Kalsiyum asetat

((CH3COO)2Ca sayfasından yönlendirildi)

Kalsiyum asetat asetik asitin kalsiyum tuzu. Ca(C2H3O2)2 formülü ile ifade edilir. Eski bir ismi kirecin asetatı olarak bilinir. Susuz hali çok higroskopiktir. Bundan dolayı monohidrat formu (Ca(CH3COO)2•H2O) yaygındır.

Kalsiyum asetat
Adlandırmalar
Kalsiyum asetat
Kalsiyum etanoat
Kalsiyum diasetat
Tanımlayıcılar
3D model (JSmol)
Kısaltmalar Ca(OAc)2
ChEBI
ChemSpider
DrugBank
ECHA InfoCard 100.000.492 Bunu Vikiveri'de düzenleyin
EC Numarası
  • 269-613-0
E numaraları E263 (koruyucular)
RTECS numarası
  • AF7525000
  • InChI=1/2C2H4O2.Ca/c2*1-2(3)4;/h2*1H3,(H,3,4);/q;;+2/p-2
  • [Ca+2].[O-]C(=O)C.[O-]C(=O)C
Özellikler
Kimyasal formül C4H6CaO4
Molekül kütlesi 158,17 g mol−1
Görünüm Beyaz katı
higroskopik
Koku Hafif asetik asit kokusu
Yoğunluk 1.509 gr/cm3
Erime noktası 160 °C (320 °F; 433 K)[1] Kalsiyum karbonata ve asetona ayrışır.
Çözünürlük (su içinde) 37.4 gr/100 mL (0 °C)
34.7 gr/100 mL (20 °C)
29.7 gr/100 mL (100 °C)
Çözünürlük Metanol ve hidrazinde az çözünür.
Aseton, etanol ve benzende çözünmez.
Asitlik (pKa) 6.3-9.6
Tehlikeler
NFPA 704
(yangın karosu)
NFPA 704 four-colored diamondSağlık 1: Maruziyet tahrişe neden olabilir, ancak yalnızca hafif kalıcı hasar oluşturur. Örnek: TerebentinYanıcılık 1: Tutuşmanın gerçekleşebilmesi için önceden ısınması gerekmektedir. Alevlenme noktası 93 °C'nin (200 °F) üzerindedir. Örnek: Kanola yağıKararsızlık 0: Genellikle yangın maruziyeti koşullarında dahi normalde kararlıdır ve su ile reaksiyona girmez. Örnek: Sıvı azotÖzel tehlikeler (beyaz): kod yok
1
1
0
680-730 °C (1256-1346 °F; 953-1003 K)
Öldürücü doz veya konsantrasyon (LD, LC):
LD50 (medyan doz)
4280 mg/kg (oral, sıçan)
Aksi belirtilmediği sürece madde verileri, Standart sıcaklık ve basınç koşullarında belirtilir (25 °C [77 °F], 100 kPa).
Bilgi kutusu kaynakları

Kalsiyum asetat, kalsiyum karbonatı veya sönmüş kireci sirkeye batırarak elde edilebilir:

CaCO3(s) + 2CH3COOH(aq) → Ca(CH3COO)2(aq) + H2O(l) + CO2(g)
Ca(OH)2(s) + 2CH3COOH(aq) → Ca(CH3COO)2(aq) + 2H2O(l)

Kaynakça

değiştir
  1. ^ Dale L. Perry (19 Mayıs 2011). Handbook of Inorganic Compounds (Second bas.). Taylor & Francis. s. 84. ISBN 978-1-4398-1461-1. 3 Temmuz 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Nisan 2016.