Sodder çocuklarının kaybolması
Noel arifesinde bir yangın Sodder ailesinin evini yok etti. Yangın sırasında George, Jennie ve dokuz çocuktan dördü kaçtı. Diğer beş çocuğun cesetleri ise bulunamadı. Hayatta kalan Sodder ailesi, hayatlarının geri kalanında beş kayıp çocuğun hayatta kaldığına inanıyordu.[1]
| Sodder çocuklarının kaybolması | |
|---|---|
| Tarih | 24 Aralık 1945 |
| Süre | 78 yıl, 3 ay ve 11 gün |
| Konum | Fayetteville, Batı Virginia, ABD |
| Tür | Kaybolma, ev yangını, olası Kundaklama, olası Cinayet, olası kaçırma |
| Neden | Tartışmaşlı |
| Sonuç | Çözülememiş cinayetler |
| Kayıp | 5 |
| Şüpheli | Sicilya mafyası |
Sodder ailesi, evi asla yeniden inşa etmedi, bunun yerine bölgeyi kayıp çocukların anısına bir bahçeye dönüştürdü. 1950'lerde, çocukların öldüklerinden şüphelendikleri için aile, 16 numaralı Devlet Yolu üzerindeki alana beşinin fotoğraflarının olduğu bir ilan panosu asarak, davayı kapatacak bilgi için bir ödül teklif etti.
Sodder ailesi, çocukların hayatta kaldığına dair görüşleri desteklemek için yangından önce ve yangın sırasında bir dizi garip duruma işaret etmişti. George, Fayetteville itfaiyesinin yangının elektrik kaynaklı olduğu yönündeki bulgusuna itiraz etti ve yakın zamanda evin kablolarını yeniden yaptırdığını ve denetlediğini belirtti. George ve karısı kundakçılardan şüphelendiler, bu da çocukların Sicilya mafyası tarafından kaçırıldığına dair teorilere yol açtı.
1950'lerin başlarında daha fazla araştırma çabaları yeni bir bilgi vermedi. Ancak aile, daha sonra, 1960'larda oğlanlardan birinin yetişkin olarak çekilmiş bir resmini aldı. Hayatta kalan son kızı, torunlarıyla birlikte 21. yüzyılda davayı medyada ve internette duyurmaya devam etti.[2]
Arka plan değiştir
George Sodder, Giorgio Soddu adıyla 1895 yılında Tula, Sardinya, İtalya'da doğdu. 13 yıl sonra Amerika'ya göç etti. Hayatının geri kalanında George, anavatanını neden terk ettiği hakkında fazla konuşmadı.[1]
George sonunda Pennsylvania'daki demiryollarında işçilere su ve diğer malzemeleri taşıyan bir iş buldu. Birkaç yıl sonra Smithers, Batı Virginia'da sürücü olarak yeni bir işe başladı. Daha sonra kendi nakliye şirketini kurdu. Smithers'ta bir dükkâncının kızı olan ve çocukluğunda İtalya'dan göç etmiş olan Jennie Cipriani, George'un karısı oldu.[1]
Sodders, büyük bir İtalyan göçmen nüfusuna sahip olan Fayetteville'in dışında, şehrin kuzeyinde 2 mil (3,2 km) katlı ahşap çerçeveli bir evde yerleşti.[3] 1923'te 10 çocuğundan ilki dünyaya geldi. George'un işi başarılı oldu ve bir yerel yetkilinin sözleriyle "çevresindeki en saygın orta sınıf ailelerden biri" oldular. Bununla birlikte, George birçok konuda güçlü fikirlere sahipti ve bunları ifade etmekten çekinmedi. Özellikle, İtalyan diktatör Benito Mussolini'ye sert muhalefeti, göçmen topluluğunun diğer üyeleriyle bazı güçlü tartışmalara yol açmıştı.[1]
Sodder çocuklarının sonuncusu Sylvia, 1943'te doğdu. O zamana kadar en büyük ikinci oğulları Joe (21) II. Dünya Savaşı sırasında orduda hizmet etmek için evden ayrılmıştı. Ertesi yıl Mussolini tahttan indirildi ve idam edildi . Ancak George'un merhum diktatöre yönelik eleştirisi bazı sert duygular bırakmıştı. Ekim 1945'te,[4] ziyarete gelen bir hayat sigortası satıcısı, George'u evinin "dumana boğulacağı" konusunda uyardı. Eve gelen ve görünüşte iş arayan başka bir ziyaretçi, fırsat buldukça arkaya doğru gitti ve George'u bir çift sigorta kutusunun "bir gün yangına neden olacağı" konusunda uyardı. George, elektrikli soba kurulduğunda evin kablolarını yeni yaptırdığı için[5] ve yerel elektrik şirketi daha sonra evin güvenli olduğunu söylediği için bu gözlem karşısında şaşırmıştı. O yıl Noel'den önceki haftalarda, George'un büyük oğulları da kasabanın içinden geçen ana otoyol boyunca park edilmiş garip bir araba fark etmişti. Arabadakiler okuldan dönen küçük Sodder çocuklarını izliyorlardı.[1]
Ev yangını değiştir
Sodder ailesi 1945 Noelini kutladı. En büyük kızı Marion Fayetteville şehir merkezindeki bir tuhafiye dükkânında çalışıyordu.
