Londra Konferansı (1830)
1830 Londra Konferansı Avrupa'nın beş büyük gücünün Avusturya, Britanya, Fransa, Prusya ve Rusya'nın temsilcilerini bir araya getirmiştir. 20 Aralık'ta başlayan konferansta, Hollanda Birleşik Krallığı'ndan Belçika'nın ayrılmasını tanıdılar ve Belçika'nın bağımsızlığını kalıcı olarak garanti ettiler.
Hollanda tepkisi değiştir
Hollandalılar, Belçika'nın bağımsızlığına şiddetle karşı çıktılar ve 1831'de (başarısız) bir istila başlattılar.[1] 1839'a kadar Hollandalılar Londra konferansının kararını kabul etmediler ve ancak o yıl Belçika'nın bağımsızlığını tanıdılar. Belgian independence.
Kazananlar ve kaybedenler değiştir
Fishman, Londra Konferansı'nın "olağanüstü başarılı bir konferans" olduğunu, çünkü "zamanın önde gelen güçlerinin Avrupa barışını koruduğu kurumsal çerçeveyi sağladığını" söyler.[2] Britanya bakış açısından G. M. Trevelyan bunu "diplomasimiz tarafından şimdiye kadar başarılmış en yararlı ve zor başarılardan biri" olarak nitelendirirken;[3] Fransızlar da, diğer Büyük Güçler tarafından barışçıl bir şekilde kabul edilen bağımsız bir Belçika hedefine ulaşılmış olarak görmüşlerdir.[4]
Ancak, hem Belçika hem de Hollanda tarihçileri bunu büyük ölçüde görmezden geldiler. Hollandalı tarihçiler, güney bölgelerinin kaybı ulusun güvenini sarstığı için 19. yüzyıldaki en düşük seviye olarak görüyorlar. Fishman, Belçikalı tarihçilerin sonucu bir zafer olarak değil, büyük güçlerin Belçika'nın ortaya çıkmasına izin verdiği yerleşim koşulları altında Lüksemburg ve Limburg'da toprak kaybını içeren sinir bozucu ve aşağılayıcı bir deneyim olarak gördüğünü söyler.[5][6]
Neticesi değiştir
1914'te Almanya, Belçika'nın tarafsızlığı garantisini "bir kağıt parçası" olarak reddetti[7] ve Belçika'yı işgal etti. Britanya savaş ilan ederek karşılık verdi.[8]
Ayrıca bakınız değiştir
Kaynakça değiştir
- ^ G. M. Trevelyan, British History in the 19th Century (London 1922), s. 233.
- ^ Fishman, J. S. (1971). "The London Conference of 1830". Tijdschrift voor Geschiedenis (Journal for History). 84 (3): 418-428.
- ^ G. M. Trevelyan, British History in the 19th Century (Londra 1922), ss. 232–233.
- ^ A. Cobban, A History of Modern France II (Penguin 1962), s. 95.
- ^ Fishman, "The London Conference of 1830".
- ^ H. Fisher, A History of Europe (Londra 1936), s. 892.
- ^ Duffy, Michael (22 Ağustos 2009). "Primary Documents: Britain's Breaking Off of Diplomatic Relations with Germany, 4 August 1914". 26 Haziran 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. A reproduction of "the official report prepared by the British ambassador to Germany, Sir Edward Goschen, which recounted the events of 4 August 1914".
- ^ van der Essen, Léon (1920). A short history of Belgium. U. of Chicago Press. s. 158.
Konuyla ilgili yayınlar değiştir
- Fishman, J. S. (1971). "The London Conference of 1830". Tijdschrift voor Geschiedenis. 84 (3): 418-428.
- Fishman, J. S. (1988). Diplomacy and Revolution: The London Conference of 1830 and the Belgian Revolt. Amsterdam: CHEV. ISBN 978-9050680035.
- Kelly, Linda (2017). Talleyrand in London: The Master Diplomat's Last Mission. Londra: I. B. Tauris. ISBN 978-1-78453-781-4.
- Kossmann, E. H. (1978). The Low Countries 1780–1940. Oxford University Press. ss. 158-61.
- Rendall, Matthew. "A Qualified Success for Collective Security: The Concert of Europe and the Belgian Crisis, 1831." Diplomacy and Statecraft 18.2 (2007): 271–295.
- Omond, G. W. T. (1919). "The Question of the Netherlands in 1829-1830". Transactions of the Royal Historical Society. 2: 150-171. doi:10.2307/3678256. JSTOR 3678256.
- Schroeder, Paul W. (1994). The Transformation of European Politics 1763-1848. Oxford University Press. ss. 671-91. ISBN 978-0198221197.