Vikipedi

Thomas Wolfe

Amerikalı yazar (1900 – 1938)

Thomas Clayton Wolfe (3 Ekim 1900 - 15 Eylül 1938), 20. yüzyılın başlarında yaşamış Amerikalı bir roman yazarıdır.[1]

Thomas Wolfe
1937 tarihli portre, Carl Van Vechten
DoğumThomas Clayton Wolfe
3 Ekim 1900(1900-10-03)
Asheville, Kuzey Karolina, ABD
Ölüm15 Eylül 1938 (37 yaşında)
Baltimore, Maryland, ABD
Defin yeriRiverside Cemetery, Asheville, NC
Dilİngilizce
Alma mater
TürRoman, drama
Önemli eser
İmza

Wolfe dört uzun sayılabilecek romanın yanı sıra birçok kısa öykü, dramatik eser ve kısa roman yazdı. Son derece özgün, şiirsel, coşkulu ve izlenimci nesirleri otobiyografik yazılarla karıştırmasıyla tanınır. 1920'lerden 1940'lara kadar yazılan ve yayınlanan kitapları, Wolfe'un hassas, sofistike ve hiper-analitik bakış açısıyla filtrelenmiş Amerikan kültürünü ve o dönemin adetlerini canlı bir şekilde yansıtır.

Wolfe'un ölümünün ardından, çağdaşı yazarlardan William Faulkner, Wolfe'un diğer yazarlardan daha fazlasını hedefleyen, neslinin en büyük yeteneği olabileceğini söylemiştir.[1][2] Wolfe'un etkisi, Beat Generation yazarı Jack Kerouac'ın yanı sıra Ray Bradbury ve Philip Roth gibi yazarların yazılarına kadar uzanır.[3] Otobiyografik kurgunun ilk ustalarından biri olarak modern Amerikan edebiyatında önemli bir yazar olmaya devam eden Wolfe, Kuzey Carolina'nın en ünlü yazarı olarak kabul edilir.[4]

Erken dönemi değiştir

Wolfe, William Oliver Wolfe (1851–1922) ve Julia Elizabeth Westall'ın (1860–1945) sekiz çocuğunun en küçüğü olarak Kuzey Karolina, Asheville'de doğdu. Çocuklardan altısı yetişkinliğe kadar yaşadı.[5] Başarılı bir taş oymacısı olan babası, mezar taşı işi yürütüyordu.

Babası işletmesinde, müşterileri çekmek için penceresinde bir melek figürü kullanırdı. Thomas Wolfe bir kısa öyküsünde ve Look Homeward, Angel'da "meleği ayrıntılı olarak" tanımlamıştır. Melek satılır ve hangi öyküdekinin gerçek melek olduğu konusunda tartışmalar yaşanırken, 1949'da "Thomas Wolfe meleğinin" yeri Kuzey Carolina, Hendersonville'deki Oakdale Mezarlığı olarak belirlenir.[6]

Wolfe'un annesi pansiyoner alıyor ve faal olarak emlakçılık yapıyordu. 1904'te Lousiana Dünya Fuarı için St. Louis, Missouri'de bir pansiyon açtı. Aile St. Louis'deyken Wolfe'un 12 yaşındaki erkek kardeşi Grover tifodan öldü.

 
Thomas Wolfe Evi, 48 Spruce Caddesi, Asheville'de

1906'da annesi, Asheville'deki 48 Spruce Caddesi yanında "Old Kentucky Home" adlı bir pansiyon satın alarak, ailenin geri kalanı Woodfin Street konutunda kalırken en küçük oğlu Wolfe ile orada yaşamaya başladı. Wolfe, 1916'da üniversiteye gidene kadar Spruce Caddesi'ndeki pansiyonda yaşadı. Burası günümüzde Thomas Wolfe Anıtı olmuştur.[7] Wolfe, 26 yaşındaki erken ölümü Look Homeward, Angel'da anlatılan kardeşi Ben'e en yakın kişiydi. Annesi, Julia Wolfe birçok mülk alıp sattı ve sonunda başarılı bir emlak spekülatörü oldu.[5]

Wolfe, 15 yaşındayken Chapel Hill'deki Kuzey Karolina Üniversitesi'nde (UNC) okumaya başladı. Diyalektik Derneği ve Pi Kappa Phi kardeşliğinin bir üyesi olarak, portresinin bir gün New West'te, bugün olduğu gibi, ünlü Kuzey Carolina valisi Zebulon Vance'in yanına asılacağını tahmin etmişti.[8] Oyun yazarı olmayı arzulayan Wolfe, 1919'da bir oyun yazarlığı kursuna kaydoldu.[1] Tek perdelik oyunu The Return of Buck Gavin, yeni kurulan Carolina Playmakers Kumpanyası tarafından oynandı. UNC'nin öğrenci gazetesi The Daily Tar Heel'in editörlüğünü yaptı[5] ve "Endüstride Kriz" başlıklı makalesiyle Worth Felsefe Ödülü'nü kazandı. Oyunlarından bir diğeri olan The Third Night, Playmakers tarafından Aralık 1919'da sahnelendi. Wolfe, Altın Post onur topluluğuna (Golden Fleece honor society) alındı.[8]

Wolfe, Haziran 1920'de UNC'den sanat lisans derecesi ile mezun oldu ve Eylül'de George Pierce Baker altında oyun yazarlığı eğitimi aldığı Harvard Üniversitesi'ne girdi. The Mountains adlı oyununun iki versiyonu 1921'de Baker'ın 47 Workshop'u tarafından sahnelendi.

