İsmet sıfatı İslam inancına göre Muhammed'in ve diğer peygamberlerin ilahi koruma sayesinde günahtan ve yanlıştan uzak olduğunu ifade eder. Bu sıfat, Şiîlerin inancına göre On İki İmam ve Muhammed'in kızı Fatıma Zehra için de geçerlidir. Zeydîler, "İsmet" sıfatını imamlara atfetmeyerek bu noktada diğerlerinden ayrılır.

Şiîlikte Günahsız (İsmet) sıfatı atfedilen Ali[1] tasviri; Muhammed'den sonra İslamiyeti kabul eden ilk erkek olarak resmedilmiş.

Öğreti

değiştir

İslam'da peygamberlerin günahsız olduğu öğretisi, Halife Ebu Bekir'in Muhammed'in ölümünde sonra yaptığı bir konuşmada, "Allah, Muhammed'i diğer bütün insanlardan üstün kıldı ve onu ahlâkî zayıflıktan muhafaza eyledi" sözüyle neş'et etti.[kaynak belirtilmeli]

Hariciler ve diğer bazı gruplar bu öğretiyi reddetti ve gerekçe olarak da Fetih Suresi'nin ikinci ayetinde geçen bir cümleyi gösterdiler. Bu cümlede Muhammed'e meâlen şöyle denilmektedir: "Öyle ki Allah, senin geçmiş ve gelecek (her) günahını bağışlasın, üzerindeki nimetini tamamlasın ve seni dosdoğru bir yola yöneltsin."

Kur'an'da 13 kez tekrar eden ismet sözcüğünün kökü, hiçbir yerde günahlardan korunduğunu işaret etmemektedir, dolayısıyla bu inancın temeli Kur'an'a dayanmamaktadır.[2] Hadisi şeriflerdede böyle bir öğretiye doğrudan rastlanmamaktadır.

Kaynakça

değiştir

Dipnotlar

değiştir
  1. ^ Dabashi, Theology of Discontent, p.463
  2. ^ "Arşivlenmiş kopya". 7 Haziran 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mayıs 2014.