Muhteşem Cesetler

Bu cesetler muhteşem
(Illustrious Corpses sayfasından yönlendirildi)

Muhteşem Cesetler, 1976 İtalya Fransa ortak yapımı politik gerilim filmidir. Özgün adı Cadaveri eccellenti olan ve İngilizce konuşulan ülkelerde Illustrious Corpses adıyla gösterilmiş olan filmin diğer Türkçe adları bazı kaynaklarda Şahane Cesetler[1] ve Kusursuz Cesetler[2] olarak da geçmektedir. Film Nisan 1987'de 6. Uluslararası İstanbul Sinema Günleri'nde de gösterilmiştir.[3]

Muhteşem Cesetler
Cadaveri eccellenti
"Muhteşem Cesetler" (Cadaveri eccellenti) filminin özgün sinema afişi
YönetmenFrancesco Rosi
YapımcıAlberto Grimaldi
SenaristFrancesco Rosi
Tonino Guerra
Lino Iannuzzi
Leonardo Sciascia (roman "Il contesto")
OyuncularLino Ventura
Marcel Bozzuffi
Tino Carraro
MüzikPiero Piccioni
Görüntü yönetmeniPasqualino De Santis
KurguRuggero Mastroianni
StüdyoProduzioni Europee Associati
Les Productions Artistes Associés
CinsiSinema filmi
TürüSuç, politik gerilim, gizem
RenkRenkli (Technicolor)
Yapım yılı1976
Çıkış tarih(ler)i12 Şubat 1976, İtalya
Nisan 1987, 6. Uluslararası İstanbul Sinema Günleri
Süre120 dakika
Ülkeİtalya İtalya
Fransa Fransa ortak yapımı
Dilİtalyanca
Diğer adlarıMuhteşem Cesetler (Türkiye)
Cadavres exquis (Fransa)
Illustrious Corpses (ABD)
Excelentísimos cadáveres (İspanya)
Die Macht hat ihren Preis (Almanya)

1970'li yıllarda politik sinemanın önemli bir temsilcisi olmuş, Luchino Visconti'nin eski asistanı Francesco Rosi'nin yönettiği ve senaryosunu Tonino Guerra ve Lino Iannuzzi'yle birlikte yazdığı "Muhteşem Cesetler", Sicilyalı yazar Leonardo Sciascia (1921-1989)'nın 1971 tarihli politik dedektif romanı "Il contesto" (Tr: Bağlam)'dan uyarlanmıştır. Lino Ventura'nın başrolde oynadığı filmin diğer rollerinde Marcel Bozzuffi, Tino Carraro, Renato Salvatori, Fernando Rey ve Max von Sydow oynamışlardır.

İtalya'da adı belirtilmemiş (ama Palermo olduğu çok bellidir) bir kentte yüksek mahkeme yargıçlarının esrarengiz bir şekilde peşpeşe öldürülmelerinden sonra olayı soruşturmakla görevlendirilen müfettiş Rogas (Lino Ventura) olayların üzerini örten sıkı bir gizem ağıyla karşılaşır. Soruşturmayı derinleştirdikçe bu gizlilik ağının sorumlularının önemli politikacılar, parti yöneticileri, üst düzey bürokratları ve askerler olduğunu öğrenir. Daha da vahim olanı gerçeği gizlemek için çaba gösteren bu yozlaşmış seçkinlerin hem sağdan hem de soldan olmalarıdır.

Filmin adı, cadavre exquis (Fransızcada bu filmin adıyla aynı anlama geliyor) denen bir sürrealist salon oyunundan gelmektedir. Bu oyunda her bir katılımcı, kendisinden önceki katılımcının ne çizdiğini bilmeksizin bir şeklin farklı parçalarını çizer ve sonunda ortaya beklenmedik bir şekil çıkar. Bu da filmin dolambaçlı yapısının ve önceden kestirilemeyen sonunun bir metaforudur.

Cannes Film Festivali'nde yarışma dışı olarak gösterilen "Muhteşem Cesetler", aynı yıl "en iyi film" ve "en iyi yönetmen" David di Donatello ödüllerini kazanmıştı.