Telefon 12.30'da çaldı. Jennie uyandı ve cevaplamak için aşağı indi. Arayan, sesini tanımadığı bir kadındı, tanımadığı bir isim soruyordu, arkada kahkaha sesleri ve bardakların şıngırdaması vardı. Jennie arayan kişiye yanlış bir numaraya ulaştığını söyledi ve daha sonra kadının "garip gülüşünü" hatırladı. Kapattı ve yatağına döndü. Bunu yaparken, ışıkların hala açık olduğunu ve perdelerin çekilmediğini fark etti; bu, çocukların normalde ebeveynlerinden daha geç yattıklarında ilgilendikleri iki şeydi.[5] Marion oturma odasındaki kanepede uyuyakalmıştı, bu yüzden Jennie daha sonra uyanan diğer çocukların tavan arasına geri döndüklerini ve orada uyuduklarını varsaydı.[1] Perdeleri kapattı, ışıkları söndürdü ve yatağına döndü.[5]
Saat 1'de Jennie, evin çatısına çarpan bir cismin yuvarlanma sesiyle yeniden uyandı.[1] Yarım saat sonra yine duman kokusuyla uyandı. Tekrar kalktığında George'un ofisi için kullandığı odanın telefon hattı ve sigorta kutusunun yandığını gördü.[6] Jennie onu uyandırdı ve o da büyük oğullarını uyandırdı.[7]
Her iki ebeveyn ve çocukları Marion, Sylvia, John ve George Jr evden kaçtı. Üst kattaki çocuklara bağırdılar ama yanıt alamadılar; merdivenin kendisi zaten alev aldığından yukarı çıkamadılar.[4]
Yardım bulma ve çocukları kurtarma çabaları beklenmedik bir şekilde karmaşıktı. Telefon çalışmadı, bu yüzden Marion Fayetteville itfaiyesini aramak için bir komşunun evine gitti. Yakındaki yolda bir sürücü de alevleri görmüş ve yakındaki bir meyhaneden seslenmişti.[4] Ya komşu ya da yoldan geçen sürücü, şehir merkezindeki başka bir telefondan itfaiyeye ulaşmayı başardı.[8]
George, yalınayak[5] evin dış duvarına tırmandı ve tavan arasındaki bir pencereyi kırdı ve bu sırada kolunu kesti. O ve oğulları, diğer çocukları kurtarmak için tavan arasına bir merdiven kullanmayı amaçladılar, ancak evin karşısında duran her zamanki yerinde değildi ve yakınlarda hiçbir yerde bulunamadı. Yangını söndürmek için kullanılabilecek bir su fıçısı donmuştu. George daha sonra işinde kullandığı her iki kamyonu da eve çekip çatı penceresine tırmanmak için kullanmaya çalıştı, ancak önceki gün mükemmel çalışmasına rağmen ikisi de çalışmadı.[1]
Hüsrana uğrayan Sodder ailesinin sonraki 45 dakika içinde evin yanmasını izlemekten başka seçeneği yoktu. Diğer beş çocuğun yangında öldüğünü varsaydılar. İtfaiye sabaha kadar yanıt vermedi. Şef F.J. Morris ertesi gün, zaten yavaş olan tepkinin, itfaiye aracını kullanamaması nedeniyle daha da zorlaştığını ve araba kullanabilecek biri gelene kadar beklemesini gerektirdiğini söyledi.
