Şablon:GM/2016-05-31
 Işık, saydam katı veya sıvıların içinden geçtiğinde de meydana gelse de en çok gazlarda gözlenir. Gökyüzünün mavi görünmesinin temel nedeni, açık atmosferde güneş ışığının Rayleigh saçılımına uğramasıdır. Rayleigh saçılımını ortaya atan bilim adamı Lord Rayleigh ilk olarak gaz moleküllerini incelemiştir. Lord Rayleigh, Rayleigh saçılımında artı ve eksi yüklerin ışık dalgasından geçerek dağıldıklarını ve titreşmeye başladıklarını görmüş ve bu konuda araştırmalar yapmaya başlamıştır. Bu titreşmeler bir ışık kazanımıyla sonuçlanır. Titreşmeyi oluşturan dalga kendine has bir yolda yayılırsa da, molekülün saldığı ışık, hemen hemen bütün doğrultularda ışınlanmaya başlar. Lord Rayleigh araştırmaları sonucunda, ışık saçılımının derecesinin ona çarpan ışık saçılımlarının dalga boylarına göre değiştiğini ortaya atmıştır. Buradan da uzun dalga boylu ışık kısa dalga boylu ışığa göre daha az saçılım gösterir. Bu yasaya göre; dalga boyuna oranla küçük parçacıkların saçılıma uğrattığı ışığın şiddeti dalgaboyunun dördüncü kuvveti ile arasında ters bir bağıntı vardır. Işık dalgaları moleküllere çarptıklarında saçılırlar fakat hepsi aynı oranda saçılmaz. Mavi ışık diğer renklere göre daha fazla saçılım gösterir. Bu nedenle gündüzleri gökyüzü mavi görünür. Güneş ışığı'nın atmosferdeki Rayleigh dağılımı, yayılmış gökyüzü radyasyonuna yol açar, bu da gökyüzünün mavi, güneşinse sarı olmasının sebebidir. Işığın dalgaboyuna yakın veya daha küçük parçacıklar tarafından dağılması, soyut dipol tahmini ve diğer bilişimsel teknikler ve Mie teorisi ’nde işlenir. Rayleigh dağılımı, ışık dalgaboyuna göre küçük ve optik olarak "zayıf" (diğer bir deyişle kırıcılık endeksi 1’e yakın) olan parçacıklar için geçerlidir. Diğer yandan, Anormal Sapma Teorisi optik olarak zayıf fakat daha büyük boyutta parçacıklarla ilgilenir. (Devamı...) |
 Hem babası hem, annesi ressam olan John William Waterhouse İngiliz asıllı ailesinin sanat eğitimlerini geliştirmek için gitmiş oldukları Roma, İtalya'da doğdu. Çocukluk yıllarını ailesinin sanat çevresi içinde İtalya'da geçirdi. Aile arasında Nino adıyla bilinmekteydi. Waterhouse ve ailesi 1850'li yılların sonlarına doğru İngiltere'ye geri döndüler. Waterhouse babasının stüdyosunda asistan olarak heykel ve resim üzerine yeteneklerini geliştirdi. Kraliyet Akademisi Okuluna birkaç kez başvuruda bulunduktan sonra ancak 1870 yılında kabul edildi. Fakat Waterhouse çok kere kulladığı stil ve eserlerinde işlediği temalar nedeniyle "On-Rafaelocu" bir ressam olarak sınıflandırılmaktaysa da gerçekten Waterhouse bir "Neo-Klasik" ressamdır. Waterhouse'un önceleri hazırladığı tablolardan bazıları doğum ülkesine duyduğu sevgisi yansıtarak İtalyan temalara ve İtalya görüntüleri üzerine yoğunlaşmıştı. Fakat sonradan kalsık temalar ve konuları işleyen, Lawrence Alam-Tedema ve Frederick Leighton gibi "On-Refaelocu" ressamlardan etkilenmiş ve onların stilini ve temalarını benimsemiştir. Özellikle Roma mitolijisi ve Keats, Tennyson gibi klasik İngiliz şairleri olmak üzere klasik mitoloji, tarih ve edebiyat konuları üzerine yaptığı 200'den fazla tablosu bulunmaktadır. Öldüren cazibeleriyle erkekleri kurban durumuna düşüren güzel kadınlar ve onların ölümcül cazibelerine kurban giden erkekler Waterhouse'in eserlerinde yer alan önemli öğelerdir. Yaşadığı süre içinde tanınmış olan ve sanatından nisbetten iyi geçinip servet yapmış ender ressamlardan biridir. Waterhouse'in popülerliği İngiltere sanat sosyetesince de kabul edilmiş ve Waterhouse 1885de Kraliyet Akademisine Assosiye Üye ve 1895de de Tam Üye olarak seçilmiştir. Başta Frank Dicksee ve Herber James Draper olmak üzere daha sonraki On-Rafaelocuların çoğu Waterhouse'un stilinden önemli ölçüde etkilenmişlerdir. Tablolara hazırlamaya hayatı sonuna kadar devam etmeyi de başarmıştır. Uzun bir hastalık döneminden sonra 10 Şubat 1917'de ölünceye kadar popüler resim eserleri hazırlamıştır. (Devamı...) |