Orta Türkçe
Orta Türkçe, Türk dillerinin Eski Türkçe döneminden sonra Ortaçağ'da 11-15. yüzyıllarda geliştiği dönem ve bu dönemdeki diller. Yeni Türkçe dönemindeki çağdaş Türk dil ve lehçelerine kaynaklık etmiştir.
| Orta Türkçe | |
|---|---|
| Dil aileleri |
Türk dilleri
|
| Yazı sistemi | Arap alfabesi, Latin alfabesi, Ermeni alfabesi |
| Dil kodları | |
| ISO 639-3 | – |
Divânu Lügati't-Türk’te bulunan harita (11. yy.)
Orta Türkçe dönemine ait eserler içinde sözlükçülük yönünden ilk akla gelen isim Divânu Lügati't-Türk'tür.[1]
SınıflandırmaDüzenle
Philologiae Turcicae Fundamenta’da Orta Türkçe dönemi iki yönde ele alınmıştır:[2]
- Batı Orta Türkçe ya da Eski Kıpçakça: En bilindik eseri Codex Cumanicus' 'tur
- Doğu Orta Türkçe: Bu dönemin en bilindik eserleri arasında Kutadgu Bilig, Dede Korkut Kitabı, Köroğlu Destanı ile Ali Şîr Nevaî'nin eserleri sayılabilir.
KaynakçaDüzenle
- ^ Özer, Filiz (1998). Orta Türkçe döneminin eserleri ve sözlükleri. Kebikeç, sayı: 6, sayı: 125-129
- ^ Ata, Aysu (2010). Moğol fütuhatı ve Doğu-Batı Türk yazı dili kavramları üzerine, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Türkoloji Dergisi, 17, 1 (2010) 29-37