Boeing RC-135
Boeing RC-135, Boeing tarafından üretilen ve General Dynamics, Lockheed ve L3 Technologies gibi çeşitli şirketler tarafından modifiye edilen bir keşif uçağı serisidir. Bu uçaklar ABD Hava Kuvvetleri ve Kraliyet Hava Kuvvetleri tarafından bölgesel ve ulusal düzeydeki tüketiciler için neredeyse gerçek zamanlı istihbarat toplama ve analizi sağlamak amacıyla kullanılmaktadır. RC-135, C-135 Stratolifter uçağına dayanmaktadır ve 1961'den beri kullanılmaktadır. C-135 ve KC-135 Boeing tarafından Model 717 olarak tanımlanırken, mevcut RC-135 filosunun çoğu (RAF'ın RC-135W'leri hariç) Model 739 olarak tanımlanmaktadır. RC-135'in birçok varyasyonu birçok kez değiştirilmiş, bu da çok çeşitli tanımlamalar ve konfigürasyonlarla sonuçlanmıştır.[3][4]
| RC-135 | |
|---|---|
| |
| Uçuş halindeki bir RC-135 Rivet Müşterek keşif uçağı. | |
| Türü | Keşif uçağı |
| Üretici | Boeing (uçak gövdesi) L3 Technologies |
| Hizmete giriş | 1961 |
| Durumu | Aktif |
| Ana kullanıcılar | Birleşik Devletler Hava Kuvvetleri Royal Air Force[1][2] |
| Üretim sayısı | Tüm yinelemelerde toplam 32 uçak gövdesi |
| Gelişimi | Boeing C-135 Stratolifter |
Tasarım ve gelişim
değiştirRC-135A 1962 yılında ABD Hava Kuvvetleri tarafından Boeing RB-50 Superfortress'in yerini alması için sipariş edilmiştir. Başlangıçta dokuz uçak sipariş edilmesi planlanmıştı, ancak bu sayı daha sonra dörde düşürüldü. RC-135A, KC-135A tankerinin fotoğraf ve ölçüm görevleri için kameralarla donatılmış modifiye bir versiyonuydu. Uçuş sırasında yakıt ikmal sistemine sahip değildi ve Pratt & Whitney J57 turbojet motorları tarafından çalıştırılmaktaydı. 1961'de operasyonel keşif görevlerine başlayan RC-135S, hizmete giren ilk RC-135 varyantıydı ve onu 1962'de RC-135D izledi. Elektronik istihbarat için tasarlanan RC-135B, Boeing RB-47H Stratojet'in yerini almak üzere sipariş edildi. Pratt & Whitney TF33 turbofanlarla donatıldı ve 1967'de RC-135C olarak hizmete girmeden önce Martin Aircraft tarafından modifikasyonlardan geçirildi. RC-135 filosu 2005 yılında CFM International CFM-56 motorlarıyla yeniden güçlendirilmesi ve dijital bir "cam kokpit" kurulması da dahil olmak üzere önemli yükseltmelerden geçti. Sonraki tüm RC-135 varyantları önceki versiyonlardan veya tanker ve nakliye araçlarından modifiye edilmiştir.
Operatörler
değiştir
Özellikler (RC-135)
değiştirVeri kaynağı USAF RC-135 Data Sheet [6][kaynak güvenilir mi?]
Genel özellikler
- Mürettebat: 2 pilot, 2 navigatör (uçuş ekibi)
- Kapasite: Görev gereksinimlerine bağlı olarak 21-27, minimum 4 Elektronik Harp Subayı (Kuzgunlar), 14 İstihbarat Operatörü ve 4 Havadan Sistem Mühendisinden (görev ekibi) oluşur
- Uzunluk: 136 ft 3 in (41,53 m)
- Kanat açıklığı: 130 ft 10 in (39,88 m)
- Yükseklik: 41 ft 8 in (12,70 m)
- Kanat alanı: 2.433 ft2 (226,0 m2)
- Kanat profili: root: BAC 310/311/312; tip: BAC 313[7]
- Boş ağırlık: 124.000 lb (56.245 kg)
- Brüt ağırlık: 297.000 lb (134.717 kg)
- Maksimum kalkış ağırlığı: 322.500 lb (146.284 kg)
- Güç kaynağı: 4 × CFM International F-108-CF-201 turbofan motorlar, her biri 22.000 lbf (98 kN) itme
Performans
- Maksimum sürat: 504 kn (580 mph, 933 km/sa)
- Menzil: 2.998 nmi (3.450 mi, 5.552 km)
- Azami irtifa: 50.000 ft (15.000 m)
- Tırmanma oranı: 4.900 ft/dak (25 m/s)
Kaynakça
değiştir- ^ Hoyle, Craig (22 Mart 2010). "UK approves Rivet Joint purchase". Flight International. 25 Mart 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ocak 2011.
- ^ "First Rivet Joint aircraft delivered to the UK". GOV.UK. 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2019.
- ^ "Historical Perspective, Start of a PROUD MISSION" 12 Haziran 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Boeing Frontiers, July 2006.
- ^ "KC-135". US Warplanes.net. 5 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Aralık 2012.
- ^ "55th Wing [55th WG]". www.globalsecurity.org. 30 Kasım 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Şubat 2019.
- ^ "Boeing RC-135 Reconnaissance Aircraft". Airforce Technology. 27 Ekim 2020. 16 Mart 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Şubat 2022.
- ^ Lednicer, David. "The Incomplete Guide to Airfoil Usage". m-selig.ae.illinois.edu. 5 Eylül 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 16 Nisan 2019.