık Savaşı sırasında deniz iletişim hatlarının kontrolünü kaybetmesi Yorktown Kuşatmasında İngiliz ordusunun teslim olmasına neden olmuştu. Napolyon Savaşları sırasında, savaş boyunca İngilizler, Fransa'yı ve Fransa ile ilişkili ülkeleri ablukaya aldı ve bu abluka, Fransa halkının Napolyon'a olan inancını yitirmesinde rol oynayan büyük ekonomik zorluklar yarattı.

Birinci Dünya Savaşı ve ]]İkinci Dünya Savaşı}}'nda, İngilizler ve Almanlar karşılıklı abluka ilan ettiler ve Kriegsmarine, denizaltıları kullanarak Kuzey Amerika'dan Britanya Adaları'na kadar olan deniz iletişim hatlarını kapatmaya çalıştıysa da İtilaf Devletleri deniz yollarını açık tutmayı başardılar. Ancak Almanlar İngiliz deniz ablukasını aşamadı.

Soğuk Savaş sıcak savaşa evrilmiş olsaydı, Avrupa, Kuzey Amerika'dan ikmal ve takviyeye ihtiyaç duyacaktı. Bu nedenle Sovyet Deniz Kuvvetleri stratejisi, Avrupa'daki sayısal üstünlüklerini en üst düzeye çıkararak deniz iletişim hatlarını kapatmaktı.

Japonya

İkinci Dünya Savaşı'nda Amerika Birleşik Devletleri Donanması, deniz iletişim hatlarını Doğal kaynaklar açısından son derece fakir olan Japonya'ya kapattı ve kaynakları fakir ada ulusunu boğdu. Japonya, İkinci Dünya Savaşı sırasında yaşadığı abluka ve İran İslam Devrimi ile başlayan ve 1973 Petrol Krizi ile devam eden petrol krizi sonucunda nedeniyle petrol üreten ülkelerle diplomatik ilişkilerin ve deniz yollarının dengelenmesinin şart olduğunu hissetti. Bu kapsamda Japonya 1982'de itibaren açık okyanusa uzanan bir deniz iletişim hatlarını savunma planı formüle etti.

Böylece Japon Deniz Öz Savunma Kuvvetleri'nin taktik felsefesinin ana unsuru, eski Japon İmparatorluk Donanması tarafından göz ardı edilme eğiliminde olan "deniz yolu savunması" ve bunun bağlamında denizaltı ve mayın karşıtı savaş olmuştur. Yasuhiro Nakasone başbakanlığında deniz iletişim hatlarının savunulması için oluşturulan planın dört temel unsur bulunmaktadır;

• 1) Sovyet Tu-22M bombardıman uçaklarının deniz iletişim hatlarının girişine karşı Japon anakarasını ve takımadalarını batmaz uçak gemisi konseptine göre jeopolitik konumlandırılması,
• 2) Japon takımadalarını çevreleyen La Pérouse Boğazı, Tsugaru Boğazı ve Tsushima Boğazıları üzerinde Sovyet denizaltılarının veya diğer deniz gemilerinin geçmesine izin vermeyecek şekilde tam kontrol sağlamak ve
• 3) Pasifik savunma bölgesini yüzlerce deniz mili genişletmek ve Guam-Tokyo, Tayvan Boğazı-Osaka'yı birbirine bağlayan bir deniz şeridi kurmak.

Plan Yasuhiro Nakasone başbakanlığında ilan edildiği için planda güvenli bölgeler olarak adlandırılan yerler zaman içerisinde Nakasone geçiş kuşağı olarak isimlendirilmiştir.