1922'de Wolfe, Harvard'dan yüksek lisans derecesi aldı. Babası o yılın Haziran ayında Asheville'de öldü. Wolfe, Baker ile bir yıl daha çalıştı ve 47 Workshop, Mayıs 1923'te 10 perdelik Welcome to Our City oyununu sahneye koydu.

Wolfe, Kasım 1923'te New York'u tekrar ziyaret etti ve oyunlarını Broadway'e satmaya çalışırken UNC için fon talebinde bulundu. Şubat 1924'te, New York Üniversitesi'nde (NYU) eğitmen olarak İngilizce öğretmeye başladı ve periyodik olarak neredeyse yedi yıl boyunca olarak bu pozisyonda bulundu.

Kariyeri değiştir

Wolfe, oyunlarının uzun olması nedeniyle üç yıl boyunca hiçbir oyununu satamadı.[8] 1918'de New York'ta kurulmuş bir tiyatro topluluğu olan Theatre Guild, Welcome to Our City'nin yapımcılığını tam üstlenecek iken reddedince, Wolfe, kendi yazım tarzının sahneden çok kurguya uygun olduğuna karar verdi.[1] Yazmaya devam etmek için Ekim 1924'te Avrupa'ya yelken açtı. İngiltere'den Fransa, İtalya ve İsviçre'ye seyahat etti.

1925'te dönüş yolculuğu sırasında Theatre Guild için sahne tasarımcısı olan Aline Bernstein (1880–1955) ile tanıştı. Kendisinden yirmi yaş büyük olan Aline, başarılı bir borsacıyla evli ve iki çocukluydu. Ekim 1925'te o ve Wolfe sevgili oldular ve beş yıl öyle kaldılar.[8] İlişkileri çalkantılı ve bazen kavgalıydı, ancak Aline, onun yazılarını teşvik ve finanse ederek üzerinde güçlü bir etki yarattı.[8]

 
Look Homeward, Angel romanının 1929 ilk baskısı

Wolfe, 1926 yazında tekrar Avrupa'ya döndü ve O Lost adlı otobiyografik romanın ilk versiyonunu yazmaya başladı. Sonradan Look Homeward, Angel'a evrilen anlatısında, Asheville'de, ailesinin, arkadaşlarının ve annesinin Spruce Caddesi'ndeki işyerindeki pansiyonerlerin ilk deneyimlerini kurguladı. Kitapta, kasabasının adını Altamont olarak değiştirdi ve pansiyona da "Dixieland" adını verdi. Ailesinin soyadı Gant oldu ve Wolfe kendisine Eugene, babasına Oliver ve annesine Eliza adını verdi. O Lost'un orijinal taslağı 1.100 sayfadan (333.000 kelime) uzundu,[9][10] ve Look Homeward, Angel'ın son versiyonundan çok daha deneysel bir tarza sahipti. Kitabı, editörlüğünü Ernest Hemingway ve F. Scott Fitzgerald ile birlikte çalışan dönemin en önde gelen kitap editörü Maxwell Perkins'in yaptığı Scribner's'a gönderdi. Wolfe'un bir karşılığı olan Eugene karakterine daha fazla odaklanmak için kitabı sonlandırdı. Wolfe başlangıçta itinalı düzenlemesi için Perkins'e minnettarlığını dile getirdi, ancak daha sonra kuşkuları oluştu. Wolfe'un Perkins'te bir baba figürü bulduğu ve beş kızı olan Perkins'in de Wolfe'da bir tür üvey oğul bulduğu söylenir.[11]

Sevgilisi Bernstein'a ithaf edilen roman, 1929'daki borsa çöküşünden 11 gün önce yayımlanır.[12] Kısa süre sonra Wolfe Avrupa'ya döner ve Bernstein'la ilişkisini sonlandırır.[11] Roman, inceden kılık değiştirmiş 200'den fazla yerel karakteriyle Asheville'de heyecan yaratır.[8][13] Wolfe, kargaşa nedeniyle sekiz yıl boyunca Asheville'den uzak durmayı tercih eder; Guggenheim Bursu ile bir yıllığına Avrupa'ya gider.[8][14][15] Look Homeward, Angel Birleşik Krallık ve Almanya'da en çok satanlar arasına girmiştir.[12] Wolfe'un ailesinin bazı üyeleri kitaptaki tasvirlerinden rahatsız olur, ancak kız kardeşi Mabel ona, onun iyi niyetli olduğundan emin olduğunu yazar.[16]

Brooklyn'de yazarak geçirdiği bir dört yılın ardından,[15] Wolfe'un Scribner's'a sunduğu ikinci romanı, kabaca Marcel Proust'un Kayıp Zamanın İzinde adlı romanı kadar uzunlukta, çok ciltli bir destan olan The October Fair'dir. Kitabın tamamını yayınlamanın ticari olanaklarını değerlendirdikten sonra Perkins, kitabı önemli ölçüde kısaltıp tek bir cilt oluşturmayı tercih eder. Of Time and the River başlıklı eseri, ticari açıdan Look Homeward, Angel'dan daha başarılı olur.[8] İronik bir şekilde, Asheville ahalisi bu kez esere dahil edilmedikleri için daha çok üzülürler.[17] Esther Jack'in karakteri Bernstein'a dayanıyordu.[11] 1934'te Maxim Lieber onun edebiyat temsilcisi olarak görev yaptı.

