Vikipedi

Devrimci Sol: Revizyonlar arasındaki fark

Etkileşimli olarak geçmişe göz at
[kontrol edilmiş revizyon][kontrol edilmiş revizyon]
← Önceki sürümle aradaki farkSonraki sürümle aradaki fark →
İçerik silindi İçerik eklendi
GörselVikimetin
k Thehell20 tarafından yapılan değişiklikler geri alınarak, Eldarion tarafından değiştirilmiş önceki sürüm geri getirildi.
Nanahuatl (mesaj | katkılar)
Devriyeler
540.139 değişiklik
+kaynaksız
1. satır:
{{Yanlışkaynaksız}}
[[Devrimci Sol]] örgütünün [[askeri]] kolu.
{{taraflı|Mart 2012‎}}
{{kaynaksız|tarih=Mart 2012‎}}
{{temizleme}}
{{Bilgikutusu silahlı örgüt
|isim = Devrimci Sol
|logo =
|açıklama =
|tarih = 1978 - 1994
|lider = [[Dursun Karataş]]
|amaç = Mevcut anayasal düzeni silah zoruyla yıkarak yerine Marksist-Leninist ilkelere dayalı bir sistem getirmek<ref name="uçar">[http://www.sucveceza.com/yazi-284.html Serhat UÇAR, ''Türkiye'de Sol Terör Örgütlerinin Gençlere Yönelik Faaliyetleri Bağlamında Aile Ve Polisin Rolü'', Sucveceza.com Erişim Tarihi: 31.08.2009]</ref>
|bölge = Türkiye, Avrupa ve bazı Orta Doğu ülkeleri
|ideoloji = [[Marksizm]]-[[Leninizm]]
}}
'''Devrimci Sol''' ya da kısaca '''DEV-SOL''', [[1978]]-[[1994]] yılları arasında faaliyet göstermiş [[devrimci]] grup.
 
Şehirlerde hücreler şeklinde örgütlenmiş yapısı 1993 yılında yaşanan [[parti|partileşme]] süreci sonunda [[Devrimci Halk Kurtuluş Partisi-Cephesi|DHKP-C]]'nin kurulmasından sonra değişime uğradı.
== Kuruluş yılları ==
1978 yılının yaz dönemlerinde [[Devrimci Yol]] taraftarı olan Bülent Uluer, Paşa Güven ve Dursun Karataş'ın başında olduğu bir grup, [[Devrimci Yol]] merkezi ile çeşitli konularda uyuşmazlık içinde olduklarını, ayrıca kendilerine Ankara tarafından güvenilmediği ve bu nedenle de başlarına Ankara'dan sorumlular verildiğini bunun için Devrimci Yol'un merkezi ile ilişkilerini askıya aldıklarını açıkladılar. Bir süre [[Askıcılar]] olarak adlandırılan İstanbul merkezli bu grupla Dev Yol merkezi bir dizi görüşmeler yaptıysa da sorun çözülemedi. Bir süre sonra bir broşür ve ardından ''Devrimci Sol'' isimli bir dergi çıkarılarak ayrı bir örgütlenme süreci başlatıldı..
 
Silahlı Devrimci Birlikler, 90'lı yılların sonunda, özellikle [[Hulusi Sayın]], [[Memduh Ünlütürk]], [[Kazım Çakmak]] ve [[Hiram Abas]] gibi kamuoyu tarafından tanınan üst düzey devlet görevlilerinin, devrim şehitlerinin hesabını sormak için öldürülmesi eylemlerini gerçekleştirdi.
Ayrışma sonrası üniversitelerde mevcut [[Dev-Genç]]'ten ayrılarak kısa adı Dev Genç olan başka bir gençlik örgütü kuruldu. Örgüt Devrimci Yol'un [[Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği|SSCB]]'de revizyonist diktatörlüğün hüküm sürdüğü tespitine katılmayarak; iç savaş tespitinin [[Mahir Çayan]]'ın öncü savaş stratejisini reddettiğini; ve direniş komiteleri önerisinin yatay örgütlenmeye yol açarak, yukarıdan aşağıya örgütlenmeyi törpülediğini savunuyordu. Örgüt yöneticileri [[Türkiye Halk Kurtuluş Partisi - Cephesi|THKP-C]]'nin savunduğu çizgi temelinde yeni bir devrimci hareket yaratmayı" amaç olarak saptamışlardı. Mahir Çayan'a ait Kesintisiz Devrim broşüründe çerçevesi çizilen emperyalizm analizini benimseyerek, III. Bunalım Döneminin sürmekte olduğunu savunuyorlardı. Türkiye'nin [[emperyalizm]]in yeni sömürgesi olduğunu ve egemen sınıfların [[oligarşi]]k bir ittifak oluşturduğunu kabul ediyor ve devletin "sömürge tipi faşist" bir karakter taşıdığı saptamasını yapıyorlardı.
 
