Ön ek

Ön ek, ön takı ya da prefiks (Fransızca: préfixe), kök kelimesinin başına gelen eklere denir. Türkçe sondan eklemeli bir dil olduğundan genellikle ön ekler ile yeni sözcük türetimi yapılmaz. Latince bu türe bir örnektir.

Pekiştirilmiş sıfatların aliteratif öneekleri

Türkçede kullanılan Türkçe kökenli ön ek benzeri bir yapı, sıfatların başına gelerek pekiştirilimiş sıfatlar türetmeye yarayan eklerdir. Bunların çoğu kelimenin ilk hecesinin P, R, M ya da S ünsüzlerinden biri ile sonlandırılması ile oluşturulur:

• P : r, s, k, g, t, d, z - Kapkara, Sapsarı
• M : b, y - Bembeyaz, Yemyeşil
• S : p, m, b, f, v - Pespembe, Basbayağı

Yabancı kökenli ön ekler

Gerçek ön ekler yalnızca yabancı kökenli sözcüklerde bulunur:

• mert, namert (Farsça)
• çare, biçare, (Farsça)
• haber, bihaber (Farsça)