Araf (film, 2012)

2012 yapımı Türk dram filmi

Araf, Yeşim Ustaoğlu'nun senaryosunu yazdığı ve yönettiği 2012 yapımı Türk dram filmi.
Başrollerini Neslihan Atagül, Barış Hacıhan ve Özcan Deniz'in paylaştığı film, arafta kalmış iki gencin hikâyesini anlatır. Büyüme, hayatı anlama, öğrenme, realiteyi anlama üzerine kurulu filmde, Zehra ve Olgun, otoban üzerine kurulu dev bir benzin istasyonunda vardiya usulü çalışmaktadırlar. Her şeyin gelip geçici olduğu bu yerde, hayatlarının da bir gün aniden değişeceği beklentisi içinde yaşamlarına devam ederler. Film Karabük'te çekilmiştir.[2]

Araf
YönetmenYeşim Ustaoğlu
YapımcıYeşim Ustaoğlu
Serkan Çakarer
Catherine Dussart
Michael Weber
SenaristYeşim Ustaoğlu
OyuncularNeslihan Atagül
Barış Hacıhan
Özcan Deniz
MüzikBruno Tarriére
Görüntü yönetmeniMichael Hammon
DağıtıcıThe Match Factory
TürüDram
Yapım yılı2012
Çıkış tarih(ler)i21 Eylül 2012 (2012-09-21)  Türkiye [1]
Süre124 dk.
Ülke Türkiye
 Almanya
 Fransa
DilTürkçe

Oyuncular

değiştir

Sinopsis

değiştir

ZEHRA (Neslihan Atagül); (18) köyünde ailesi ile birlikte yaşamaktadır. Çalışmadığı zamanların çoğunu birçok akranı gibi evde televizyon karşısında geçirir. Televizyonun sunduğu pırıltılı hayatların etkisiyle, bir gün kendi hayatının da, ekranda izlediği kendisinden hiç de farklı görünmeyen bu gençler gibi değişeceğini, buralardan gideceğini ve büyülü bir aşk yaşayacağını düşler.

Zehra'nin vardiya arkadaşı OLGUN (Barış Hacıhan)(18) ise yakındaki şehirde anne ve babasıyla oturmaktadır. O da tv deki para ödüllü yarışmaların yardımıyla kısa yoldan zengin ve sözü geçen biri olmak istemektedir. Bir yandan bu yarışmalara katılmayla ilgili girişimlerde bulunurken bir yandan da aslında âşık olduğu ve peşinde dolanıp durduğu Zehra'yı etkilemenin yollarını arar. Benzin istasyonundaki iş arkadaşlığı dışında, televizyonun sunduğu parlak ama suni gelecek hayalleri ikisinin diğer bir ortak yanlarıdır.

Zehra'nin, bir kış gecesi park alanına kamyonuyla gelen MAHUR (Özcan Deniz) (38) isimli kamyon şoförüne aşık olmasıyla hayatlarının tüm dengeleri altüst olur. Zehra bu ilişki sırasında bedenini ve cesareti öğrenirken yavaş yavaş da masumiyetini kaybetmeye başlar.[4]

Yönetmenin Görüşü

değiştir

"ARAF bugünün dünyasını anlatıyor. Bugün artık arafta olma halini yaşıyoruz. Artık bildiğimiz dünyanın sonuna geldik sanki, ama nasıl bir dünyaya, geleceğe doğru savrulduğumuzu da bilmiyoruz. İçinde yaşadığımız sistem artık alarm veriyor ve kimilerimiz bunun bile farkında değil. Teknolojiyle nasıl yaşayacağımızı, teknolojinin nimetlerinden faydalanırken hayatımızdan ne tür ödünler verdiğimizi ya da vereceğimizi bilmiyoruz. Küresel ekolojik denge(sizlik)ler dünyayı nereye götürecek, nereye kadar tüketerek bu sistemi sürdürebileceğiz. Bu soruların cevaplarını artık bilmiyoruz. Bütün bunlar global olarak bütün dünyanın sorması gereken sorular.

İşte ARAF bütün bunların tam ortasında, Türkiye’deki çok sıradan hayatların içine girerek, arafta kalmışlık halini yaşayan bir mikro dünyayı anlatıyor. Bu yüzden de konum itibarıyla her şeyin ortasında duran, her şeyin gelip geçici olduğu, bir bekleme yeri olan bir mekanda geçiyor hikayemiz. Hikayemizin kahramanları da benzer biçimde geleceklerine dair hangi yöne bakacaklarını bilemedikleri bir belirsizliği yaşıyorlar.

Artık ne tarım yapılan ne de başka üretim imkânlarına sahip, bu yüzden kimliğini çoktan yitirmiş ve şehirlere göçler vermiş bir köyde yaşayan Zehra, otobanın üstüne kurulu devasa büyüklükteki bir park alanında (içinde benzin istasyonu, çarşılar, lokantalar bulunan bir dinlenme yeri) çalışır. Ne köylüdür ne şehirli, yolun üstündeki her şeyin gelip geçici olduğu bu kitch-modern karışımı yerde çalışırken yüzü ne köyüne, ne de şehre dönüktür. Hayalleri ise işten arta kalan zamanda seyrettiği televizyonun ucuz programlarının yarattığı pırıltılarda saklıdır. Aynı yerde çalışan Olgun’da benzer bir şekilde kimliğini çoktan yitirmiş kapkara, isli bir şehirde yaşar. Bir zamanlar önemli bir endüstri şehri iken şimdi neredeyse herkesin işsiz olduğu, şehrin ortasında bir cehennem gibi duran fabrikanın çok atıl bir kapasiteyle çalışırken şehre yalnızca curuflarını ve atıklarını bıraktığı, sakinlerinin ne kaçıp gidebildiği ne de orada iş imkânı bulup tutunabildiği bir şehirdir burası. Olgun’da gelecek hayallerini televizyonun yarışma programlarında bulur. Aşkı da Zehra’da. Mahur ise, artık masraflarını bile çıkartamadığı babadan kalma kamyonunla yaz kış demeden en zor koşullarda oradan oraya tam bir derviş sabrı, sessizliği ve yalnızlığı içinde yük taşırken bu işin böyle nereye kadar gideceğini bilemez artık. Kahramanlarımızın hayatlarının ve yaşadıkları mekanların tam anlamıyla arafta kalmışlık halini yaşadığı hikayemizin sonunda acı ya da tatlı herkes kendine bir yön tayin edebilmeyi deneyecek, araftan çıkmanın yollarını arayacaktır."[5]

Ödüller

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Çilingir, Sadi (26 Temmuz 2012). "Araf (Yönetmen: Yeşim Ustaoğlu)". sadibey.com. 26 Nisan 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  2. ^ "Yeşim Ustaoğlu'nun Araf filminin çekimleri Karabük'te başladı!". internethaber.com. 7 Şubat 2011. 29 Aralık 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  3. ^ a b c d e f g "Ana Roller". ustaoglufilm.com. 2 Ocak 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  4. ^ "Sinopsis". ustaoglufilm.com. 14 Şubat 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  5. ^ "Yönetmen Görüşü". ustaoglufilm.com. 27 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  6. ^ a b c d "Altın Koza Film Festivalinde Ödüller Sahiplerini Buldu…". Sinema Genel Müdürlüğü. 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 
  7. ^ "'Şimdinin ve Geleceğin En İyi Oyuncusu' Neslihan Atagül!". Habertürk. 9 Ekim 2012. 5 Ekim 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ekim 2015. 

Dış bağlantılar

değiştir