Biri Jennie'nin kardeşi olan itfaiyeciler[9] evin bodrumunda kalan küllere bakmaktan başka bir şey yapamadılar. Sabah olduğunda Morris, aileye, yanarken evde diğer çocuklar olsaydı beklenebileceği gibi, herhangi bir kemik bulamadıklarını söyledi.[1] Başka bir anlatıma göre, birkaç kemik parçası ve iç organ bulmuşlardır ama aileye söylememeyi tercih etmişlerdir.[7] Yine de Morris, ismi açıklanmayan beş çocuğun yangında öldüğünü ve vücutlarını tamamen yakacak kadar sıcak olduğunu öne sürdü.[1]
Sonrası değiştir
Morris, eyalet itfaiye teşkilatının daha kapsamlı bir soruşturma yürütebilmesi için George'a bölgeyi rahatsız etmeden bırakmasını söyledi. Ancak, dört gün sonra, George ve karısı bu manzaraya daha fazla dayanamadılar. Kayıp çocuklar için bir hatıra bahçesine dönüştürmek amacıyla bölgenin üzerine buldozer ile toprak attılar. Yerel adli tabip ertesi gün bir soruşturma başlattı ve yangının "hatalı kablolamadan" kaynaklanan bir kaza olduğuna karar verdi.[4] Jüri üyeleri arasında George'u evinin yakılacağı ve çocuklarının Mussolini karşıtı sözlerinden dolayı "yok edileceği" konusunda tehdit eden adam da vardı.[1]
Beş çocuk için ölüm belgeleri 30 Aralık'ta verildi.[8] Yerel gazete, tüm cesetlerin bulunduğunu belirterek kendi kendisiyle çelişti, ancak daha sonra aynı haberde bir cesetten yalnızca bir kısmının bulunduğunu bildirdi.
Sonraki gelişmeler değiştir
Bahar yaklaşırken, Sodder ailesi, dedikleri gibi, evin üzerinde buldozerle toprağa çiçek dikti. Bununla birlikte, 1946'nın başlarındaki gelişmeler, ailenin, andıkları çocukların aslında bir yerlerde hayatta olabileceğine dair inancını güçlendirdi.[8]
Diğer tanıklar, kayıp Sodder çocuklarını kendilerinin gördüklerini iddia etti. Yangını yoldan izleyen bir kadın, ev yanarken bazılarının yoldan geçen bir arabadan dışarı baktıklarını gördüğünü söyledi. Fayetteville ve Charleston arasındaki bir dinlenme yerindeki başka bir kadın, ertesi sabah onlara kahvaltı servisi yaptığını söyledi ve dinlenme durağının park yerinde de Florida plakalı bir arabanın varlığını fark etti.[1]
Bir keresinde George, New York'ta kayıp kızı Betty'ye benzeyen bir grup genç bale dansçısının bir dergi fotoğrafını gördü. Kızın okuluna kadar sürdü, kızı görmek için tekrarlanan talepleri reddedildi.[1]
1967'de George, başka bir ipucunu araştırmak için Houston bölgesine gitti. Oradaki bir kadın aileye bir mektup yazarak Louis'in bir gece çok fazla içtikten sonra gerçek kimliğini ona açıkladığını söyledi. Maurice'le ikisinin de Teksas'ta bir yerlerde yaşadıklarına inanıyordu. Ancak George ve damadı Grover Paxton onunla konuşamadı. Oradaki polis, gösterdiği iki adamı bulmalarına yardım edebildi, ancak kayıp oğullar olduklarını reddettiler. Paxton, yıllar sonra, bu inkâr hakkındaki şüphelerin George'un aklında hayatının geri kalanında kaldığını söyledi.[6]
O yıl aldıkları bir başka mektup, Sodder ailesine en azından Louis'in hala hayatta olduğuna dair en güvenilir kanıt olduğuna inandıkları şeyi getirdi. Bir gün Jennie postada kendisine gönderilmiş, Central City, Kentucky'de postalanmış ve adresi olmayan bir mektup buldu. İçinde, hayatta kalsaydı 30'lu yaşlarında olacak olan Louis'inkine çok benzeyen özellikleri olan 30 yaşlarında genç bir adamın resmi vardı. Arkasında şunlar yazılıydı:
- Louis Sodder
- Kardeşim Frankie'yi seviyorum
