Philip Glass
Philip Glass (d. 31 Ocak 1937, Baltimore, Maryland), üç kez Akademi Ödülleri'ne aday olmuş Yahudi asıllı Amerikalı besteci. 20. yüzyılın son döneminin en etkili bestecilerinden biri[1][2][3][4][5] ve genel olarak sanatsal müziği halkla buluşturan bestecilerden biri kabul edilir. (Richard Strauss, Kurt Weill ve Leonard Bernstein'ın başını çektiği diğer isimlerle birlikte)
| Philip Glass | |
|---|---|
 | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 31 Ocak 1937 |
| Başladığı yer | Baltimore, Maryland, ABD |
| Tarzlar | Minimalist müzik, klasik müzik, ambient |
| Meslekler | Besteci |
| Çalgılar | Piyano Farsifasa organ |
| Etkin yıllar | 1956–günümüz |
| Müzik şirketi | Virgin, CBS Records, Nonesuch/Elektra, Sony Classical/SME Records, Orange Mountain Music |
| İlişkili hareketler | Godfrey Reggio, Allen Ginsberg, Ravi Shankar, David Byrne, Dennis Russell Davies, Foday Musa Suso, Laurie Anderson, Linda Ronstadt, Paul Simon, Joan LaBarbara, Arthur Russell, David Bowie, Brian Eno, Roberto Carnevale, Patti Smith, Aphex Twin, Lisa Bielawa, Andrew Shapiro, John Moran, Bryce Dessner, Nico Muhly |
| Resmî site | http://www.philipglass.com/ |
Glass'ın müziği genellikle minimalist olarak tanımlanır. Besteciyse kendisini bu tanımlamadan uzak tutarak, kendisini "yinelenen yapıların" bestecisi olarak adlandırır.[6] Erken dönem müziği minimalist olarak nitelendirilebilirse de, tarzı son dönem yapıtlarının birçoğununun bu şekilde etiketlenmesini uygunsuz kılacak kadar gelişmiştir.[7][8]
Glass üretken bir bestecidir: ansambl nitelikte çalışmalar, operalar, sekiz senfoni, sekiz konçerto, film müzikleri ve solo eserler besteledi. Richard Serra, Chuck Close, Doris Lessing, Allen Ginsberg, Errol Morris, Robert Wilson, JoAnne Akalaitis, John Moran, aktörler Bill Treacher ve Peter Dean, Godfrey Reggio, Ravi Shankar, Linda Ronstadt, Paul Simon, David Bowie, şef Dennis Russell Davies ve devamlı işbirliği içinde olduğu elektronik müzik sanatçısı Aphex Twin'in de aralarında olduğu pek çok görsel sanatçı, yazar, müzisyen ve yönetmeni arkadaşları arasında sayar.
Glass kendisini bir "Yahudi-Taoist-Hindu-Toltek-Budist"[9] olarak tanımlar; ayrıca, Uluslararası Tibet Bağımsızlık Hareketi'nin güçlü destekçilerindendir. 1987'de Columbia Üniversitesi profesörü Robert Thurman ve aktör Richard Gere ile birlikte Tibet House'u kurdu.
Dört çocuğu vardır: İlk eşi tiyatro yönetmeni JoAnne Akalaitis'den Zachary (d. 1971) ile Juliet (d. 1968) ve şimdiki eşi Holly Critchlow'dan Marlowe ile Cameron.[10] New York ile Nova Scotia'da yaşar. This American Life adlı radyo şovunun sunucusu olan Ira Glass'ın kuzenidir.[11]
Ödül ve adaylıkları
değiştirAkademi Ödülleri
değiştirBAFTA Ödülleri
değiştirFilm Müziği Anthony Asquith Ödülü
- Kazandı: Saatler (2002)
Altın Küre Ödülleri
değiştir- Aday: Kundun (1998)
- Kazandı: The Truman Show (1999)
- Aday: Saatler (2003)
Seçilmiş eserleri
değiştir- Music with Changing Parts (1973)
- Music in Twelve Parts (1974)
- Einstein on the Beach (|opera, 1976)
- Satyagraha (opera, 1980)
- Glassworks (1982)
- The Photographer (1982)
- Akhnaten (opera, 1983)
- Koyaanisqatsi (film müziği, 1983)
- Yukio Mishima: A Life in Four Chapters (film müziği, 1984)
- The making of the representative for Planet 8 (opera, 1985-88)
- Violin Concerto (1987)
- 1000 Airplanes on the Roof (metin yazarı David Henry Hwang, 1988)
- Powaqqatsi (film müziği, 1988)
- Solo Piano (1989)
- Hydrogen Jukebox (libretto: Allen Ginsberg, 1990)
- Passages Ravi Shankar ile, 1990)
- String Quartet No. 5 (1991)
- Anima Mundi (film müziği, 1992)
- Senfoni No.1 "Low" (1992)
- Orphée (opera, 1993)
- La belle et la bête (opera, 1994)
- Senfoni No.2 (1994)
- Senfoni No.3 (1995)
- Senfoni No.4 "Heroes" (1996)
- Les Enfants terribles (oda operası, 1996) - libretto: Jean Cocteau - prömiyer: 18 Mayıs 1996, Zug, Théâtre Casino
- The marriages between zones three, four, and five (opera, 1997)
- Kundun (film müziği, 1997)
- Monsters of Grace (opera/tiyatro oyunu 1993-1998)
- The Truman Show (film müziği, 1998)
- Senfoni No.5 (1999)
- Tirol Concerto for piano and orchestra (2000)
- Senfoni No.6 "Plutonian Ode" (2001)
- The Hours (film müziği, 2002)
- Naqoyqatsi (film müziği, 2002)
- The Fog of War (film müziği, 2003)
- Going Upriver: The Long War of John Kerry (film müziği, 2004)
- Piano Concerto No.2 "After Lewis and Clark" (2004)
- Senfoni No.7 "Toltec" (2004)
- Senfoni No.8 (2005)
- Notes on a scandal (film müziği, 2006)
- The Illusionist (film müziği, 2006)
- Kepler (opera, 2009)
Kaynakça
değiştir- İngilizce Wikipedia 24 Mayıs 2008 tarihli Philip Glass maddesi 29 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ Naxos Classical Music Spotlight podcast: Philip Glass Heroes Symphony
- ^ "New York News and Features: The Influentials: Classical and Dance". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "Guardian Unlimited: When less means more". 16 Şubat 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "Rhapsody Online artist profile of Philip Glass". 21 Mayıs 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "Andante online: A Composer's Century". 16 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "Philip Glass: Biography". 4 Ağustos 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "Is Glass Half Empty?". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "The New York Times "If Grant Had Been Singing at Appomattox" September 23, 2007 by Steve Smith". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ Philip Glass in conversation with Jeff Gordinier, March 2008, http://men.style.com/details/features/full?id=content_6420 22 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- ^ "Philip Glass - Appomattox - Satyagraha - Opera - New York Times". 31 Mart 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.
- ^ "Questions for Ira Glass - This American TV Show - National Public Radio - New York Times". 17 Nisan 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mayıs 2008.