Karasu Çayı (Van)
Karasu Çayı, Van ili sınırlarında, Van Gölü'ne doğudan dökülen akarsu. Van Gölü Kapalı Havzasında yer alır. Özalp ilçesi kuzeyinde, İran sınırında 2850 m yükseltili Pirreşit Dağı (3200 m) ve Ahta Dağı'nın (2810 m) kaynak sularının birleşmesiyle doğar. Erçek Gölü'nün yakınından geçerek göle ulaşır.
| Karasu Çayı | |
|---|---|
| Konum | |
| Ülke(ler) |  Türkiye,Van Gölü Kapalı Havzası
|
| Genel bilgiler | |
| Ağız | Van Gölü |
| Ağız rakımı | 1646 m |
| Uzunluk | 130 km |
| Debi | 150,77 hm³/yıl[1] |
130 km uzunluğa sahip akarsuyun debisi 2,745 m³/sn'dir. inci kefali Van Gölü'nden Karasu Çayı'na üremek amacıyla girmektedir. Çay kenarındaki kum ocakları suyu bulandırdığından balık ölümleri olabilmektedir.[2] Van Gölü'nün seviye yükselmeleri akarsu ağızlarında tatlı sulu ekosisteme zarar vermektedir.
Karasu Çayı'nın göle döküldüğü Çitören Sazlığı bitki örtüsünün en yoğun olduğu alandır.Çay dökülmeye yakın tabanlı vadide menderesler çizerek akar. Burada çay 1,5 m derinlik, 6–8 m genişliğe sahiptir.[3]
Karasu üzerinde sulama amaçlı 62 m yüksekliğe sahip Sarımehmet Barajı yapılmıştır.
Karasu Çayı'nda inci kefali, siraz balığı, çöpcü balığı ve aşılanan aynalı sazan yaşar. Yakın zamana kadar inci kefali yavrusu sanılan yeni bir balık türü belirlenmiştir. Karasu Çayı'na endemik olan bu türe Timar incisi (Alburnus Timarensis) adı verilmiştir.[4]
Kaynakça değiştir
- ^ "İL ÇEVRE DURUM RAPORU 2012" (PDF). www.csb.gov.tr. 2013. 16 Eylül 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017.
- ^ ELP, Mahmut ve ark. "Van Gölü Havzası Su Kaynaklarında Yaşayan Balık Populasyonlarının Karşılaştığı Problemler ve Çözüm Yolları". www.egejfas.org. 1 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017.
- ^ Çetinkaya, Osman ve ark. (1994). "Van gölüne dökülen Karasu Çayının Limnolojik Özellikleri". dergipark.gov.tr. 1 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017.
- ^ "Van'da endemik balık türüne 'Timar İncisi' adı verildi". www.denizhaber.com.tr. 11 Şubat 2015. 19 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Mart 2017.