Vikipedi

Movlid Visaitov

Movlid Aleroyeviç Visaitov (Rusça: Мавлид Алероевич Висаитов; 13 Mayıs 1914  – 23 Mayıs 1986), Çeçen Kızıl Ordu albayı ve Sovyetler Birliği Kahramanıydı. Visaitov, 2. Dünya Savaşı sırasında 255. ayrı Çeçen-İnguş süvari alayının komutanıydı.

Movlid Aleroyeviç Visaitov
DoğumМавлид Алероевич Висаитов
13 Mayıs 1914(1914-05-13)
Nadtereçnoye, Çeçenya, Rus İmparatorluğu
Ölüm23 Mayıs 1986 (72 yaşında)
Grozni, Çeçen-İnguşya Özerk Sovyet Sosyalist Cumhuriyeti
Bağlılığı Sovyetler Birliği
BranşıSüvari
Hizmet yılları1932–1946
RütbesiYarbay
Komutası255. ayrı Çeçen-İnguş Süvari Alayı
Çatışma/savaşlarıII. Dünya Savaşı
ÖdülleriSovyetler Birliği Kahramanı (1990)

Elbe Nehri üzerinde General Bolling komutasındaki Amerikan kuvvetleriyle[1] telsiz iletişim kuran, buluşan ve el sıkışan ilk Sovyet subayıydı. Visaitov daha sonra "Terek nehrinden Elbe nehrine geldik" diye şaka yaptı.[2] Hem Bolling hem de Visaitov hediye alışverişinde bulundu: Visaitov, Bolling'e atını verdi ve karşılığında Bolling, Visaitov'a bir Willys MB ticari araç verdi. Visaitov , Liyakat Lejyonu'nu ABD Başkanı Harry S. Truman'dan aldı. 1946'da Visaitov, Avrupa'da yaşayan Çeçen muhalif Abdurakhman Avtorkhanov'un infaz planına katılmayı reddetti. 1944'ten bu yana sürülen diğer birçok Çeçen ve İnguş'un bulunduğu Kırgız SSR'deki bir hapishaneye sürüldü.

Erken dönem

değiştir

Visaitov, 13 Mayıs 1914'te Terek Oblastı'ndaki Laha-Nevre köyünde doğdu. 1931'de köy okulunun yedi sınıftan mezun oldu. Grozny Co-Operative College'dan 1932'de mezun oldu ve mağaza müdürü olarak çalıştı. Ekim 1932'de Kızıl Ordu'ya gönderildi. Visaitov'un doğum tarihi 1913, patronim soyadı ise Magomedovich yerine Aleroevich olarak değiştirildi. Şubat 1933'e kadar Kuzey Kafkasya Askeri Bölgesi'nde bir süvari alayında görev yaptı, ardından aynı yılın Kasım ayında Ordzhonikidzevskaya Piyade Okulu'ndan mezun olmadan önce Ocak 1935'te Krasnodar Kuzey Kafkas Dağ Süvari Okulu'ndan mezun oldu. Daha sonra bir takım komutanı olarak başladığı, sonra filo komutanı olarak ayrıldığı Kiev Askeri Bölgesi'ne atandı. Eylül 1939'da, Sovyetlerin Polonya'yı işgali sırasında, 3. Süvari Tümeni'nin bir parçası olan 34. Süvari Alayı'nda bir kaptan ve filo komutanı olarak savaştı. 1940'ın sonuna kadar Kiev'de bir filo komutanı olarak kaldı ve Mayıs 1941'de Rostov'da ileri eğitimi tamamladı.[3]

II. Dünya Savaşı

değiştir

Barbarossa Visaitov Harekâtı'nın başlamasından kısa bir süre sonra, Haziran 1941'de Güneybatı Cephesinde 34. Süvari Alayı'nda bir filo komutanı olarak Alman kuvvetlerine karşı savaş gördü. 24 Temmuz 1941'de Ukrayna savunması sırasında sol omzundan yaralandı ve Ağustos sonuna kadar hastanede tedavi altına alındı. İyileştikten sonra, 206. Tüfek Bölümünün ayrı bir keşif taburunun komutanı olarak Kiev savunmasına katıldı. 19 Eylül 1941'de tümen Boryspil şehri yakınlarında kuşatılırken Visaitov 200'den fazla erkeğin komutasını aldı ve onları Donbas'taki birliklerle yeniden birleştirmeyi başardı. Elinde donmaya maruz kalmadan ve Kasım 1941'de sağ bacağını ağır şekilde yaralamadan önce Rostov-on-Don'un savunmasında yer almaya devam etti. 1942'nin başına kadar iyileşmeye devam ettiği Pyatigorsk'taki bir hastaneye gönderildi, ardından yeni kurulan 255. Ayrı Çeçen-İnguş Süvari Alayı'nın kurmay başkanı olarak atandı ve başlangıçta Yaponts Abadiyev komutasına verildi; daha sonra Abadiyev başka bir göreve atandı ve Visaitov, 13 Mayıs 1942'de alayın komutanlığına getirildi. Stalingrad Savaşı'nın en başından itibaren alay, ağır bir savaş gördü; 3 Ağustos 1942 tarihinde, Sovyet birliklerinin geri çekilmesini haber alırken, alay, Kotelnikovo yakınlarındaki Wehrmacht'ın 78. Tank Kolordusu tarafından angaje edildi. Çatışma sırasında alay dört Alman tankını indirdi ancak hem Alman tanklarından hem de sayısal olarak üstün güçlerin havacılık temelli saldırılarından ağır kayıplar aldı. Sürekli bombardıman ve yüksek kayıplarla karşı karşıya kalan alay geri çekilmek zorunda kaldı ve Stalingrad'da daha fazla kayıp yaşadıktan sonra alay, 4. Süvari Kolordusu için iki bağımsız keşif taburuna bölündü. Visaitov'un kendisi, ağır zırhlı Alman tanklarına karşı savaşmak için atlıların gönderilmesi emrine karşı olduğunu ifade etmiş ve bu tür endişelerini dile getirdiği için cezalandırıldı; ancak alayının üyeleri, onları ölüme götürmek istemediğini takdir etti.[1] Alay feshedilirken, Ekim 1942'de Visaitov, ayrı keşif taburlarından birinin komutanlığına getirildi ve Ocak 1943'e kadar bu pozisyonda kaldı, ardından Güney Cephesi'nin genç teğmenlerini eğiten süvari kurslarından sorumlu oldu. Aynı yılın Eylül ayında yeniden süvari müfettiş yardımcılığına getirildi ve Çeçen olduğu için Mayıs 1944'te görevinden sürülene kadar Ukrayna genelinde savaşlarda savaştı; Şubat 1944'te tüm Çeçen milleti hain ilan edildi ve sivil nüfus Orta Asya'ya sürüldü.[3]

