Güneş SK

1933'te kurulan Türk futbol kulübü

Güneş Spor Kulübü, 1933 yılında Galatasaray içinde meydana gelen anlaşmazlıklar sonucu kulüpten ayrılan bir grubun kurduğu spor kulübü.

Güneş SK
Tam adGüneş Spor Kulübü
Renkler   Sarı-Kırmızı
Kuruluş1933 (Ateş-Güneş adıyla)[1]
Feshediliş1938
StadyumTaksim Stadyumu, İstanbul

Tarihçe

değiştir

Olimpiyat adlı spor dergisinde yazdığı yazılardan dolayı Eşref Şefik'in kulüpten ihraç edilmesiyle kulüp içindeki anlaşmazlıklar iyice su yüzüne çıkmış, bunun üzerine içinde Ulvi Yenal, Yusuf Ziya Öniş gibi isimlerin de olduğu bir grup kulüpten ayrılmış ve yeni bir kulüp kurmak için toplanmışlardır.[2]

İlk olarak Sarı-Kırmızı adıyla kurulmak için İstanbul valiliğine yapılan başvurunun reddedilmesinin ardından kulüp, Ateş-Güneş ismiyle kurulmuş, fakat Atatürk'ün Ateş kelimesinin isimden çıkarılmasını istemesi sebebiyle Güneş Spor Kulübü adıyla yoluna devam etmiştir. Takım, 1937-38 sezonunda büyük başarı göstermiş ve hem Millî Küme'de hem de İstanbul Futbol Ligi'nde şampiyonluk kazanmıştır. İstanbul Futbol Ligi'ni Beşiktaş ve Fenerbahçe ile aynı puanda bitiren takım, atılan golün yenilen gole bölünerek averaj hesaplanmasıyla diğer takımların önüne geçmiş ve şampiyonluğu elde etmiştir.[3] Takım, İstanbul Futbol Ligi'nde 1938-39 sezonuna da iyi başlamış ve ilk 4 maçta 3 galibiyet 1 de beraberlik almış fakat Atatürk'ün ölümünün ardından alınan kararla ligden çekilmiş ve kendini feshetmiştir.[2]

Başarıları

değiştir
 
Aralarında Melih Kotanca'nın da bulunduğu Güneş Spor Kulübü atletleri, bir müsabaka öncesinde bir arada.

Ayrıca bakınız

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ "G.Saray-Güneş ayrılığı". Milliyet. 9 Haziran 1993. s. 22. 
  2. ^ a b "İstanbul'a 'Güneş' doğuyor!". 20 Mayıs 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2015. 
  3. ^ "Bu nasıl bir averaj hesabıdır!". 25 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2011. 

Konuyla ilgili yayınlar

değiştir
  • Tunç, Sevecen (2011). "Ateş Güneş Kulübü (1933-1938)". Tarih ve Toplum: Yeni Yaklaşımlar, 13. ss. 159-175.