Necip Cihanov

Näcip Ğayaz ulı Cihanov (Tatarca : Нәҗип Гаяз улы Җиһанов, telaffuzu [næˈʑip ɣʌˌjɑzuˈlɯ ʑiˈhɑnəf]; Rusça: Najip Jihanov veya daha genel olarak Nazib Gayazovich Zhiganov) bir Tatar besteci, öğretmen ve devlet adamıydı. 15 Ocak [E.U. 2 Ocak] 1911'de Oral'da doğdu; 2 Haziran 1988'de öldü.

Necip Cihanov'un Kazan'daki mezarı (2021)

Cihanov sekiz opera (özellikle Altınçäç ve Cälil), üç bale, 15 senfoni, diğer senfonik eserler (aralarında Qırlay, Suite on Tatar Themes, Näfisä, Symphonic novellas ve Symphonic Songs isimli eserlerin bulunduğu), Republic of Mine kantatı (1960), enstrümantal kompozisyonlar, romanslar ve şarkılar yazdı.

SSCB Halk Sanatçısı (1957) ve Sosyalist Emek Kahramanı (1981) unvanlarını alan Cihanov, 1941-1943 yılları arasında Tatar Opera ve Balesi'nin sanat lideri, 1939-1977 yılları arasında Tataristan Besteciler Birliği Başkanı ve 1945-1988 yılları arasında Kazan Konservatuvarı rektörü olarak görevlerde bulundu. 1953'te profesör oldu; Kazan Konservatuvarı 2000 yılında onuruna yeniden adlandırıldı. Daha da önemlisi Cihanov, Tataristan Devlet Senfoni Orkestrası'nın kurucularından biriydi. Devlet adamı olarak Rusya Yüksek Sovyeti'nde (1951-1959), Tatar ÖSSC'de (1963–1967, 1977–1988) ve Sovyetler Birliği'nde (1966–1970) milletvekili olarak görev yaptı.

Operaları

• Qaçqın (1939)
• İrek (1940) "Özgürlük"
• Altınçäç (1941) "Altın saçlı kız"
• İldar (1942)
• Tüläk (1945)
• Namus (1950) "Onur"
• Cälil (1957) şair Musa Celil'in hayatına dayanmaktadır.

Kaynaklar ve notlar

• "Näcip Cihanov/Нәҗип Җиһанов". Tatar Ansiklopedisi (Tatarca). Kazan: The Republic of Tatarstan Academy of Sciences. Institution of the Tatar Encyclopaedia. 2002.