Pläswitz Ateşkesi
Pläswitz Ateşkesi veya Mütarekesi, Napolyon Savaşları sırasında, 4 Haziran 1813'te Fransa Kralı I. Napolyon ile Müttefikler arasında kararlaştırılan dokuz haftalık bir ateşkesti. Alman Harekatının ilkbahar döneminde Napolyon, diğerlerinin yanı sıra Großgörschen Muharebesi ve 1813 Bautzen Muharebesinde başarılar elde etmişti. Bu nedenle, müttefik kuvvetler Silezya'ya çekilmek zorunda kaldı. Ancak, her iki savaş da Napolyon için maliyetliydi. Hastalık ordusundaki birçok askeri öldürmüştü ve süvari baskınları sürekli olarak ikmal hatlarını tehdit ediyordu. Ayrıca Bautzen Muharebesinde galip olarak ayrılsa da istediğini alamayan Napolyon, müttefik kuvvetleri kuşatamamış ve müttefik kuvvetlerini takip edebilecek süvari kuvvetlerinden yoksundu. Bu nedenle Napolyon, Metternich tarafından önerilen ateşkesi kabul etti.
Anlaşmanın içeriği değiştir
1 Haziran'da, Pläswitz'deki her iki taraf da ilk 36 saatlik ateşkes üzerinde anlaştı. Pläswitz, her iki taraftan müzakerecilerin buluşabileceği tarafsız bölge ilan edildi. Armand de Caulaincourt, Fransızlar için, Pavel Andreevich Schuvalov Rusya için ve Friedrich von Kleist Prusya için pazarlık yaptı. 20 Temmuz 1813'e kadar sürecek bir ateşkes kararlaştırıldı. Son tarih daha sonra 10 Ağustos'a uzatıldı. Altı günlük bir ihbar süresi vardı.[1]
Her iki taraf da birliklerinin 12 Haziran'a kadar geri çekileceği sınır çizgileri oluşturdu. Silezya'daki ordular arasında yaklaşık 25 ila 30 kilometre genişliğinde tarafsız bir tampon bölge oluşturuldu. Müttefikler Hamburg, Napolyon Breslau'dan (Wrocław) vazgeçti. Sınır çizgisi Oder'den Silezya üzerinden Bohemya sınırına kadar uzanıyordu. Oder'in kendisi de her iki tarafı birbirinden ayırdı. Anhalt-Dessau ve diğer çeşitli bölgeler dahil olmak üzere tüm Saksonya, Fransız kontrolü altında olacaktı ve Prusya'nın tamamı Müttefik kontrolü altında olacaktı. Saksonya'daki Prusya yerleşim bölgeleri tarafsız kabul edildi ve her iki tarafça da işgal edilemezdi. Elbe ayrıca cepheler arasında bir çizgiydi. Danzig, Modlin, Zamość, Stettin ve Küstrin kalelerindeki kuşatılmış Fransız garnizonlarına, düşman birlikleri tarafından yiyecek sağlanacaktı. Kuşatma altındaki şehirlerin çevresinde tarafsız bölgeler oluşturuldu.[2]
Amaçlar değiştir
Napolyon'un amacı düşmanı takip edebilecek kapasiteye ulaşabilecek süvari gücünü oluşturmak, ordusunu dinlendirmek, İtalya Ordusunu Lübliyana'ya getirerek Avusturya'nın gözünü korkutmak için zaman kazanmaktı.[3] Müttefikler de ateşkes önerisini hevesle kabul etti. Müttefiklerin ateşkesten beklentisi ise ateşkes önerisinde bulunan Avusturya'nın desteğini kazanmak, daha fazla İngiliz fonu getirmek ve bitkin Rus ordusunu dinlendirmek için zaman kazanmaktı. Ateşkes kapsamında Müttefikler tüm Saksonya'yı Napolyon'a teslim etti ve başlangıçta 10 Temmuz'da sona ermesi planlandı, ancak daha sonra 10 Ağustos'a kadar uzatıldı.[4]
Kalıcı barış görüşmeleri değiştir
Eşzamanlı olarak, diplomatik çabalar gerçekleşti. Ateşkesin yürürlükte olduğu zamanda, Landwehr seferber edilirken, 27 Haziran'da Reichenbach Antlaşmaları'yla Müttefik devletlerine katılan Metternich, Napolyon'un belirli bir güne kadar belirli koşulları yerine getirememesi durumunda Avusturya'nın Müttefiklere katılacağını ilan etti. Ancak bu kapsamda 12 Temmuz'da başlayan Prag Barış Kongresinde taraflar anlaşamadı. Napolyon, ateşkesin sonuna kadar Metternich'ten gelen bir ültimatoma cevap vermeyince, Ağustos ayında ateşkesin sona ermesinden ateşkes yenilenmedi ve ateşkesin sona ermesinden 2 gün sonra Avusturya Fransa'ya savaş ilan etti. Ateşkesin sona ermesinden kısa bir süre sonra çatışmalar yeniden başladı ve Napolyon'un Leipzig Muharebesi'ndaki yenilgisiyle sona erdi. Napolyon daha sonra mütarekeyi hayatının en büyük hatası olarak nitelendirdi.[5]
Kaynakça değiştir
- ^ Häusser, Ludwig (24 Ağustos 2015). Deutsche Geschichte vom Tode Friedrichs des Großen bis zur Gründung des deutschen Bundes (Almanca). BoD – Books on Demand. ISBN 978-3-7340-0495-7.
- ^ Lühe, Hans Eggert Willibald von der (1833). Militair-Conversations-Lexikon. unknown library. Leipzig, C. Brüggemann.
- ^ Marriott, J. A. R. (John Arthur Ransome); Robertson, Charles Grant (1917). The evolution of Prussia. Kelly - University of Toronto. Oxford, The Clarendon press.
- ^ "Geschichte des kriegs an der Nieder-Elbe im jahre 1813, 1. cilt". 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ocak 2023.
- ^ Leggiere, Michael V. (2002). Napoleon and Berlin: The Franco-Prussian War in North Germany, 1813 (İngilizce). University of Oklahoma Press. ISBN 978-0-8061-3399-7.