- Küçük çocuklar
- A90132 veya 35[5]
Aile, Central City'e gitmesi ve mektubu incelemesi için başka bir özel dedektif tuttu, ancak o asla Sodders'lara rapor vermedi ve daha sonra onu bulamadılar.[1] Resim yine de onlara umut verdi. Bu fotoğrafı panoya eklediler.[1]
George Sodder 1969'da öldü. Jennie'nin 1989'da ölümünden sonra, aile sonunda yıpranmış reklam panosunu indirdi.[1]
Hayatta kalan Sodder kardeşlerin en küçüğü olan Sylvia Sodder Paxton, 2021'de öldü.[2] Yangının çıktığı gece evdeydi ve bunun en eski anısı olduğunu söyledi. 2013'te Gazete-Mail'e “Evden en son çıkan çocuklardan biriydim” dedi. O ve babası sık sık geç saatlere kadar yatıp neler olabileceği hakkında konuşuyorlardı. "Onların acısını uzun süre yaşadım". Kardeşlerinin o gece hayatta kaldığına inanıyordu ve onları bulma ve davayı duyurma çabalarına yardım etti.[6] Kızı 2006'da şunları söyledi: "Büyükannem ve büyükbabama hikayenin ölmesine izin vermeyeceğine, elinden gelen her şeyi yapacağına söz verdi".[8]
Ayrıca bakınız değiştir
- Beaumont çocuklarının kaybolması, Adelaide, Avustralya, 1966; üç çocuk bir sahil kasabasında birlikte yürürken kayboldu.
- 1999 Oklahoma yangınından sonra kalıntıları bulunmayan iki genç kız olan Lauria İncil ve Ashley Freeman cinayetleri, İncil uyurken Freeman'ın evini yok etti; Freeman'ın ailesinin yangından önce öldürüldüğü tespit edildi. 2018'de canlı alındıkları ve ölmeden önce birkaç gün esaret altında tutuldukları öğrenildi, bu da hayatta kalan katilin 2020'de mahkum edilmesine yol açtı.
- Kaybolan kişilerin listesi
Kaynakça değiştir
- ^ a b c d e f g h i j k l m n o p Karen Abbott (25 Aralık 2012). "The Children Who Went Up In Smoke". Smithsonian. 21 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2015.
- ^ a b "Sylvia Paxton". Charleston Gazette-Mail (İngilizce). 27 Nisan 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Nisan 2021.
- ^ "11 children Die in 4 Home Fires; Weather Man's Christmas Greetings to Two Cities". The New York Times. Associated Press. 26 Aralık 1945. 20 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2015.
- ^ a b c d The Encyclopedia of Unsolved Crimes. Infobase Publishing. 2009. ss. 348-50. ISBN 9781438119144.
- ^ a b c d e Niles Jackson (22 Aralık 1968). "What Really Happened to Children?". Charleston Gazette-Mail. 21 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2015 – rootsweb.com vasıtasıyla.
- ^ a b c Autumn D.F. Hopkins (23 Aralık 2013). "Christmas Eve tragedy". Charleston Gazette-Mail. 22 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2015.
- ^ a b Stacy Horn (23 Aralık 2005). "Mystery of Missing Children Haunts W.Va. Town". National Public Radio. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Aralık 2015.
- ^ a b c d Audrey Stanton (24 Aralık 2006). "Where are the children?". Beckley Register–Herald. Beckley, WV. 14 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Aralık 2015.
- ^ "Long, Long, Long Sodder Post". EchoNYC. 28 Aralık 2005. 24 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2015. Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım)
Dış bağlantılar değiştir
- Bottega Mistero'da kaybolan çocuklar 17 Mart 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Bilmen Gereken Şeyler bölümü 21 Ekim 2022 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.