Wolfe, Amerikalı editör Edward Aswell tarafından Scribner's'dan ayrılıp, bir başka Amerikan yayınevi olan Harper & Brothers ile sözleşme imzalamaya ikna edilir.[18] Bazı söylentilere göre, Perkins'in Wolfe'un çalışmasını sert bir şekilde düzenlemesi onu Scribner's'dan ayrılmaya iten unsur olmuştur.[19] Diğer bir söylenti ise, eserin başarısının Perkins'in editör olarak yaptığı düzenlemeye atfedilmesinin yarattığı kızgınlığı şeklindedir.[11] 1936'da, Saturday Review için The Story of a Novel'ı inceleyen editör ve eleştirmen Bernard DeVoto, Look Homeward, Angel'ın "Bay Perkins ve Scribner's'daki montaj hattı tarafından saldırıya uğradığı, şekillendirildiği ve bir romana benzeyen bir şeye sıkıştırıldığını" yazar.[20][21]

Wolfe, Avrupa'da çok zaman geçirir ve özellikle birçok arkadaş edindiği Almanya'da oldukça popüler ve rahattır. Ancak 1936'da Yahudilere karşı ayrımcılık olaylarına tanık olması onu üzer ve ülkedeki siyasi gelişmelere karşı fikrini değiştirmesine neden olur.[21] Amerika'ya döner ve gözlemlerine dayanarak ilerici bir Amerikan dergisi olan The New Republic'te ("Sana Söyleyecek Bir Şeyim Var") adlı bir hikâye yayınlar.[21] Wolfe'un bu yazısının ardından Alman hükümeti tarafından kitapları ve oraya seyahat etmesi yasaklanır.[21]

1937'de Amerikan İç Savaşı sırasında geçen aynı adlı kısa öyküsü "Chickamauga" yayınlanır.[22] Wolfe, ilk kitabının yayınlanmasından yıllar sonra ilk kez 1937 yılının başlarında Asheville'e döner.[21]

Ölümü değiştir

1938'de Wolfe, yeni editörü Edward Aswell'e bir milyondan fazla kelime içeren bir taslak gönderdikten sonra Batı Amerika'yı gezmek için New York'tan ayrılır.[23] Yolda Purdue Üniversitesi'nde durur ve "Yazmak ve Yaşamak" konulu bir ders verir ve ardından iki hafta boyunca ülkenin daha önce hiç ziyaret etmediği tek bölgesi olan Batı'daki 11 milli parkı gezer.[2] Wolfe, Aswell'e önceki yazılarında ailesine odaklandığını ancak artık daha küresel bir bakış açısına sahip olacağını yazar.[24] Temmuz ayında Seattle'ı ziyaret ederken zatürreye yakalanır ve orada üç hafta hastanede kalır.[16] Kız kardeşi Mabel, Washington D.C.'deki pansiyonunu kapatarak ona bakmak için Seattle'a gider.[16] Komplikasyonları ilerleyince Wolfe'a miliyer tüberküloz teşhisi konulur.

6 Eylül'de, ülkenin en ünlü beyin cerrahı olan Walter Dandy[16] tarafından tedavi edilmesi için Baltimore'daki Johns Hopkins Hastanesi'ne gönderilir, ancak yapılan operasyonda hastalığın beyninin sağ tarafının tamamını kapsadığı ortaya çıkar. Bilinci yerine gelemeden, 38. yaş gününe 18 gün kala ölür.[24]

Ölüm döşeğindeyken ve komaya girmeden kısa bir süre önce Wolfe, Perkins'e bir mektup yazarak,[25] Perkins'in, kendi çalışmasının gerçekleşmesine yardım ettiğini ve çalışmalarını mümkün kıldığını kabul eder. Kapanışta şunu yazar:

Seni her zaman, üç yıl önce benimle teknede karşılaştığın, nehirdeki kafeye gidip bir şeyler içtiğimiz ve sonra da tepeye çıkıp, yüksek binaların ve hayatın ve şehrin tüm tuhaflığı, ihtişamı ve gücüyle aşağıda olduğu o 4 Temmuz günü gibi düşünecek ve hissedeceğim.