[[Kategori:Komünizm]]
Devrimci Gençlik, devrimci bir parti oluşturulmadan Politikleşmiş Askeri Savaş Stratejisi'nin uygulanamayacağını, temel görevin devrimci bir partinin yaratılması olduğunu ve bu görevin güncel politik-toplumsal çalışma içerisinde devrimci bir hareketin yaratılmasına yönelik bir mücadele sürecinde yerine getirilebileceğini savunuyordu. Türkiye'nin emperyalizmin yeni sömürgesi olması nedeniyle Kürdistan'ı sömürgeleştiremediğini, Kürt sorununun yeni sömürgecilik siyasetinin bir parçası olarak ele alınması gerektiği görüşüne sahiptiler. Silahlı mücadeleye girişen Devrimci-Sol, [[Silahlı Devrim Birlikleri]] (SDB) aracılığı ile çeşitli silahlı eylemler düzenleyerek [[Milliyetçi Hareket Partisi (1969)|MHP]] ileri gelenlerinden [[Gün Sazak]] ve [[CHP]] ileri gelenlerinden ve eski başbakan [[Nihat Erim]] suikastlerini gerçekleştirdi.
 
== 1980 darbesi ==
[[1980 Darbesi]] sonrasında örgütün üyelerinin büyük çoğunluğu cezaevine girdi. [[1981]] yılında açılan Devrimci Sol ana davasında sanık sayısı 1243'ü buldu. 1. Ordu Sıkıyönetim Mahkemesi 11 yıllık bir yargılamanın ardından sanıklara "örgüt yöneticiliği yapma", "adam öldürme", "kamu malına zarar verme", "polise mukavemet" gibi çeşitli suçlardan dolayı 250 idam ve çeşitli müebbet cezaları istendi. Verilen cezalar şartlı tahliye ve özgürlük eylemleri yüzünden boş salona okundu, 43 idam ve yüzlerce çeşitli müebbet ve hapis cezaları verildi.Dava cezalar sanıklara tebliğ edildikten sonra yargıtaya gönderildi. 2005 yılında Yargıtay, dosyada evrak eksiklikleri olduğu gerekçesiyle kararı usul yönünden bozdu.<ref>[http://www.hurriyet.com.tr/gundem/6305713.asp?sd=2 Hürriyet, 10 Nisan 2007]</ref> 30 yıl sonra verilen cezalarda 39 sanığa müebbet cezası verildi.<ref>[http://www.cnnturk.com/2009/turkiye/12/15/dev.sol.davasinda.29.yil.sonra.karar/555543.0/index.html 15.12.2009 CNN Turk]</ref> Tutukluluk süresince işkencenin önlenmesi, cezaevlerindeki koşulların iyileştirilmesi, tutuklu ve mahkûmların tek tip elbise giyme zorunluluğunun kaldırılması gibi taleplerle çeşitli eylemler yapan dava sanıkları tek tip elbise giymeyi reddettikleri için zaman zaman mahkemeye iç çamaşırlarıyla çıkarak kararı protesto ettiler. Örgüt aynı zamanda 1984 yılında yapılan ölüm orucu eylemine de aktif olarak katıldı.Bu eylemde DEVRİMCİ-SOL militanları Abdullah Meral(d.1953),Haydar Başbağ(d.1956) ve Hasan Telci(d.1957) öldüler. Sonuçta,Tek Tip Elbise uygulaması daha başlamadan rafa kalktı. {{olgu}} Ayrıca,Nihat Erim cinayeti zanlısı Ahmet Karlangaç'ın işkencede katline misilleme olarak 1981'de İstanbul Emniyet Müdür Yardımcısı Mahmut Dikler öldürüldü.
 
