Wilhelm Zander (d. 22 Nisan 1911 – ö. 27 Eylül 1974), II. Dünya Savaşı sırasında Martin Bormann'ın yardımcısıydı. 1974 yılında Münih'te öldü.

Biyografisi değiştir

Saarbrücken'de doğdu. Zander, çok az eğitim almış olmasına rağmen, İtalya'da ticari çıkarlar geliştirdi. Nazi Partisi çalışanı olarak tam zamanlı göreve başlamak için bu çıkarları terk etti.[1] 1933 yılında Schutzstaffel'a (SS) girdi ve daha sonra SS-Standartenführer (Albay) rütbesine ulaştı.[2]

1945 başlarında Bormann ve Alman lider Adolf Hitler'in Berlin'deki Führerbunker'e eşlik etti. 29 Nisan 1945'te Berlin Savaşı sırasında Hitler son iradesini ve politik vasiyetini dikte ettirdi. Üç haberciye vesayete sahip çıkarak kuşatılan kentten çıkarmaları gerektiğine karar verildi. İlk elçi basın ataşesi Heinz Lorenz'di. İkinci haberci, Hitler'in ordudaki yardımcısı olan Willy Johannmeyer'di ve üçüncü asker Zander idi. Üç adam o gün sığınaktan ayrıldılar. Bormann, Zander'e belgeleri Karl Doenitz'e taşımasını emretmişti.[3]

Sovyet Kızıl Ordusu, bunker kompleksine 500 metreden az bir mesafede bulunurken, 30 Nisan'da Hitler intihar etti.[4] Zander, Berlin'in batısındaki Sovyet Ordusu kuşatmasından geçti.[5]

Zander, Berlin'i Sovyet Ordusu'nun kuşatmasıyla batıya doğru yola koydu. Savaş bittikten sonra, Paustin soyadını aldı ve bahçıvan olarak çalıştığı ortaya çıktı. Bu isim altında Amerikan işgal bölgesi yetkilileri tarafından yakalandı ve sonuç olarak Hitler'in iradesinin ve vasiyetnamesinin kopyaları Amerikan ve İngiliz kuvvetlerinin eline geçti. Bundan sonra, Ocak 1946'ya kadar, belgelerin metinleri Amerikan ve İngiliz basınında yayınlandı.

Kaynakça değiştir

  1. ^ Trevor-Roper, Hugh, The Last Days of Hitler, Pan Macmillan, 2002, pp. 166-167
  2. ^ Trevor-Roper, The Last Days of Hitler, p. 166
  3. ^ Trevor-Roper, The Last Days of Hitler, p. 167
  4. ^ Joachimsthaler, Anton, The Last Days of Hitler: The Legends, The Evidence, The Truth, Brockhampton Press, 1999, pp. 160–182
  5. ^ Joachimsthaler, The Last Days of Hitler: The Legends, The Evidence, The Truth, p. 55