Wolfe, ebeveynleri ve kardeşlerinin yanına, Kuzey Carolina'nın Asheville kentindeki Riverside Mezarlığı'na gömüldü. Wolfe'un ölümünden sonra The New York Times şunu yazdı:

Onunki, çağdaş Amerikan edebiyatının kendine en çok güvenen genç seslerinden biriydi; canlı, tonlu bir sesti ve bu kadar aniden susturulabileceğine inanmak çok zor. Yaramaz ve öngörülemez bir dahi olmasına rağmen üzerinde dehanın damgası vardı... İçinde harcanmamış bir enerji, yorulmak bilmez bir güç, onu yükseklere taşıyabilecek ve aynı zamanda yıkabilecek yaşama ve ifadeye karşı dindirilemez bir açlık vardı.[2]

Time ise şöyle yazar: "Thomas Clayton Wolfe'un geçen hafta ölümü, kuşağının tüm Amerikalı romancıları arasında kendisinin en çok ümit beklenen kişi olduğunun farkına varılmasıyla eleştirmenleri şok etti."[26]

Ölümünden sonraki eserleri değiştir

Wolfe, yaşamı boyunca çalışmalarının yarısından azının yayınlandığını görmüştür ve ölümünden sonra geride yayınlanmamış pek çok materyali kalmıştı.[27] Kendisi öldüğünde yayımlanmamış iki romanını yayıncısının eline bırakan ilk Amerikalı yazardı.[28] Wolfe'un iki romanı The Web and the Rock ve You Can't Go Home Again, Harper & Brothers'tan editörü Edward Aswell tarafından ölümünden sonra düzenlendi. Romanlar "o güne dek yazılmış en uzun tek ciltlik romanlardan ikisiydi" (her biri yaklaşık 700 sayfa).[28] Bu romanlarda Wolfe, otobiyografik karakterinin adını Eugene Gant'tan George Webber'e değiştirmiştir.[28]

Look Homeward, Angel'ın orijinal "yazar kurgusu" olan O Lost, aynı zamanda F. Scott Fitzgerald uzmanı olan İngilizce profesörü ve editör Matthew Bruccoli tarafından yeniden düzenlendi ve 2000 yılında Wolfe'un doğumunun yüzüncü yılında yayınlandı. Bruccoli, Perkins'in yetenekli bir editör olmasına rağmen, Look Homeward, Angel'ın O Lost'un bütün halindeki çalışmasından daha aşağı düzeyde olduğunu ve romanın tamamının yayınlanmasının "bir başyapıtın edebiyat kanonuna restorasyonundan başka bir şey olmadığını" söyler.[11]

Eleştirisel tepkiler değiştir

Look Homeward, Angel'ın yayınlanması üzerine, edebiyat eleştirmeni ve gazeteci John Chamberlain, eleştirmen ve biyografi yazarı Carl Van Doren ve tarihçi, yazar Stringfellow Barr da dahil olmak üzere çoğu eleştirmen olumlu görüşler belirtmiştir.[29] Margaret Wallace, The New York Times Book Review'da Wolfe'un "Amerikan taşra yaşamının sıkıcı koşullarından şimdiye kadar yapılmış en ilginç ve güçlü bir kitap" ürettiğini yazar.[11] Scribner's dergisinde yayınlanan isimsiz bir incelemede, Wolfe'u Walt Whitman'la karşılaştırır ve diğer birçok eleştirmen ve akademisyen de o zamandan beri onların çalışmalarında benzerlikler bulmuştur.[30]

Kitap, Temmuz 1930'da Birleşik Krallık'ta yayınlandığında da benzer eleştiriler almıştır. İngiliz yazar ve şair Richard Aldington, roman için "muazzam bir coşkunun ürünü, biçimi bakımından organik, kinetik ve yaşam sevgisiyle ıslanmış... Bay Wolfe'a sevindim" diye yazar.[31] Hem 1930 Nobel Edebiyat Ödülü kabul konuşmasında hem de orijinal basın toplantısı duyurusunda, Nobel Edebiyat Ödülü'nü kazanan ilk Amerikalı olan Sinclair Lewis, Wolfe hakkında şunları söyler: "En büyük Amerikalı yazar olma şansına sahip olabilir... Aslında onun neden dünyanın en büyük yazarlarından biri olmaması gerektiğini anlamıyorum."[32]

İkinci romanı Of Time and the River'ın yayımlanmasının ardından çoğu eleştirmen ve halk onu desteklemeye devam etti, ancak bazı eleştirmenler onda bazı eksiklikler görürken yine de büyüklüğün anlarını veya yönleri açısından övüyordu.[15] Kitap halk tarafından da iyi karşılandı ve Amerika'da bestseller olan tek kitabı oldu.[15] Yayın "1935'in edebiyat olayı" olarak görüldü; Karşılaştırıldığında, Look Homeward, Angel'a gösterilen daha önceki ilginin çok mütevazi kaldığı görülüyordu.[33] Hem The New York Times hem de New York Herald Tribune ön sayfalarında coşkulu incelemeler yayınlamıştı.[33] Amerikalı entelektüel, yazar ve editör Clifton Fadiman, The New Yorker'da, kitap hakkında ne düşündüğünden emin olmasa da, "On yıllardır Amerikan yazılarında onunki gibi bir belagata sahip olmadığımızı" yazar.[33] The New Republic'ten Malcolm Cowley kitabın yarısı kadar uzun olsa iki kat daha iyi olacağını düşünür, ancak Wolfe'un "Dickens ve Dostoyevski ile aynı nefeste anılabilecek tek çağdaş yazar" olduğunu da belirtir.[33] Robert Penn Warren, Wolfe'un "birkaç güzel romanın yazılabileceği" bazı harika parçalar ürettiğini düşünüyordu. Şöyle devam eder: "Bu arada Shakespeare'in Hamlet'i sadece yazdığını hatırlamakta fayda var; kensisi Hamlet değildi." [33] Ayrıca Warren aynı incelemede Wolfe'u, tıpkı Amerikalı biyografi yazarı John Donald Wade'in ayrı bir incelemede yaptığı gibi övmüştür.[34]