Filmin açılış sahnesinde Sicilyalı yaşlı Yargıç Varga (Charles Vanel)'yı Palermo'daki (ancak filmde hiçbir yer adı açıkça belirtilmemiştir) Capuchin yeraltı mumya mezarları'nda karamsar ve dalgın bir biçimde dolaşırken görürüz. Bir kilisenin mahzeninde yer alan bu ürkütücü loş mezarlıkta geçmişin önemli insanlarının mumyalanmış cesetleri sıra sıra duvarlara dikey olarak tutturulmuştur. Kiliseden ayrıldıktan sonra olağan sabah yürüyüşüne çıkan yargıç bilinmeyen bir yönden atılan silahla sokakta öldürülür.

Olayı soruşturmakla görevlendirilen Müfettiş Rogas (Lino Ventura) potansiyel şüpheliler arasında rutin araştırmalarını yaparken başka bir kentte yine benzer bir şekilde bir federal yargıcın daha suikaste kurban gittiğini öğrenir. Bunu başka cinayetler de takip eder. Artık olayın rengi değişmiştir. Müfettiş Rogas, ilk cinayetin münferit bir olay değil, bütün adalet sistemini hedef alan, dolayısıyla ülkeyi kararsızlığa ve kaosa sürükleyecek planlı ve geniş çaplı bir komplonun parçası olduğu hakkında kuşkular beslemeye başlar. Ancak cinayetlerin politik nedenlerle değil de yargıçlar tarafından haksızlığa uğratılmış insanlar tarafından intikam amacıyla işlenmiş olabileceği ihtimalini de göz önüne alan Rogas, önce ölen yargıçların geçmişte vermiş oldukları karar dosyalarını inceler.

Amirleri bunun polisiye değil siyasi bir olay olduğunu ileri sürerek Rogas'ın yalnız çalışmasını istemezler ve onu siyasi şube şefliğine bağlarlar. Kentte kalburüstü herkesi ve her kurumu elektronik aygıtlarla dinleyen bu şubenin istihbarat bölümü, önceden yargıçlara diş bileyen bazı makaleler yayımlamış olan radikal sol gruplardan kuşkulanmaktadır. Rogas soruşturmasını derinleştirdikçe ortada tahmin ettiğinden daha karmaşık ve gittikçe derinleşen bir entrika olduğunu anlar. Rogas'ın bile telefonları dinlenmektedir. Sosyal çalkantıların ve sokak hareketlerinin yoğun olduğu ve ülkenin neredeyse bir iç savaşa sürüklendiği 1970'li yıllarda askerler, politikacılar, bürokratlar ve Komünist Parti yöneticileri arasında gizli bir mutakabat ve işbirliği vardır ve ayaklarına dolanan bazı yargıçları ortadan kaldırmakta tereddüt etmezler. Hattâ yavaş yavaş gerçeğe doğru yaklaşan ve dolayısıyla kendileri için tehlikeli olmaya başlayan Rogas'ı da ortadan kaldırmaktan çekinmezler.

Oyuncu kadrosu

değiştir
 
Sicilyalı Yargıç Varga (Charles Vanel) Palermo'daki Capuchin yeraltı mumya mezarları'nda çekilmiş açılış sahnesinde[4].
Oyuncu Rolü
Lino Ventura Müfettiş Amerigo Rogas
Tino Carraro Polis Şefi
Marcel Bozzuffi Miskin
Paolo Bonacelli Dr. Maxia
Alain Cuny Yargıç Rasto
Fernando Rey Güvenlik Bakanı
Max von Sydow Yüksek Mahkeme Başkanı
Maria Carta Madame Cres
Luigi Pistilli Cusan
Tina Aumont Fahişe
Renato Salvatori Polis Komiseri
Paolo Graziosi Galano
Anna Proclemer Nocio'nun Karısı
Charles Vanel Yüksek Mahkeme Yargıcı Varga
Carlo Tamberlani Başpiskopos

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Dorsay, Atilla (1986). Yönetmenler, Filmler, Ülkeler 1. Varlık Yayınları. ss. sayfa 211. 
  2. ^ Özön, Nijat (1985). Sinema, Uygulayımı - Sanatı - Tarihi. Hil Yayın. ss. sayfa 264. 
  3. ^ "6. Uluslararası İstanbul Sinema Günleri". www.iksv.org. 23 Eylül 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Nisan 2010. 
  4. ^ Torlasco, Domietta (2008). The time of the crime: phenomenology, psychoanalysis, Italian film. Stanford University Press. ss. sayfa 9. 

Dış bağlantılar

değiştir