Avusturya Marksist-Leninist Partisi

Avusturya Marksist-Leninist Partisi (AlmancaMarxistisch-Leninistische Partei Österreichs, MLPÖ), 1967 yılında Avusturya'da Marksist-Leninist grup aktivistlerce kurulan komünist parti.[1] 1963 yılında, gelecekte partinin merkezî yayın organı olacak olan Rote Fahne (TürkçeKızıl Bayrak) etrafında toplanan grup partinin öncülü sayılır.[2] Partinin sonraki genel sekreteri Franz Strobl tarafından bu gazetenin kuruluşunda öncü rolü oynadı.[3]

Avusturya Marksist-Leninist Partisi
Marxistisch-Leninistische Partei Österreichs
KısaltmaMLPÖ
Genel sekreterAlfred Jocha
KurucuFranz Strobl
Kuruluş tarihi22 Haziran 1968
BölünmeAvusturya Devrimci İşçiler Birliği (Marksist-Leninist)
Gazete(ler)Rote Fahne
İdeolojiMarksizm-Leninizm
Komünizm
Maoizm
Anti-revizyonizm
Siyasi pozisyonAşırı sol
Avusturya

2006 yılından sonra faaliyeti bulunmayan parti Strobl'un 2016 yılındaki ölümünden sonra aktifliğini yitirdi.[4]

Tarihçe

değiştir

Parti Çin Komünist Partisi ve Arnavutluk Emek Partisi'nin, Sovyetler Birliği Komünist Partisi'ne ve Avusturya Komünist Partisi'ne yönelik revizyonizm suçlamalarını birebir savundu ve Çin-Sovyet ayrılığında Çin yanlısı bir tutum izledi.[5][6][7] Partinin öncülü sayılan Rote Fahne dergisi Çin basını tarafından ilk dönemlerden beri övüldü.[8] MLPÖ ve genel sekreter Franz Strobl Çin gazetesi Beijing Zhōubào tarafından sık sık alıntılandı.

Mao Zedong'un ölümüne kadar MLPÖ Çin politikasını takip etti. Parti Dörtlü Çete'nin ortadan kaldırılması ve Hua Guofeng'nin tutuklanması sonrası Çin siyasetini ve üç dünya teorisini eleştirel bir şekilde incelemeye başladı. Bununla birlikte, diğer Marksist-Leninist partilerin Çin siyasetiyle ilgili, Arnavutluk yolunu tamamen takip etmeden bir dizi eleştirel açıklama yayınladı. 2006 yılında Franz Strobl'un MLPÖ'deki liderlik pozisyonlarından istifa etti ve Rote Fahne gazetesinin baş editörü olarak dördüncü parti kongresini düzenledi. Yaşlılığına rağmen, kadro eksikliği nedeniyle partinin yeni seçilen liderlik birimlerinde çalışmaya devam etti.[9]

Seçimler

değiştir

MLPÖ'nün seçim konusundaki tutumu döneme göre farklılık arz etti. 1964 sonbaharında iki federal eyaletteki eyalet seçimlerindei Rote Fahne okuyucularından örgütsel bölünmenin henüz gerçekleşmediği Avusturya Komünist Partisi'ne oy vermelerini için çağrıda bulundu. 23 Mayıs 1965'teki federal cumhurbaşkanlığı seçimlerinde, boş oy pusulası yoluyla protesto etmeye çağırdı. MLPÖ sadece 6 Mart 1966 seçimlerinde bir "işçi listesi" ile Viyana seçim bölgesinde (Margareten, Favoriten ve Simmering) iki adayla yarıştı ve 486 oy aldı. Daha sonra 1967 ve 1968 seçimlerinde partinin baş harflerini oy pusulalarına koymasını önerdi. 1970'te daha sonra seçimlerin boykot edilmesini istedi.[10]

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Alexander, Robert J. (2001). Maoism in the Developed World. Westport, Conn.: Praeger. s. 55–56. 
  2. ^ Kesten, Dietmar. ""Rote Fahne" Zentralorgan der Marxistisch-Leninistischen Partei Österreichs (MLPÖ)" (Almanca). 15 Mart 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020. 
  3. ^ Yearbook on International Communist Affairs. Hoover Press, Stanford, 1. Auflage 1966 bis 25. Auflage 1991: besonders 1966, s. 86f.; 1968, s. 31f.; 1970, s. 124f.; 1971, s. 125f.; 1972, s. 123; 1973, s. 123.
  4. ^ "Genosse Franz Strobl ist von uns gegangen!" (Almanca). İcor.info. 19 Haziran 2016. 2 Eylül 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Nisan 2020. 
  5. ^ Robert J. Alexander: Maoism in the Developed World. Praeger, Westport 2001, ISBN 0-275-96148-6, s. 55f
  6. ^ Friedrich-Wilhelm Schlomann, Paulette Friedlingstein: Die Maoisten. Pekings Filialen in Westeuropa. Societäts-Verlag, Frankfurt am Main 1970, s. 205–216.
  7. ^ Peter Autengruber: Kleinparteien in Österreich 1945 bis 1966. StudienVerlag, Innsbruck 1997, ISBN 3-7065-1172-X, S. 260–264, 308.
  8. ^ Beijing Zhōubào; No. 19 1 Mayıs 1964, s. 3 (This Week); PR No. 23, 5 Haziran 1964, s. 3; PR No. 24, 12 Haziran 1964, s. 24
  9. ^ Erklärung des Genossen Franz Strobl auf dem 4. Parteitag der MLPÖ, in Rote Fahne 290 (Eylül 2006)
  10. ^ F.-W. Schlomann, P. Friedlingstein, Die Maoisten, 1970, S. 213 (Die China-Kommunisten und die Wahlen). Die 486 Stimmen ergeben bei Schlomann „0,11 v.H.“, bei P. Autengruber, Kleinparteien, S. 20 „Anteil an den insg. abgeg. gültigen Stimmen 0,01%“