Yaşamı boyunca F. Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway veya William Faulkner ile karşılaştırılabilecek en önemli Amerikalı yazarlardan biri olarak kabul edilmiş olsa da,[21] Wolfe'un itibarı ölümünden bu yana "neredeyse tamamen yok edilmişti",[11][21] ancak The New York Times 2003'te Wolfe'un itibarının ve bununla ilgili kredisinin "yükselişte" göründüğünü yazmıştı.[35] Çoğunlukla üniversite derslerinden ve büyük yazarlara adanan antolojilerden dışlanmıştır.[21] Faulkner ve Amerikalı gazeteci W.J. Cash, Wolfe'u kendi nesillerinin en yetenekli yazarı olarak listelediler.[36] Wolfe'un çalışmalarına ilk başta hayran olmasına rağmen Faulkner daha sonra romanlarının "hoochie-coochie yapmaya çalışan bir fil gibi" olduğuna karar verdi. Ernest Hemingway'in kararı Wolfe'un "edebiyatın aşırı şişirilmiş Li'l Abner'ı" olduğu yönündeydi.[37]

Ardından değiştir

Güneyli ve Harvardlı tarihçi David Herbert Donald'ın Wolfe hakkındaki biyografisi Look Homeward, 1988'de Pulitzer Biyografi Ödülü'nü kazandı.

Wolfe, A Tree Grows in Brooklyn'in yazarı Betty Smith, Gap Creek'in yazarı Robert Morgan ve "Yazarlık kariyerim Look Homeward, Angel'ı bitirdiğim anda başladı." diyen Prince of Tides'ın yazarı Pat Conroy gibi birçok yazarın eserlerine ilham kaynağı oldu.[4][38][39] Jack Kerouac Wolfe'u putlaştırdı.[40] Ray Bradbury, Wolfe'tan etkilendi ve onu kitaplarına bir karakter olarak dahil etti.[41] Popüler televizyon dizisi The Waltons'un yaratıcısı Earl Hamner Jr., gençliğinde Wolfe'u putlaştırmıştı.[42]

Hunter S. Thompson, ünlü sözü "Korku ve Nefret" için Wolfe'yi anmıştır (The Web and the Rock'ın 62. sayfasında).[43]

Arşivler değiştir

Amerika Birleşik Devletleri'nde Thomas Wolfe materyallerinin birincil arşiv koleksiyonları iki üniversitede bulunmaktadır: Wolfe'un tüm el yazmalarını içeren Harvard Üniversitesi Houghton Kütüphanesi'ndeki Thomas Clayton Wolfe Makaleleri[5] ve Üniversitenin Kuzey Karolina Koleksiyonu'ndaki Thomas Wolfe Koleksiyonları. Her yıl Ekim ayında, Wolfe'un doğum gününde, UNC-Chapel Hill, yıllık Thomas Wolfe Ödülü ve Dersini çağdaş bir yazara takdim eder. Geçmiş yıllarda aralarında Roy Blount, Jr., Robert Morgan ve Pat Conroy'un da bulunduğu kişiler bu onura layık görülmüştür.[44]

Onurlandırmalar değiştir

Sandra Mason'ın yazdığı bir oyunu olan Return of an Angel, Wolfe'un ailesinin ve memleketi Asheville'deki vatandaşların Look Homeward, Angel'ın yayınlanmasına verdiği tepkileri araştırır. Oyun, doğum gününü anmak için Ekim ayında Thomas Wolfe Anıtı yakınında birkaç kez sahnelenmiştir. Asheville'deki Pack Memorial Kütüphanesi, "Asheville'in en sevdiği oğlunu onurlandıran" Thomas Wolfe Koleksiyonuna ev sahipliği yapmaktadır. Western North Carolina Tarih Derneği, 1955'ten bu yana her yıl, bir önceki yılın edebi başarısından dolayı Thomas Wolfe Memorial Edebiyat Ödülü vermektedir. Thomas Wolfe Topluluğu, Wolfe'un yazılarını anarak, Wolfe'un çalışmaları hakkında yıllık bir inceleme yayınlamaktadır.[38] Amerika Birleşik Devletleri Posta Servisi, Wolfe'un 2000 yılındaki 100. doğum günü olması nedeniyle Wolfe'u bir posta pulu ile onurlandırmıştır.[38]

