Austerlitz Muharebesi

Austerlitz Muharebesi (2 Aralık 1805/11 Frimaire An XIV FRC) veya Üç İmparator Savaşı, Napolyon Savaşlarının en önemli ve belirleyici çarpışmalarından biriydi. Napolyon'un kesin zaferi ile sonuçlanmış bu muharebe Austerlitz, Moravya'da (günümüzde Çekya) olmuştur. Napolyon Bonapart tarafından elde edilen en büyük zafer olarak kabul edilir. Napolyon'un Büyük Ordu'su bu muharebede I. Aleksandr ve II. Franz tarafınca komuta edilen, kendi ordusundan daha büyük olan Rus ve Avusturya ordusunu yenmiştir.

Austerlitz Muharebesi
Üçüncü Koalisyon Savaşı

François Gérard'a göre Napoleon Austerlitz Muharebesi'nde
Tarih2 Aralık 1805
Bölge
Sonuç

Kesin Fransız zaferi,
Üçüncü Koalisyon'un sonu

Taraflar
Fransa Fransa İmparatorluğu Rusya Rusya
Avusturya İmparatorluğu Avusturya
Komutanlar ve liderler
Fransa Napolyon Rusya I. Aleksandr
Avusturya İmparatorluğu II. Franz
Rusya Mihail Kutuzov
Güçler
73.000[1] 89.000[2]
Kayıplar
1,305 ölü,
6,940 yaralı,
573 esir,
1 kayıp sancak[3]
16,000 ölü veya yaralı,
12,000 esir,
180 kayıp silah,
50 kayıp sancak[3]

Muharebeden önce

değiştir

Fransız İhtilali'nden sonra Fransa büyük bir ordu ile Avusturya'nın üstüne yürüdü. Böylece Napolyon Savaşları'ndaki İlk Koalisyon Savaşı'nın (toplamda 3. Koalisyon) başlangıcı olarak kabul edilir. Bonapart'a göre Avusturyalılar askerlik vasfından yoksun insanlardı.

Muharebe

değiştir
 
Austerlitz Muharebesi - 2 Aralık 1805, saat 09:00'daki durum.

Fransızların saldırıya geçtiği haberini alan Avusturya İmparatoru II. Franz hemen harekete geçti ve müttefiği olan Ruslara mesaj yollayıp yardım talep etti. Ruslar yardıma geleceklerini söyleyip harekete geçtiler. Avusturyalılar müttefiklerini beklemeye koyuldu. Ancak Fransızlarla karşılaştılar ve bozguna uğrayıp geri çekildiler. Sonra Fransızlar beklemeye koyuldular. Avusturyalılar Ruslarla birleşip 85.000 kişilik büyük ordu oluşturdular ve Fransızlara karşı harekete geçtiler. Ruslar ve Avusturyalılar barutlu silahların çıkmasıyla süvari birliklerinin kullanımını büyük ölçüde azaltmışlardı. Ancak Fransızlar süvarileri hâlen etkili bir biçimde kullanmaktaydılar. Avusturyalıların ve Rusların üzerine geldiğini haber alan yaklaşık 75.000 kişilik Fransız ordusu hemen savaş düzeni aldı. Fransızların 25.000 kadarı süvariydi. Bunları ormana yerleştiren Napolyon Avusturyalıları ve Rusları beklemeye koyuldu. Sonunda karşılaşma gerçekleşti. Taarruza geçen Avusturyalılar ve Ruslar, Fransız savunmasını zorluyordu. Ancak ormanda bekleyen Fransız süvarilerden haberleri yoktu. Fransız savunması çözülmeye başlayınca Fransız süvarileri Avusturya ve Rus ordularına karşı ani saldırıya geçerek onlara ağır kayıplar verdirdi.

Muharebeden Sonra

değiştir

Bu savaş 3. Koalisyon için belirleyici idi. Zira savaştan sonra Napolyon Avrupa haritasını istediği gibi çizdi. Bununla birlikte bu savaşı daha da ünlü kılan şey ise Rus Çarı 1. Aleksandr'ın esir Fransız subayı aracılığıyla Napolyon'a gönderdiği mesaj: "Efendine söyle ki yüzyıllar boyunca benim ordum O'nunkisiyle denk olamayacak."

Kaynakça

değiştir
  1. ^ French numbers at the battle vary depending on the account; 65,000, 67,000, 73,000, or 75,000 are other figures often present in the literature. The discrepancy arises because about 7,000 men of Davout's III Corps were not at the battle right when it started. Including or not including these troops is a matter of preference (in this article, they will be included as separate from the 67,000 French soldiers originally on the field). David G. Chandler, The Campaigns of Napoleon. p. 416 gives 67,000 (without Davout's III Corps)
  2. ^ Allied numbers at the battle vary depending on the account; 73,000, 84,000, or 85,000 are other figures often present in the literature. Andrew Uffindell, Great Generals of the Napoleonic Wars. p. 25 gives 73,000. David G. Chandler, The Campaigns of Napoleon. p. 417 gives 85,400. In Napoleon and Austerlitz (1997), Scott Bowden writes that the traditional number given for the Allies, 85,000, reflects their theoretical strength, and not the true numbers present on the battlefield.
  3. ^ a b David G. Chandler, The Campaigns of Napoleon. p. 432