128 Nemesis
128 Nemesis, karbonlu bileşime sahip 180 km'lik büyük bir ana kuşak asteroitidir. 78 saat süren bir tur dönüşü ile oldukça yavaş dönmektedir.[2][6] Nemesis, adını taşıyan Nemesian asteroit ailesinin en büyük üyesidir. 25 Kasım 1872'de J. C. Watson tarafından keşfedildi ve Yunan mitolojisinde intikam tanrıçası olan Nemesis'in adını aldı.
 | |
| Keşif[1] | |
|---|---|
| Keşfeden | James Craig Watson |
| Keşif tarihi | 25 Kasım 1872 |
| Adlandırmalar | |
| MPC belirtmesi | (128) Nemesis |
Adın kaynağı | Nemesis |
Alternatif adlandırma | A872 WA; 1952 HW1 |
| ana kuşak[1][2] · Nemesis | |
| Sıfatlar | Nemesian |
| Yörünge özellikleri[2] | |
| Belirsizlik parametresi 0 | |
| Gözlem yayı | 144,93 yr (52.934 g) |
| Günöte | 3,10 AU (463,69 Gm) |
| Günberi | 2,40 AU (359,00 Gm) |
| 2,75 AU (411,35 Gm) | |
| Dış merkezlik | 0,1272 |
| 4,56 yıl (1.665 g) | |
| 345,49° | |
| 0° 12d 58,32s / gün | |
| Eğiklik | 6,2453° |
| 76,243° | |
| 303,82° | |
| Fiziksel özellikler | |
| Tholen = C[2] SMASS = C[2] | |
| 7,49[2] | |
| Boyutlar | c/a = 0,83±0,04[3] |
Ortalama çap | 163±5 km[3] 162,5±1,3 km[4] 184,2±5,2 km[5] |
| Kütle | (3,4±1,7)×1018 kg[3] (6,0±2,6)×1018 kg[5] |
Ortalama yoğunluk | 1,5±0,8 g/cm3[3] 1,82±0,79 g/cm3[5] |
| 77,81 sa (3,242 g)[2] | |
| 0,067 (tahmini)[3] 0,0504±0,002[2] | |
 Wikimedia Commons'ta ilgili ortam | |
Güneş'in etrafında 4,56 yıllık bir sürede ve 0,13 dış merkezlik ile dönen Nemesis'in yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 6,2° eğimlidir. İlkel bir karbonlu bileşime işaret eden C-tipi asteroit olarak kategorize edilir.[7] IRAS verilerine göre Nemesis yaklaşık 188 km çapındadır ve ana kuşaktaki en büyük otuz üçüncü asteroit civarındadır.[8] WISE ölçümleri ise tahmini 163 km'lik bir boyut vermektedir.[4] 77,81[9] saatlik dönüş süresi ile çapı 150 km'den büyük bir asteroit için en uzun ikinci dönme süresine sahiptir.[10]
Kaynakça
değiştir- ^ a b "128 Nemesis". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018.
- ^ a b c d e f g h "JPL Small-Body Database Browser: 128 Nemesis" (2017-10-31 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 14 Eylül 2018.
- ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
- ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (Ağustos 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2). s. 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121.
- ^ a b c Carry, B. (Aralık 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009. Tablo 1'e bakınız.
- ^ Scaltriti, F.; Zappalà, V.; Schober, H. J. (1 Ocak 1979). "The rotations of 128 Nemesis and 393 Lampetia: The longest known periods to date". Icarus (İngilizce). 37 (1): 133-141. doi:10.1016/0019-1035(79)90121-0. ISSN 0019-1035.
- ^ DeMeo, Francesca E.; Binzel, Richard P.; Slivan, Stephen M.; Bus, Schelte J. (Temmuz 2009), "An extension of the Bus asteroid taxonomy into the near-infrared" (PDF), Icarus, 202 (1), ss. 160-180, Bibcode:2009Icar..202..160D, doi:10.1016/j.icarus.2009.02.005, 17 Mart 2014 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi, erişim tarihi: 8 Nisan 2013. See appendix A.
- ^ "JPL Small-Body Database Search Engine: asteroids and orbital class (IMB or MBA or OMB) and diameter > 188.1 (km)". JPL's Solar System Dynamics Group. 13 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2012.
- ^ Pilcher, Frederick (Temmuz 2015), "New Photometric Observations of 128 Nemisis [sic], 249 Ilse, and 279 Thule", The Minor Planet Bulletin, 42 (3), ss. 190−192, Bibcode:2015MPBu...42..190P.
- ^ "JPL Small-Body Database Search Engine: diameter > 150 (km) and rot_per > 24 (h)". JPL Solar System Dynamics. 4 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Haziran 2015.