Tarihi yerler değiştir

"Old Kentucky Home", Wolfe'un ailesi tarafından Thomas Wolfe Anıtı olarak bağışlanmıştır ve 1950'lerden beri ziyaretçilere açık olup, 1976'dan beri de Kuzey Carolina eyaletinin mülkiyetinde ve Ulusal Tarihi Simgesel Yapı olarak belirlenmiştir.[35] Wolfe Look homeward, Angel'da buraya "Dixieland" adını vermiştir.[45] 1998 yılında Asheville şehir merkezinde düzenlenen yıllık bir müzik ve sanat festivali olan Bele Chere sokak festivali sırasında bir kundakçının çıkardığı yangında evin 800 orijinal eserinden 200'ü ve evin yemek odası yok olmuştur. Olayın faili hala bilinmemektedir.[35] 2,4 milyon dolarlık bir restorasyonun ardından ev 2003 yılında yeniden açılmıştır.[35]

Wolfe'un arkadaşı Max Whitson tarafından 1924'te Azalea Yolu yakınında inşa edilen bir kulübe, 1982'de Asheville Şehir Meclisi tarafından tarihi bir simge yapı olarak belirlenmiştir. Thomas Wolfe Kulübesi, Wolfe'un 1937 yazını şehre yaptığı son ziyarette geçirdiği yerdi.[45] Wolfe, F. Scott Fitzgerald'a yazdığı bir mektupta; "Ormana gidiyorum. Şimdiye kadar yaptığım en iyi, en önemli işi yapmaya çalışacağım" derken aslında, The Web and the Rock ve You Can't Go Home Again adlı kitaplara dönüşen October Fair adlı eserine gönderme yapar. Ayrıca Oteen topluluğundaki kulübedeyken "The Party at Jack's" kitabını da yazmıştır.[46] Belediye, daha büyük bir ev de dahil olmak üzere mülkü 2001 yılında John Moyer'den satın almış[45] ve kabinin onarımı için bazı çalışmalar yapmıştır. Kabinin tam olarak restore edilmesinin 300.000 dolara mal olacağı hesaplanmıştır, ancak 2021 itibarıyla hâlâ herhangi bir finansman ayrılmamıştır. Çevreye yönelik planlarla, 3,5 milyon ile 6,7 milyon dolar arasında bir harcamaya mal olacağı düşünülmektedir.[47]

Thomas Wolfe Topluluğu değiştir

1970'lerin sonlarında kurulan Thomas Wolfe Topluluğu, Wolfe ile ilgili materyalleri yıllık olarak yayınlar ve dergisi The Thomas Wolfe Review, bilimsel makaleler, güzel mektuplar ve incelemeler içerir. Dernek ayrıca ödül olarak Wolfe üzerine edebiyat bursu da vermektedir.

Uyarlamalar değiştir

1958'de Amerikalı yazar ve senarist Ketti Frings, Look Homeward, Angel'ı aynı adlı bir oyuna uyarladı. Frings, Broadway'de Ethel Barrymore Tiyatrosu'nda 564 performans sergiledi, altı Tony Ödülü'ne aday gösterildi ve 1958 Pulitzer Drama Ödülü'nü kazandı. Frings, aynı yıl Los Angeles Times tarafından "Yılın Kadını" da seçildi.[15] 1972'de Of Time and the River'ın bir saatlik versiyonu gibi bir televizyon dizisi olarak sunuldu.[15]

Wolfe'un Welcome to Our City adlı oyunu, yüksek lisans yıllarında Harvard'da, 1950'lerde Almanya'da Zürih'te ve 2000 yılında Wolfe'un 100. doğum gününü kutlamak amacıyla New York City'deki Mint Tiyatrosu'nda iki kez sahnelendi.

Amerikalı yazar Herman Wouk'un 1962'deki en çok satan romanı Youngblood Hawke'ın baş karakteri ve sonraki film uyarlaması genel olarak Wolfe'a dayanıyordu.[48]

Wolfe'un editörü Maxwell Perkins ile olan ilişkisi, 2016 yılında Jude Law ve Colin Firth'ün sırasıyla Wolfe ve Perkins rollerini oynadığı Genius adlı filmin temelini oluşturdu. Filmde Nicole Kidman, Aline Bernstein'ı canlandırdı.[49]

Çalışmaları değiştir

Romanlar değiştir

Ölümünden Sonra Yayınlanan Eserleri:

Novella (Kısa romanlar) değiştir

  • A Portrait of Bascom Hawke (1932)
  • The Web of Earth (1932)
  • No Door (kısa roman, 1933; 1933 ve 1934'te Scribner's Magazinede iki bölüm halinde yayımlandı ve daha sonra onun tam uzunluktaki Of Time and River adlı kitabının bir parçası oldu.)[50]
  • Boom Town (1934)
  • From Death to Morning (1935; No Door ve The Web of Earth 'ü içeren koleksiyon
  • "I Have a Thing to Tell You" (1937)
  • The Lost Boy (1937, kısa roman olarak yazılmıştır, kısaltılmış biçimde kısa öykü olarak Redbook'ta yayımlanmıştır, kısaltılmamış haliyle orijinal olarak 1992'de yayımlanmıştır.)
    • Kayıp Çocuk, çev. Murat Göksel Eriş, Ganzer Kitap, 2021, ISBN: 9786056974809
  • The Party at Jack's (1939; ölümünden sonra yayınlandı)
  • Short Novels of Thomas Wolfe (1961; ölümünden sonra yayınlandı; A Portrait of Bascom Hawke, The Web of Earth, No Door, "I Have a Thing to Tell You" ve The Party at Jack's hikâyelerini içerir)

