Pavnisi Yorgi Kilisesi (Gürcüce: ფავნისის წმინდა გიორგის ეკლესია), Doğu Gürcistan'ın Şida Kartli bölgesindeki Kaspi Belediyesinde konumlanmış bir Gürcü Ortodoks kilisesidir. 9-10. yüzyıllara tarihlenen yapı, bir salon kilisesidir. 12. yüzyılın ikinci yarısına tarihlenen freskleriyle tanınan kilise, Gürcistan'ın Ulusal Öneme Sahip Taşınmaz Kültür Anıtları listesine eklenmiştir.[1]

Pavnisi Yorgi Kilisesi
ფავნისის წმინდა გიორგის ეკლესია
Pavnisi Yorgi Kilisesi
Harita
Temel bilgiler
KonumGarikula, Kaspi Belediyesi
Şida Kartli, Gürcistan
Koordinatlar41°52′27″K 44°20′05″D / 41.87417°K 44.33472°D / 41.87417; 44.33472
Mimari
Mimari türSalon kilisesi

Pavnisi kilisesi, tarihte Pavnisi olarak bilinen bölgedeki modern Garikula köyünün güneyinde bulunan eski bir mezarlıkta yer almaktadır. Kumtaşı ve tüften inşa edilmiş 12.4 × 10.8 m ölçülerindeki yapı, doğuda yarım daire biçimli apsisi olan basit bir salon kilisesidir. Kilise, pilasterlerin üzerindeki kemerler ile desteklenen, yarı silindirik bir tonozla kaplıdır. Binaya güney duvarındaki bir kapıdan erişilebilmektedir. Kilisenin güney cephesinin bitişiğinde, günümüzde yarı harabe durumunda bir eukterion (ek şapel) bulunmaktadır.[2]

Freskler

değiştir

İç bölümdeki sıvalı duvarlar, yaklaşık 1170 ve 1180 yılları arasında boyanmış, sanatsal değeri yüksek freskler içermektedir. Freskler, kuzey ve güney duvarlarında görülebilen daha eski bir duvar resmi katmanının üzerine boyanmıştır.[2] Resimlerin tarzı, ressamın Bizans biçimine hakim olduğunu göstermektedir.[3] Renk uyumu ve çizginin saflığı için bilinen resimler, büyük ölçüde solmuş veya soyulmuştur, fakat apsisteki örnekler nispeten daha iyi bir korunmuştur. Sığınağın kubbesi Deisis tasvirleriyle süslenmiştir. Kilisedeki iç duvarın orta bölümünde 12 Havarinin büst figürleri, aşağı bölümünde ise iki sıra halinde 10 Kilise Babası ve 2 Diyakozun tasvirleri bulunmaktadır. Madalyonun içindeki Kutsal Haça yakınsayan tasvirlerin aşağısında, bir Kutsal Mendil resmi bulunmaktadır. Batı duvarında ise Hristiyanlığın tarihini gösteren resimler bulunmaktadır: üstte İsa'nın başkalaşımı, altta ise Hamsin Yortusu ve Kudüs'e giriş tasvirleri yer almaktadır.

Ayrıca Yorgi'nin yaşamının ve şehitliğinin gösterildiği 5 sahnelik geniş bir dizi vardır. Bu sahnelerin birinde, Yorgi bir genci tutsaklıktan kurtarmaktadır. Bu sahne, Hristiyan sanatındaki en eski efsane tasvirlerinden biridir.[3][4] Aziz Yorgi'ye duyulan derin saygı, özellikle Orta Çağ Gürcistan'ında göze çarpmaktadır ve kuzey duvardaki bir bağışçı resminde tasvir edilmiştir. Resimde, iki seküler soylu, aralarında bir çocukla tanrıya dua ederken, Yorgi tanrıyla aracılık eden aziz konumundadır. Sahnenin yanında, kılıç ve kalkanların görüntüleri yer almaktadır.[2] Bağışçılar, muhtemelen Orta Çağ kayıtlarından bilinen Pavneli soylu ailesinin üyeleridir.[5]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "List of Immovable Cultural Monuments" (PDF) (Gürcüce). National Agency for Cultural Heritage Preservation of Georgia. 12 Mayıs 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 25 Temmuz 2019. 
  2. ^ a b c Dolidze, V; Kintsurashvili, S; Sidamonidze, U; Tskitishvili, G, (Ed.) (1990). საქართველოს ისტორიისა და კულტურის ძეგლთა აღწერილობა, ტ. 5 [Historical and cultural monuments of Georgia: Summa, vol. 5] (Gürcüce). Tiflis: Metsniereba. s. 146. 
  3. ^ a b Mourelatos, Dionysis (2014). "The Formation and Evolution of Monumental Painting in Georgia (6th-12th c.). The Role of Byzantine Art". Panagiotidi-Kesisoglou, Maria; Kalopissi-Verti, Sofia (Ed.). Medieval Painting in Georgia. Local Stylistic Expression and Participation to Byzantine Oecumenicity. Atina: National and Kapodistrian University of Athens. s. 121. ISBN 978-960-466-132-9. 
  4. ^ Grotowski, Piotr (2003). "The Legend of St. George Saving a Youth from Captivity and its Depiction in Art". Deluga, Waldemar (Ed.). Series Byzantina I. Varşova: Wydawnictwo Neriton. ss. 27-77. ISBN 83-88973-65-7. 25 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ağustos 2019. 
  5. ^ Privalova, Ekaterina (1977). Павниси [Pavnissi] (Rusça). Tiflis: Metsniereba. ss. 56-59.