Nicholas A. Peppas
Bu madde, öksüz maddedir; zira herhangi bir maddeden bu maddeye verilmiş bir bağlantı yoktur. (Eylül 2022) |
Nicholas A. Peppas (25 Ağustos 1948 Atina), biyomateryal, biyonanoteknoloji, eczacılık bilimleri, kimya ve polimer mühendisliği alanlarında çalışan bir biyomedikal mühendistir.
Hayatı ve Çalışmaları
değiştirPeppas, biyomühendisliğin öncüsü Edward W. Merrill'in yönetiminde Atina Ulusal Teknik Üniversitesi'nde (1971) ve Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nde (1973) kimya mühendisliği eğitimi aldı. Daha sonra, dünyadaki biyomedikal öncüleri Clark K. Colton, Kenneth A. Smith ve Robert S. Lees'in yönetiminde Massachusetts Teknoloji Enstitüsü'nün Arterioskleroz Merkezi'nde doktora sonrası araştırmacı olarak çalıştı.[1]
Austin'deki Texas Üniversitesi'nde Mühendislik Bölümü 6. Başkanıdır. Aralık 2002'den beri Austin'deki Texas Üniversitesi'ndeki Biyomateryaller, İlaç Dağıtımı ve Rejeneratif Tıp Enstitüsü'nün direktörü olarak görev yapmaktadır.[2][3] Kimya Mühendisliği Bölümü'nde,[4] Biyomedikal Mühendisliği Bölümü'nde [5] ve Austin'deki Texas Üniversitesi Eczacılık Fakültesi'nde eğitim veriyor.[6]
Peppas ve öğrencileri, mukus ve doku ile moleküler olarak etkileşime giren ve proteinlerin ve peptitlerin kandaki biyoyararlanımını uzatabilen yeni muko ve biyo-yapışkan sistemleri ortaya çıkardı. Çalışmalarının bir sonucu olarak, bir dizi biyomedikal polimer ve ticari dağıtım cihazı piyasaya sürüldü. Peppas, 1975'te donma - çözülme tekniğiyle yeni toksik içermeyen poli(vinil alkol) jeller geliştiren ilk kişiydi.[7] Bu jeller eklem kıkırdağı yenileme için oldukça başarılı oldu.[8][9]
1979'da onun grubu, epidermal biyo-yapışkan sistemler [10] ve teofilin,[11] proxyfilin, diltiazem ve oksprenolol salımı için ilaç dağıtım uygulamalarında hidrojellerin kullanımına öncülük etti.[12] Peppas'ın laboratuvarı, insülin ve diğer proteinler için yeni oral uygulama sistem teknolojileri geliştirdi.[13][14] Bu cihazlar, insülini ağızda, midede, üst ince bağırsakta ve nihayetinde kanda taşınırken korumayı başarıyor.[15][16] Aynı teknoloji kalsitonin (menopoz kadınlarda osteoporoz tedavisi için) [17] ve ikanser tedavisi için transmukozal iletimi için kullanılmıştır.[18] Peppas, akıllı biyomalzemelerin ve tıbbi cihazların öncülerinden biriydi.[19][20]
Kaynakça
değiştir- ^ "Robert S. Lees". Hst.mit.edu. 18 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ "Nicholas A. Peppas, Ph.D". Che.utexas.edu. 17 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ "Home - IBDR". IBDR. 6 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Ağustos 2017.
- ^ "Department of Chemical Engineering - University of Texas at Austin". Che.utexas.edu. 10 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ "Department of Biomedical Engineering - University of Texas at Austin". Bme.utexas.edu. 31 Mayıs 2010. 29 Nisan 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ "University of Texas - College of Pharmacy - Austin Faculty Directory". Utexas.edu. 13 Aralık 2010. 2 Haziran 2010 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ Peppas (1975). "Turbidimetric studies of aqueous poly(vinyl alcohol) solutions". Makromol. Chem. 176 (11): 3433-3440. doi:10.1002/macp.1975.021761125.
- ^ N.A. Peppas: "Hydrogels for Synthetic Articular Cartilage Applications," SPE Techn. Papers (NATEC), 62-63 (1977)
- ^ Peppas (1979). "Characterization of homogeneous and pseudocomposite homopolymers and copolymers for articular cartilage replacement". Biomaterials, Medical Devices, and Artificial Organs. 7 (3): 421-33. doi:10.3109/10731197909119388. PMID 476258.
- ^ Mongia (1996). "Mucoadhesive Poly(vinyl alcohol) Hydrogels Produced by Freezing/Thawing Processes: Applications in the Development of Wound Healing Systems". J. Biomat. Sci., Polym. Ed. 7 (12): 1055-1064. doi:10.1163/156856296x00543. PMID 8880437.
- ^ Korsmeyer (1981). "Effect of the Morphology of Hydrophilic Polymeric Matrices on the Diffusion and Release of Water Soluble Drugs". J. Membr. Sci. 9 (3): 211-227. doi:10.1016/s0376-7388(00)80265-3.
- ^ Gurny (1981). "Development of Biodegradable and Injectable Latices for Controlled Release of Potent Drugs". Drug Dev Ind Pharm. 7: 1-25. doi:10.3109/03639048109055684.
- ^ Peppas (2004). "Devices based on intelligent biopolymers for oral protein delivery". Intern. J. Pharm. 277 (1–2): 11-17. doi:10.1016/j.ijpharm.2003.03.001. PMID 15158964.
- ^ "Diabetes & Insulin: Beyond the Injection? | Pharmaceutical Manufacturing". Pharmamanufacturing.com. 17 Mart 2005. 15 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ by Brooke Borel (2 Mayıs 2008). "Insulin pills could cut the need for needles". COSMOS magazine. 5 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ "Sanità: creato gel per insulina direttamente nell'intestino Ricerca Diabete Libero, un punto fermo in mare aperto". Diabetelibero.net. 22 Nisan 2008. 23 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Ocak 2011.
- ^ Torres-Lugo (2002). "Physicochemical Behavior and Cytotoxic Effects of P(MAA-g-EG) Nanospheres for Oral Delivery of Proteins". Journal of Controlled Release. 80 (1–3): 197-205. doi:10.1016/s0168-3659(02)00027-5. PMID 11943398. 23 Mayıs 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Mayıs 2022.
- ^ Nano and Stem Cells: Crossroads Technologies Mapped at Korea Conference, Harvard University, 16 Temmuz 2004, 6 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 16 Mart 2013 Yazar
|ad1=eksik|soyadı1=(yardım) - ^ N.A. Peppas and LS. Flosenzier (1986) Life Support Syst., 4 (Suppl. 2) 395
- ^ Brannon-Peppas (1990). "Dynamic and equilibrium swelling behaviour of pH-sensitive hydrogels containing 2-hydroxyethyl methacrylate". Biomaterials. 11 (9): 635-44. doi:10.1016/0142-9612(90)90021-h. PMID 2090297.