Oyunları değiştir

  • Mannerhouse: A Play in a Prologue and Four Acts (1948; ölümünden sonra yayınlandı)
  • The Mountains: A Play in One Act; The Mountains: A Drama in Three Acts and a Prologue (1970; ölümünden sonra yayınlandı)
  • Welcome to Our City: A Play in Ten Scenes (1923'te sahnelendi; Ölümünden sonra 1983'te Wolfe tarafından revizyonlarla yayınlandı)

Öyküleri değiştir

  • "The Train and the City" (1934)
  • "Chickamauga" (kısa hikâye) (1937)
  • "The Child by Tiger" (kısa hikâye; 11 Eylül 1937'de Saturday Evening Post 'da yayınlandı)
    • Kaplanın Yanındaki Çocuk, çev. Atakan Karaduman, Ganzer Kitap, 2021, ISBN: 9786057027030
  • The Collected Stories of Thomas Wolfe (1987; Francis E. Skipp, ed.)

Kurgu dışı değiştir

  • The Story of a Novel (1936)
    • Bir Romanın Hikâyesi, çev. Atakan Karaduman, Ganzer Kitap, 2022, ISBN: 9786057027061
  • A Western Journal: A Daily Log of the Great Parks Trip, June 20–July 2, 1938 (1951; ölümünden sonra yayınlandı)
  • The Letters of Thomas Wolfe (1956; ölümünden sonra yayınlandı)
  • Beyond Love and Loyalty: The Letters of Thomas Wolfe and Elizabeth Nowell (1983; ölümünden sonra yayınlandı)
  • My Other Loneliness: Letters of Thomas Wolfe and Aline Bernstein (1983; Richard Kennedy, ed.)
  • To Loot My Life Clean: The Thomas Wolfe–Maxwell Perkins Correspondence (2000; Matthew J. Bruccoli & Park Bucker, ed.)
  • "God's Lonely Man" (tarihsiz makale)
    • Tanrı’nın Yalnız Adamı, çev. Yiğit Onat Ayaşlıoğlu, Ganzer Kitap, 2020, ISBN: 9786056994104

Şiir değiştir

  • A Stone, a Leaf, a Door (1945; Wolfe'un düzyazılarından oluşan bir koleksiyon, bir şiir dizisi olarak seçilip yeniden düzenlendi)

Look Homeward, Angel ve Of Time and the River, 2. Dünya Savaşı sırasında Silahlı Hizmetler Basımlarında yayınlanmıştır.

