Anglofil

İngiliz halkına, kültürüne ve tarihine karşı güçlü ilgi veya sevgi

Anglofil veya İngiliz hayranı, İngiltere'yi, İngiliz halkını, kültürünü, dilini ve/veya çeşitli ağızlarını beğenen veya seven bir kişidir.[1][2]

St George's'ta Amerikalı bir hayırsever ve ünlü İngiliz hayranı Paul Mellon'a adanmış bir plaket

Anglofiller bazen küçümseyici bir şekilde "çay delisi" olarak adlandırılır, benzer şekilde Japonofilere de "weeaboos" denir.[3]

Kelime, Latince "Anglii" ve Antik Yunanca "φίλος philos" kelimesinden türetilmiştir ve "arkadaş" anlamına gelir. Zıt anlamlısı "Anglofob"dur.[4]

Tarihçe

değiştir

Genel bakış

değiştir
 
Münster'de İngiliz tarzı bir pub olan The James, İngiltere bayrağını ve II. James'in işaretini taşıyor

"Anglophile" terimi, Charles Dickens'in 1864 yılında All the Year Round adlı eserinde kullandığı bir ifadedir. Burada, Revue des deux Mondes'un "ilerici ve biraz da 'Anglophile'" bir yayın olduğundan bahsetmiştir.[5]

Anglofil, bazı durumlarda bireyin İngiliz tarihine ve geleneksel İngiliz kültürüne (örneğin William Shakespeare, Jane Austen, Samuel Johnson, Gilbert ve Sullivan) duyduğu takdiri ifade eder. Anglofilia, aynı zamanda Britanya monarşisine ve hükûmet sistemine (örneğin Westminster sistemi), diğer kurumlara (örneğin Royal Mail) ve ayrıca eski Britanya İmparatorluğu ve İngiliz sınıf sistemi için duyulan özlemi de içerebilir. Anglofiller, İngiliz aktörleri, filmleri, TV şovlarını (örneğin Doctor Who, Downton Abbey, Sherlock ve Top Gear), radyo programlarını, komediyi (örneğin Monty Python), müzisyenleri (örneğin The Beatles, The Rolling Stones, Queen, Pink Floyd ve David Bowie), kitapları (örneğin Harry Potter veya Yüzüklerin Efendisi), dergileri, moda tasarımcılarını, arabaları, gelenekleri (örneğin İngiliz Noel yemeği) veya altkültürleri keyifle takip edebilirler.[6]

Anglofiller, İngilizcede Amerikan yazım yerine İngiliz yazımını kullanabilirler, örneğin 'colour' (renk) yerine 'color', 'centre' (merkez) yerine 'center' ve 'traveller' (seyyah) yerine 'traveler'. Amerika Birleşik Devletleri'nde günlük konuşma ve haber raporlamasında İngiliz İngilizcesi ifadelerinin kullanımı son zamanlarda artmıştır.[7][8][9] Bu ifadelerin Amerikalılar tarafından yanlış anlaşılması ve yanlış kullanılması, hem Amerika Birleşik Devletleri'nde hem de Birleşik Krallık'ta medya ilgisinin konusu haline gelmiştir.[7][8][9] Delaware Üniversitesi İngiliz dili profesörü Ben Yagoda, İngiliz İngilizcesi kullanımının "sönme belirtisi göstermeyen bu dilbilimsel bir olgu olarak yerleştiğini" iddia etmektedir.[7][8][9] Sussex Üniversitesi'nden dilbilimci Lynne Murphy, bu eğilimin Kuzeydoğu Amerika Birleşik Devletleri'nde daha belirgin olduğunu belirtmektedir.[8]

