Evlilik: Revizyonlar arasındaki fark

Medeni hukuk ve tarihte evlenmenin amacı, müstakbel eşlerin devamlı bir yuva kurmak için yaptıkları karşılıklı taahütlere resmi bir nitelik kazandırmaktır. Nitekim, [[insan]] topluluklarının çoğunda, evlenme vardır ve dünyaya çocuk getirilmesi, bunların korunması ve eğitilmesi amacıyla eşlerin bir araya gelmesi olarak kabul edilmiştir. Bununla beraber, bazı evlenmelerin böyle bir amacı bulunmadığı da bir gerçektir, örneğin geç yaşta yapılan evlilikler, eşcinsel evlilikler veya [[ölüm]] halindeyken yapılan evlenmeler gibi.

 

[[Dosya:Kapelle-in-Kohlstein.JPG|200px|thumb|right|Yeni evli [[hristiyan]] çift, [[kilise]]de [[dua]] ederken.]]

[[10. yüzyıl]]a kadar [[Roma]]'da evlenme işlerinde yasama ve yargılama yetkileri devlete aitti. Bununla birlikte, [[hristiyan]] [[kilise]]si, kuruluşundan itibaren, kendi mensuplarının evlenmelerinde uyulması gerekli bazı özel emirler ve yasaklar getirmişti; bunlara karşı gelen dini cezalara çarptırılır, en önemlisi de [[aforoz]] edilirdi. [[Batı Roma İmparatorluğu]]'nun yıkılışından sonra siyasi otoritesinin ortadan kalkması, kilisenin bu yasama ve yargılama yetkilerini yavaş yavaş benimsemesine yol açtı. [[10. yüzyıl]]dan itibaren de onun bu yetkilerine karşı çıkan olmadı. Fakat yeniden güçlenen [[krallık]], öteki işlerde olduğu gibi evlenme konusunda da kilisenin yetkilerine sahip çıkmaya kalkıştı. Bu çaba Batı'da [[16. yüzyıl]]dan [[18. yüzyıl]]a kadar sürdü ve evlenme akitlerinin [[belediye]]lere bırakılmasıyla son buldu.