Ayrıca bakınız değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ a b c d Reeves, Paschal (1974) [1974]. Thomas Wolfe, The Critical Reception. Ayer Publishing. s. xvii. ISBN 0-89102-050-0. 
  2. ^ a b c "Thomas Wolfe's Final Journal". Virginia Quarterly Review. 14 Ağustos 2009. 7 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  3. ^ "The Book That Made Me A Reader: Philip Roth". centerforfiction.org. 11 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2018. 
  4. ^ a b "2008 Thomas Wolfe Prize". Cornell University. 9 Eylül 2008. 15 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  5. ^ a b c d "Bio". UNC Wilmington Library. 17 Ekim 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  6. ^ Boyle, John (24 Nisan 2020). "Where is the real Thomas Wolfe angel?". Asheville Citizen-Times. s. A2. 27 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Temmuz 2020 – newspapers.com vasıtasıyla. 
  7. ^ Thomas Wolfe's 'Angel' of Death 19 Kasım 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., The New York Times blog – 1 Mayıs 2009
  8. ^ a b c d e f g h "Thomas Wolfe Timeline". Wolfe Memorial. 20 Kasım 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  9. ^ "Thomas Wolfe - North Carolina Digital History". 23 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2013. 
  10. ^ Bruccoli, Matthew (2004) [2004]. The Sons of Maxwell Perkins: Letters of F. Scott Fitzgerald, Ernest Hemingway, Thomas Wolfe, and Their Editor. Columbia, South Carolina: University of South Carolina Press. s. xviii. 
  11. ^ a b c d e f g Smith, Dinitia (2 Ekim 2000). "Looking Homeward To Thomas Wolfe; An Uncut Version of His First Novel Is to Be Published on His Centenary". The New York Times. 24 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  12. ^ a b Reeves, Paschal (1974) [1974]. Thomas Wolfe, The Critical Reception. Ayer Publishing. s. xix. ISBN 0-89102-050-0. 
  13. ^ Horace Kephart and Thomas Wolfe's "abomination," Look Homeward, Angel, Thomas Wolfe Review - 2006
  14. ^ "Thomas Wolfe". North Carolina Department of Archives and History. 16 Nisan 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  15. ^ a b c d e f Reeves, Paschal (1974) [1974]. Thomas Wolfe, The Critical Reception. Ayer Publishing. s. xxii. ISBN 0-89102-050-0. 
  16. ^ a b c d "His Sister Knew Tom Wolfe Well". The Charlotte News. 30 Temmuz 1939. 12 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  17. ^ "Tom Wolfe: Penance No More". Virginia Quarterly Review. Bahar 1939. 27 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  18. ^ "Edward C. Aswell Papers on Thomas Wolfe". North Carolina University at the Louis Round Special Collections Library. 20 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Nisan 2014. 
  19. ^ "Thomas Wolfe's "Old Catawba"". Virginia Quarterly Review. 8 Temmuz 2009. 9 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  20. ^ David Donald, Look Homeward (1987), 376-7
  21. ^ a b c d e f g h Roberts, Terry (2000). "Resurrecting Thomas Wolfe". Southern Literary Journal. 33 (1): 27-41. doi:10.1353/slj.2000.0012. 
  22. ^ Foote, Shelby, (Ed.) (1993). Chickamauga, and other Civil War Stories. ISBN 0-385-31100-1. 
  23. ^ "A Western Journey". Virginia Quarterly Review. Yaz 1939. 27 Haziran 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  24. ^ a b "Notes on 'A Western Journey'". Virginia Quarterly Review. Yaz 1939. 8 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  25. ^ "Thomas Wolfe Memorial: Maxwell Perkins". NC Historic Sites. 23 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  26. ^ "Books: Unpredictable Imagination". Time. 26 Eylül 1938. 4 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  27. ^ Reeves, Paschal (1974) [1974]. Thomas Wolfe, The Critical Reception. Ayer Publishing. s. xviii. ISBN 0-89102-050-0. 
  28. ^ a b c "Books: Burning, Burning, Burning". Time. 23 Eylül 1940. 15 Eylül 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  29. ^ Reeves, Paschal (1974) [1974]. Thomas Wolfe, The Critical Reception. Ayer Publishing. ss. xx - xxi. ISBN 0-89102-050-0. 
  30. ^ "Walt Whitman's and Thomas Wolfe's Treatment of the American Landscape". Valdosta University. 23 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  31. ^ Mitchell, Ted (2006). Thomas Wolfe: An Illustrated Biography. Pegasus Books. s. 140. ISBN 1-933648-10-4. 
  32. ^ "Books: U. S. Voice". Time. 12 Mart 1935. 22 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  33. ^ a b c d e Reeves, Paschal (1974) [1974]. Thomas Wolfe, The Critical Reception. Ayer Publishing. s. xxiii. ISBN 0-89102-050-0. 
  34. ^ Bradley, Patricia L. (Bahar 2006). "Robert Penn Warren, Thomas Wolfe, and the Problem of Autobiography" (PDF). The South Carolina Review. 38 (2): 136-145. 27 Mayıs 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 27 Mayıs 2018. 
  35. ^ a b c d Blumenthal, Ralph (5 Haziran 2003). "A House Restored, An Author Revisited; Thomas Wolfe Shrine Returns". The New York Times. 9 Ekim 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2009. 
  36. ^ "Immortality in Words: On Living Forever". The Charlotte News. 16 Ekim 1938. 20 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  37. ^ Wetzsteon, Ross, "Republic of Dreams Greenwich Village: The American Bohemia 1910-1960, Simon & Schuster, 2003, p. 415
  38. ^ a b c Mitchell, Ted (2006). Thomas Wolfe: An Illustrated Biography. Pegasus Books. s. 334. ISBN 1-933648-10-4. 
  39. ^ "1943 Publication of A Tree Grows In Brooklyn: Betty Smith and Harper & Brothers". NJIT. 28 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  40. ^ "The Town and the City". City Lights Bookstore & Publishers. 13 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2009. 
  41. ^ Reid, Robin Anne (2000). Ray Bradbury: A Critical Companion. Greenwood Publishing Group. s. 11. ISBN 0-313-30901-9. 
  42. ^ "Earl Hamner Jr., Creator of 'The Waltons', Dies at 92". The Hollywood Reporter. 24 Mart 2016. 25 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mart 2016. 
  43. ^ Klein, Joe (18 Kasım 2007). "Forever Weird". The New York Times. 2 Ekim 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Şubat 2024. 
  44. ^ "About the Thomas Wolfe Prize and Lecture". University of North Carolina-Chapel Hill. 30 Mart 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2009. 
  45. ^ a b c Boyle, John (14 Mart 2017). "Answer Man: Historic Thomas Wolfe cabin set for rehab?". Asheville Citizen-Times. Erişim tarihi: 16 Mart 2017. 
  46. ^ Neufeld, Rob (8 Mayıs 2017). "Visiting Our Past: Preserving Wolfe's Asheville legacy". Asheville Citizen-Times. Erişim tarihi: 8 Mayıs 2017. 
  47. ^ Boyle, John (5 Ekim 2021). "Answer Man: WAKE sculpture not moving? Thomas Wolfe cabin plans?". Asheville Citizen-Times. 
  48. ^ Kauffmann, Stanley (11 Haziran 1962). "Look Backward, Angel". New Republic. 146 (24). ss. 24-25. 
  49. ^ Busis, Hillary (6 Haziran 2016). "See Nicole Kidman, Jude Law, and Colin Firth Share the Screen in Genius". Vanity Fair (İngilizce). 5 Aralık 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2021. 
  50. ^ Thomas Wolfe in eNotes, Erişim tarihi: 3 Eylül 2012

Daha fazla okuma değiştir

Dış bağlantılar değiştir

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Thomas_Wolfe&oldid=32559285" sayfasından alınmıştır