Joseph Babinski

Fransız nörolog (1857-1932)

Joseph Jules François Félix Babinski (Lehçe; Józef Julian Franciszek Feliks Babiński; 17 Kasım 1857 - 29 Ekim 1932), Fransız - Polonyalı nöroloji profesörüdür. En çok kortikospinal sistem hasarının göstergesi olan patolojik bir refleks olan Babinski işaretini (bulgusunun) 1896 yılında tanımlamasıyla tanınır.

Joseph Babinski
DoğumJoseph Jules François Félix Babinski
17 Kasım 1857(1857-11-17)
Paris, Fransa
Ölüm29 Ekim 1932 (74 yaşında)
Paris, Fransa
MilliyetFransız
MeslekNöroloji
Tanınma nedeniBabinski bulgusu

Yaşamı değiştir

Paris'te doğan Babinski, Polonyalı bir subay olan Aleksander Babiński (1824–1889) ve Henryeta Weren Babińska'nın (1819–1897) oğludur. Aile 1848'de Çarlık baskısı nedeniyle Varşova'dan Paris'e taşınmıştı.[1] Zira Kongre Polonyası ve Rus İmparatorluğu arasındaki birliği bozma ve Polonya'nın bağımsızlığı girişimlerinde bulunma faaliyetlerinde rol almaktaydılar.

Babinski, tıp diplomasını 1884'te Paris Üniversitesi'nden aldı. Paris'teki Salpêtrière Hastanesi'ndeki Profesör Charcot ile erken döneminden itibaren çalıştı ve onun en sevdiği öğrencisi oldu.

 
Charcot, Babiński (arkada) tarafından desteklenen " histerik " bir Salpêtrière hastası "Blanche" ( Marie Wittman ) üzerinde hipnoz uyguluyor. Arka duvardaki resimle benzerliğine dikkat edin.[2]

Charcot'un 1893'teki ölümü Babinski'yi bilimsel destekten uzak bıraktı ve bir daha akademik mücadelelerin içinde yer almadı. Öğretim görevlerinden muaf olarak Hôpital de la Pitié'de çalışırken, kendisini klinik nörolojiye adadı. Nöropatolojik incelemelere ve laboratuvar testlerine çoğu zaman ihtyiaç duymayan deneyimli bir klinisyendi.

Babinski histeri patogenezine de ilgi duydu. Histeriyi organik hasara ait problemlerden ayırmak için bir de tebliğ hazırladı. 1914'te Babinski, hastalığın inkârı veya hastalığın farkında olmama durumunu ifade eden 'anosognozi' kavramını sundu.[3]

1896'da, Société de Biologie'nin bir toplantısında Babiński, 26 satırlık bir sunumla, "fenomène des orteils" (yani, ayak tabanının normal refleksinin bir plantar refleks olduğunu - ayak tabanını çizince parmakların içeriye doğru kapandığını) hakkındaki ilk raporunu sundu. Piramidal yoldaki bir yaralanma da ise başparmağın izole olarak plantar bir hareket yerine dorsal fleksiyonunu göstereceğini tanımladı. Bu bulguya " Babinski'nin işareti " adı verildi.

Birinci Dünya Savaşı sırasında Babinski, Pitié Hastanelerinde birçok travmatik nöroloji vakasından sorumlu olarak çalışmaya devam etti.

Paris Üniversitesi'nde nöroloji profesörü olarak çalıştı.

Babinski sinir bozuklukları üzerine 200'den fazla makale yazdı. Jules Froment ile birlikte 1918'de Sir H. Rolleston tarafından İngilizce'ye çevrilen Hysteropithiatisme en Neurologie de Guerre'yi (1917) yayınladı. Babiński bazı eserlerini ise Lehçe yayınladı.

Babinski yaşamını küçük kardeşi ile geçirdi. Kardeş Henri Babinski "Ali Baba" adıyla klasik bir yemek kitabı yayınlayan seçkin bir mühendis ve ünlü bir aşçıydı.

Babinski, Pierre Palau ile birlikte, "Olaf" takma adı altında, prömiyeri 1921'de Deux-Masques tiyatrosunda gösterilen Les détraquées adlı bir oyun da yazdı. Oyun, bir kız lisesinde genç bir öğrencinin okul müdürü ve suç ortağı olan bir dans öğretmeni tarafından öldürülmesini anlatmaktaydı. André Breton , Nadja'da bu oyun üzerine bir makale yazmıştır.[4]

Babinski, iki büyük Polonyalı nörolog, Edward Flatau ve Samuel Goldflam ile aynı yıl öldü. Son yıllarında Parkinson hastalığından tanısı almıştı.

Tanınma değiştir

Babinski, Fransız nörolojisindeki başarılarının uluslararası alanda övüldüğünü görmek istiyordu. Litvanya'daki Vilnius Üniversitesi, Amerikan Nöroloji Derneği ve diğer farklı kurumlar tarafından onurlandırıldı.

İlişkili eponimler değiştir

Kaynakça değiştir

  1. ^ Joseph Babinski 13 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. nndb.com
  2. ^ The identities of each of the thirty separate individuals that are represented in this composite (1887) presentation painting by André Brouillet (1857–1914) have been clearly identified at p.471 of Harris, J.C., "A Clinical Lesson at the Salpêtrière", Archives of General Psychiatry, Vol.62, No.5, (May 2005), pp.470–472.
  3. ^ Marková I S and Berrios G E (2014): The construction of anosognosia: History and implications. Cortex, 61: 9-17.
  4. ^ Jacques Philippon, Jacques Poirer Joseph Babinski: A Biography 2008, 0-19-536975-0.

Dış bağlantılar değiştir