== 1980 sonrası eylemler ==
Emekli Korgeneral [[İsmail Selen]]'in Ankara'da, Bölge Jandarma Komutanı Tuğgeneral [[Temel Cingöz]]'ün Adana'da öldürülmesi, Temmuz [[1991]]'de örgütün eski üyelerinden Paşa Güven'in Fransa'da öldürülmesi, Ağustos [[1991]]'de bir Türk-İngiliz ortak kuruluşu olan bir sigorta şirketinin Genel Müdür Yardımcısı [[Andrew Blake]]'in, İstanbul Esentepe'de uğradığı silahlı saldırı sonucu öldürülmesi, Ekim [[1991]]'de eski MİT müsteşarı ve İstanbul 1. Ordu eski komutanı emekli Orgeneral [[Adnan Ersöz]]'ün, Göztepe'deki evinde uğradığı silahlı saldırı sonucu öldürülmesi, Aralık [[1991]]'de İstanbul Emniyet Müdür Yardımcısı [[Şakir Koç]] ve korumalığını yapan şoförü Vedat Dilmaç'ın öldürülmesi, Şubat [[1992]]'de Cumhuriyet Başsavcısı [[Nural Uçurum]]'un silahlı saldırı sonucu ağır yaralanması, Mart [[1992]]'de Ankara'da bir polis memurunun öldürülmesi, Mayıs [[1992]]'de [[DYP]] İstanbul İl Başkanı [[Muhsin Divan]]'ın yaralanması, İstanbul Şişli'de bir kahvehanede oturan Gasp Masası'nda görevli 5 polis memurunun öldürülmesi, Temmuz [[1992]]'de [[İstanbul Emniyet Müdürlüğü]]'nün Cağaloğlu'ndaki binasına roketli saldırı düzenlenmesi ve emekli oramiral [[Kemal Kayacan]]'ın öldürülmesi gibi birçok eylemi üstlendi.1 Mayıs 1989'da öldürülen [[M.Akif Dalcı]]'nın katili trafik Polisi [[Kazım Çakmak]]'çının öldürülmesi.<ref>[http://www.byegm.gov.tr/YAYINLARIMIZ/AyinTarihi/Ayintarihi.htm Ayın Tarihi]</ref>
 
== Darbe İhaneti ==
Özellikle 1991 yılı ve sonrasında aralarında [[Sinan Kukul]], [[Niyazi Aydın]], örgüt liderinin eşi Sabahat Karataş gibi örgütün üst düzey yöneticilerinin de bulunduğu pek çok örgüt militanının katledilmesi ve kimi yöneticilerin tutuklanmasından sonra örgütün eylemlerinde azalma oldu. Bu süreci [[1992]] Eylül ayında örgütün üst düzey yöneticilerinden [[Bedri Yağan]]'ın başında bulunduğu bir grubun "Dursun Karataş'ın örgütü benmerkezci bir anlayışla ve bir merkez komite olmaksızın yönettiğini" savunarak Dursun Karataş'ı gözaltına almalarıyla başlayan süreç sonucunda birçok kadro ve örgüte ait malzeme devletin eline geçti.
 
Dursun Karataş yanlıları ise partileşme sürecini tamamladıklarını açıklayarak Mart [[1994]]'de "Devrimci Halk Kurtuluş Parti-Cephesi" ([[Devrimci Halk Kurtuluş Partisi/Cephesi|DHKP/C]]) adını aldılar. DHKP-C de bugüne kadar aralarında [[Özdemir Sabancı]] suikastinin de olduğu bir dizi silahlı eylem gerçekleştirdi.
 
== Notlar ==
 
{{Kaynakça}}
 
[[Kategori:Türkiye'deki komünist kuruluşlar]]
[[Kategori:Yasadışı kuruluşlar]]
[[Kategori:1978'de kurulan kuruluşlar]]
"https://tr.wikipedia.org/wiki/Devrimci_Sol" sayfasından alınmıştır