Sorelyanizm
Sorelyanizm, Fransız devrimci sendikalist[1] Georges Sorel'in ideolojisini ve düşüncesini savunmak veya desteklemektir. Sorelciler klasisizmi desteklerken burjuva demokrasisine, 18. yüzyıl gelişmelerine, laik ruha ve Fransız Devrimi'ne karşı çıkarlar.[2] Marksizmin revizyonist bir yorumcusu olan Sorel,[2] proletaryanın sınıf mücadelesindeki zaferinin ancak mitin gücü ve genel grev yoluyla elde edilebileceğine inanıyordu.[2] Sorel'e göre, sınıf çatışmasının ardından hem burjuvazinin hem de proletaryanın gençleşmesi söz konusu olacaktı.[3]
Sendikacılığın görünürdeki başarısızlığıyla, 1910'da sosyalist edebiyatı terk ettiğini duyurdu ve 1914'te Benedetto Croce'nin bir özdeyişini kullanarak, "Marksizmin ayrışması" nedeniyle "sosyalizm öldü" iddiasında bulundu.[2] Sorel, materyalizme karşı olmasına rağmen, sendikalizme benzer ahlaki amaçlara sahip olduğunu düşündüğü Maurrasist bütünleşik milliyetçiliğin 1909'dan itibaren destekçisi oldu.[2] Bu anlamda Sorelyanizm, faşizmin öncüsü olarak kabul edilmektedir.[2] Ancak, I. Dünya Savaşı ile bu fikirlerinden vazgeçti ve 1918'den 1922'deki ölümüne kadar, sendikacılığın canlanması olarak gördüğü o zamanki Rus Devrimi ve komünizminin destekçisi oldu.[4]
Kaynakça değiştir
- ^ Gramsci, Antonio (1973). Selections from the prison notebooks of Antonio Gramsci. [1st ed.] Quintin Hoare, Geoffrey Nowell-Smith. New York,: International Publishers. ISBN 0-7178-0270-1. OCLC 6991462.
- ^ a b c d e f Zeev., Sternhell, (1996). Neither right nor left : fascist ideology in France. Princeton University Press. ISBN 0-691-00629-6. OCLC 32589145.
- ^ Rethinking art between the wars : new perspectives in art history. Hans Dam Christensen, Øystein Hjort, Niels Marup Jensen. København: Museum Tusculanum Press. 2001. ISBN 87-7289-523-3. OCLC 49001831.
- ^ Stanley, John L.; Carney, Francis (16 Ocak 2018). Mainlining Marx. Routledge. ISBN 978-1-351-32564-6.