Galatasaray Lisesi: Revizyonlar arasındaki fark

XIX. yüzyılda önemi ve işlevi gün geçtikçe artan kurum, Osmanlı'da [[Batılılaşma]] döneminin ve [[Tanzimat]] uygulamalarının bir simgesi olur. Çünkü bu kez de Osmanlı'da hukuksal, siyasal, ve sosyal alanda gerçekleştirilecek yenilikleri yaşama geçirecek aydın kadrolara, ve bu kadroların yetiştirilmesi için geleneksel eğitimin dışında batılı programları da bünyesinde barındıran bir eğitim kurumuna ihtiyaç vardır. [[İstanbul]]'da daha ziyade yabancıların ve [[gayrimüslim]] Osmanlıların devam ettiği ve [[Fransızca]] eğitim yapan [[Saint Benoit Fransız Lisesi|Saint Benoît]], [[Notre Dame de Sion Fransız Lisesi|Notre Dame de Sion]] gibi okullar vardı, ancak bu okullar Osmanlı'dan çok [[Fransa]]'nın denetiminde idiler. Amaç, [[Osmanlı İmparatorluğu|Osmanlı Devleti]]'nin etkin olacağı batılı bir kurum yaratmaktı. Bu amaç doğrultusunda 1 Eylül 1868'de [[Abdülaziz]]'in katıldığı bir törenle ''Mekteb-i Sultanî'' adıyla kurum yeniden faaliyete geçer. Dönemin [[Paris]] [[büyükelçi]]si [[Mehmed Cemil Paşa]] ile [[Dışişleri Bakanlığı|Hariciye Nazırı]] [[Keçecizade Fuat Paşa|Fuad Paşa]]'nın çabalarıyla kurum Fransa'daki lise eğitimine denk ve aynı kalitede öğrenci yetiştirir. Öğrencilerin arasında [[Katolik]], [[Ortodoks Kilisesi|Ortodoks]] ve [[Musevi|Musevî]] öğrenciler de vardır. 9-12 yaşlarında öğretime başlayabilen bu öğrenciler dil durumlarına göre [[Fransızca]] ya da [[Türkçe]] hazırlık okumaktadırlar. 1908 yılında müdür [[Tevfik Fikret]] Bey'in yaptığı yeniliklerle; ilk, orta ve lise için 3'er yıllık programlar hazırlanarak eğitim süresi 9 yıla çıkar. Ayrıca [[Farsça]], [[Arapça]], [[İtalyanca]], [[Latince]], [[Yunanca|Rumca]], [[Ermenice]] ve [[Almanca]] dersleri isteğe bağlı olarak seçmeli ders statüsüne getirilirken, piyano ve keman dersleri de programa dahil edilir.