Önemli İngiliz hayranları

değiştir

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "Anglophile". The American Heritage Dictionary of the English Language (5. bas.). Houghton Mifflin Harcourt. 2015. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2016. 
  2. ^ "Anglophile". Anglophile definition. Oxford Reference. Oxford University Press. January 2003. ISBN 9780192800619. 14 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Eylül 2020. Admiring or loving England and the English and/or the English language 
  3. ^ KnowYourMeme. "Anglophile". 16 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2023. 
  4. ^ "Anglophobe". The American Heritage Dictionary of the English Language (5. bas.). Houghton Mifflin Harcourt. 2015. 5 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2016. 
  5. ^ "Italian Iron". All the Year Round. 12 (293). 3 Aralık 1864. Erişim tarihi: 17 Mart 2014. 
  6. ^ "England". World Holiday Traditions. 7 Kasım 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Kasım 2013. 
  7. ^ a b c d e f g Hebblethwaite, Cordelia (26 Eylül 2012). "Britishisms and the Britishisation of American English". BBC News Online. 12 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2016. 
  8. ^ a b c d "Separated by a Common Language". Separatedbyacommonlanguage.blogspot.com. 5 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  9. ^ a b c Williams, Alex (10 Ekim 2012). "Americans Are Barmy Over Britishisms". The New York Times. 12 Haziran 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Haziran 2016. 
  10. ^ a b c d e f g h i "Famous Anglophiles: Part 2". Anglotopia.net. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  11. ^ "Aguirre se define a sí misma como anglomaníaca, admiradora de la cultura sajona". LaSexta. 14 Mart 2014. 2 Nisan 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023. 
  12. ^ "6 Stars Who Are Massive Anglophiles." 5 Kasım 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. BBC. Retrieved 8 November 2021.
  13. ^ a b c d e f g h "Famous Anglophiles". Anglotopia.net. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  14. ^ Flinn, John (20 Ağustos 2006). "IN STEP WITH ENGLAND / Anglophile author Bill Bryson proves a genial guide to an ancient British footpath". Sfgate.com. 20 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  15. ^ a b c d "Anglophilia: Ten Famous Anglophile Celebrities". Anglotopia.net. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  16. ^ a b c d e f g h i j k l m n "Celebrities Who Love the UK". Heart.co.uk. 9 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  17. ^ "Why Drake fell in love with the UK (and vice versa)". The Guardian. 19 Temmuz 2018. 8 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  18. ^ "BBC profile: Sir John Paul Getty II". BBC News. 18 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Haziran 2022. 
  19. ^ Lawrence, Tom (6 Şubat 2019). "REVIEW: John Grant endears Rock City crowd with 150 minute set". Cbjtarget.co.uk. 8 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  20. ^ "Maggie: 'I am a complete Anglophile'". BBC. 1 Temmuz 2014. 9 Haziran 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023. 
  21. ^ Stolworthy, Jacob (31 August 2018). "John Krasinski interview: 'Emily Blunt is the secret ingredient to my career.'" 20 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The Independent. Retrieved 8 November 2021.
  22. ^ Pomfret, James, and Jesse Pang (30 November 2020). "Democracy Darkens: For Hong Kong Activists, a Year of Despair and Dread." 6 Eylül 2023 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Reuters. Retrieved 17 October 2021.
  23. ^ "Lee Kuan Yew". The Economist. 22 Mart 2015. 27 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  24. ^ "News". Cambridgenetwork.co.uk. 8 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Haziran 2023. 
  25. ^ "Japan's anglophile new emperor to open era of 'beautiful harmony'". The Guardian. 26 Nisan 2019. 8 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  26. ^ "The new anglophilia: Why the US is going wild for English accents and culture". The Guardian. 11 Şubat 2020. 14 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  27. ^ "An Anglophile Angelino". Georgetakei.com. 31 Temmuz 2018. 28 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  28. ^ Nasrudin Mohammed (June 2005). "A Brief Look at the Malaysian Prime Ministers' Leadership Styles" (PDF). Journal of Administrative Science. 16 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 21 Nisan 2022. 
  29. ^ "will.i.am's weird tribute to 'British culture' shows he's not quite a Drake-level Anglophile". Nme.com. 5 Nisan 2017. 20 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Aralık 2021. 
  30. ^ Savva, Anna (25 Kasım 2022). "SNP poster boy Brian Cox claims he's not a Nat and backs Devo Max future for the UK". Scottishdailyexpress. 28 Kasım 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2022. 

Bilbiyografya

değiştir

Daha fazlası için

değiştir
  • Michael Maurer: Anglofili, Çevrimiçi Avrupa Tarihi, Mainz: Avrupa Tarihi Enstitüsü, 2010, erişim tarihi: 14 Haziran 2012.
  • Elisa Tamarkin, Anglophilia: Deference, Adanmışlık ve Antebellum America (Chicago Press Üniversitesi, 2008).
  • Anglomania'nın Time dergisi incelemesi

Dış bağlantılar

değiştir