Hidrojen tellür

Kimyasal bileşik

Hidrojen tellür (tellan), H2Te formülüne sahip bir inorganik bileşiktir. Bir hidrojen kalkojenür ve tellürün en basit hidrürü, renksiz bir gazdır. Ortam havasında kararsız olmasına rağmen, gaz çürümüş sarımsak benzeri kokusu tarafından son derece düşük konsantrasyonlarda kolayca tespit edilebilecek kadar uzun konsantrasyonlarda bulunabilir; ya da çürümüş pırasa benzeri biraz daha yüksek konsantrasyonlarda kokusu ile. Te–H bağları (tellüroller) olan bileşiklerin çoğu, H2 kaybı açısından kararsızdır. H2Te kimyasal ve yapısal olarak hidrojen selenüre benzer, her ikisi de asidiktir. H–Te–H açısı yaklaşık 90° 'dir. Uçucu tellür bileşikleri genellikle çürümüş pırasa veya sarımsak anımsatan hoş olmayan kokulara sahiptir.[2]

Hidrojen tellür
Hidrojen tellürit molekülünün yapısal diyagramı
Hidrojen tellürit molekülünün yapısal diyagramı
Hidrojen tellürit molekülünün 3D modeli
Hidrojen tellürit molekülünün 3D modeli
Hidrotellürik asit
Tellan
Tellüryum hidrür
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
ChEBI
ChemSpider
ECHA InfoCard 100.029.073 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 236-813-4
  • [TeH2]
Özellikler
Molekül formülü H2Te
Molekül kütlesi 129,6158 g mol−1
Görünüm Renksiz gaz
Yoğunluk 3,310 g/L, gaz
2,57 g/cm3 (−20 °C, sıvı)
Erime noktası −49 °C (−56 °F; 224 K)[1]
Kaynama noktası −49 °C (−56 °F; 224 K) (−2 °C üzerinde kararsız)
Çözünürlük (su içinde) 0.70 g/100 mL
Asitlik (pKa) 2.6
Yapı
Eğri
Tehlikeler
İş sağlığı ve güvenliği (OHS/OSH):
Ana tehlikeler Toksik
NFPA 704
(yangın karosu)
NFPA 704 four-colored diamondSağlık 4: Çok kısa maruziyet ölüme veya ciddi kalıcı hasara neden olabilir. Örnek: VX gazıYanıcılık 4: Normal atmosferik basınç ve sıcaklıkta hızla veya tamamen buharlaşır veya havada hızla dağılır ve kolayca yanar. Alevlenme noktası 23 °C'nin altındadır (73 °F). Örnek: PropanKararsızlık 1: Genellikle kararlıdır, ancak yüksek sıcaklıklarda ve basınçlarda kararsız hale gelebilir. Örnek: KalsiyumÖzel tehlikeler (beyaz): kod yok
4
4
1
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Elektrolitik yöntemler geliştirilmiştir.[3]

H2Te ayrıca elektropozitif metallerin tellür türevlerinin hidrolizi ile de hazırlanabilir.[4] Tipik hidroliz alüminyum tellürdür:

Al2Te3 + 6 H2O → 2 Al(OH)3 + 3 H2Te

MgTe ve sodyum tellür gibi diğer Te2− tuzları da kullanılabilir. Na2Te, susuz amonyak içerisinde Na ve Te reaksiyonu ile yapılabilir.[5] Hidrolizdeki ara madde, HTe, tuzlar olarak da izole edilebilir. NaHTe, NaBH4 ile tellür azaltılarak yapılabilir.[5]

Hidrojen tellür, H2Se'nin aksine, bileşenlerinden etkili bir şekilde hazırlanamaz.[3]

Özellikler

değiştir

H2Te, oda sıcaklığında elementlere indirgenen bir endotermik bileşiktir:

H2Te → H2 + Te

Işık ayrışmayı hızlandırır. Havada kararsızdır, suya ve elementel tellüre oksitlenir:[6]

2 H2Te + O2 → 2 H2O + 2 Te

Yaklaşık 2.3×10−3 Ka değerine sahip, neredeyse fosforik asit (Ka = 8.1×10−3) kadar asidiktir.[6] Tellür oluşturmak için birçok metal ile reaksiyona girer.[7]

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Lide, David R., ed. (2006). CRC Handbook of Chemistry and Physics (87th ed.). Boca Raton, FL: CRC Press. ISBN 0-8493-0487-3.
  2. ^ Greenwood, N. N.; & Earnshaw, A. (1997). Chemistry of the Elements (2nd Edn.), Oxford:Butterworth-Heinemann. ISBN 0-7506-3365-4.
  3. ^ a b F. Fehér, "Hydrogen Telluride" in Handbook of Preparative Inorganic Chemistry, 2nd Ed. Edited by G. Brauer, Academic Press, 1963, NY. Vol. 1. pp. 438.
  4. ^ Shriver, Atkins. Inorganic Chemistry, Fifth Edition. W. H. Freeman and Company, New York, 2010; pp 407.
  5. ^ a b Nicola Petragnani; Hélio A. Stefani (2007). Tellurium in organic synthesis. Best synthetic methods (2nd ed.). Academic Press. p. 6. ISBN 0-08-045310-4.
  6. ^ a b Egon Wiberg; Arnold Frederick Holleman (2001). Nils Wiberg (ed.). Inorganic chemistry. Translated by Mary Eagleson. Academic Press. p. 589. ISBN 0-12-352651-5.
  7. ^ Henry Enfield Roscoe; Carl Schorlemmer (1878). A treatise on chemistry. 1. Appleton. pp. 367–368.