Visaitov, etnik kökeninden dolayı meslektaşlarının önünde onu alenen utandıran General Oslikovsky'ye fiziksel olarak saldırdıktan sonra savaş cephesinde idam edildi. General onu övmüştü, ancak soyadını duyup Çeçen olduğunu anlayınca Visaitov'un üniformasından bir apolet çıkardı ve Çeçenleri hain ilan etti. Visaitov, Osilikovsky'nin yüzüne bir darbe ile karşılık verdi ve Pavel Brikel müdahale edip Oslikovsky'ye Visaitov'u kurtarması için yalvardığında Visaitov, generale saldırmaktan vurulmak üzereydi.[1]

Eylül 1944'te Moskova'daki Kızıl Ordu'nun birkaç Çeçen askerinin protestolarının ardından, Visaitov dâhil Çeçenlerin Kızıl Ordu'da hizmetlerine dönmelerine izin verildi. 23. Muhafız Süvari Alayı komutan yardımcılığına atandı ve Aralık ayında 28. Muhafız Süvari Alayı komutanı oldu. Mlavsko-Elbingskoy, Doğu Pomeranian ve Berlin'in saldırılarına katıldı. Berlin operasyonu sırasında alayı tank ve topçu birlikleriyle eşleştirildi ve 27 Nisan'da Schwedt'te düşman hatlarını kırdı. İlerlemeye devam ettikçe birkaç kasabayı, iki düşman alayını ve büyük miktarda düşman ekipmanı ele geçirdiler; üç toplama kampını kurtardılar. 2 Mayıs'ta Visaitov'un Amerikan birliklerini karşıladığı Elbe Nehri'ne ulaştılar[4] ve kısa süre sonra Sovyetler Birliği Kahramanı unvanına aday gösterildi. Ancak Çeçen olduğu için o dönemde sadece Lenin Nişanı ile ödüllendirildi.[1][3][5]

Zaferden yıllar sonra, Visaitov'un Çeçenistan'daki evine dönmesine izin verilmedi ve Orta Asya'ya sürgüne gönderildi.[6] 1957'de tarımda çalıştığı Çeçenistan'a dönmesine izin verildi. Daha sonra Grozni'de yaşadı ve 23 Mayıs 1986'da 72 yaşında öldü. 5 Mayıs 1990'da, 1945'teki adaylığı uyruğu nedeniyle reddedildikten sonra ölümünden sonra Sovyetler Birliği Kahramanı olarak ilan edildi.[1][3]

Ödülleri

değiştir

Kaynakça

değiştir
  1. ^ a b c d e Visaitova (2014). "Истории победы. "Папа первым дошел до Эльбы и пожал руку американцам"". РИА Новости (Rusça). 4 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Ekim 2018.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":1" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  2. ^ "DEFENSE OF THE MOTHERLAND IS EVERY MUSLIM'S DUTY". sputniknews.com (İngilizce). 14 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ağustos 2018. 
  3. ^ a b c d "Висаитов Мовлид Алероевич". warheroes.ru. 1 Haziran 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2020.  Kaynak hatası: Geçersiz <ref> etiketi: ":0" adı farklı içerikte birden fazla tanımlanmış (Bkz: Kaynak gösterme)
  4. ^ Советский Воин (İngilizce). Krasnaya zvezda. 1991. s. 26. 20 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2020. 
  5. ^ "Кавалер ордена "Легион чести"". vesti95.ru. 2016. 18 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ekim 2020. 
  6. ^ Soviet Studies in History (İngilizce). International Arts and Sciences Press. 1990. s. 75. 
"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=Movlid_Visaitov&oldid=32965584" sayfasından alınmıştır