Orta Türkçe
Türkçenin 11. ve 15. yüzyıllarda kullanılmış devresi
Orta Türkçe (Türki veya Türkçe) Orta Çağ'ın (900-1500) çoğunu kapsayan Türk dil ailesinin gelişimindeki bir aşamayı ifade eder. Özellikle bu terim dilbilimciler tarafından Orta Asya, İran ve Selçuklu Türklerinin kontrol ettiği Ortadoğu'nun diğer bölgelerinde bu dönemde konuşulan bir grup Karluk ve Oğuz ve ilgili dillere atıfta bulunmak için kullanılır.
| Orta Türkçe | |
|---|---|
| Dil ailesi | Türk dilleri
|
| Yazı sistemi | Arap alfabesi Latin alfabesi Ermeni alfabesi |
| Dil kodları | |
| ISO 639-3 | – |
Sınıflandırma değiştir
Philologiae Turcicae Fundamenta’da Orta Türkçe dönemi iki yönde ele alınmıştır:[1]
- Batı Orta Türkçe ya da Eski Kıpçakça: En bilindik eseri Codex Cumanicus tur.
- Doğu Orta Türkçe: Bu dönemin en bilindik eserleri arasında Kutadgu Bilig, Divan-ı Hikmet, Dede Korkut Kitabı, Köroğlu Destanı ile Ali Şîr Nevaî'nin eserleri sayılabilir.
Kaynakça değiştir
- ^ Ata, Aysu (2010). Moğol fütuhatı ve Doğu-Batı Türk yazı dili kavramları üzerine 13 Mayıs 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türkoloji Dergisi, 17, 1 (2010) 29-37