Leo Kottke
Leo Kottke (d. 11 Eylül 1945), Amerikalı akustik gitaristtir. Blues, caz ve halk müziğine dayanan parmak izi stili ve senkoplu, polifonik melodileriyle bilinmektedir. Çalgısının yaygın olarak tanınan bir ustası olarak ortaya çıkması için, kısmî işitme kaybı ve neredeyse kariyerini sonlandıracak olan sağ elindeki tendon hasarına rağmen kişisel engelleri aşmıştır. Şu anda ailesiyle beraber Minneapolis bölgesinde yaşamaktadır.
| Leo Richard Kottke | |
|---|---|
 2007 yılında Kottke | |
| Genel bilgiler | |
| Doğum | 11 Eylül 1945 Athens, Georgia, Amerika Birleşik Devletleri |
| Meslekler | Müzisyen |
| Çalgılar | Vokal, gitar |
| Etkin yıllar | 1966-günümüz |
| Müzik şirketi | Capitol, Chrysalis, Private Music, Oblivion Records |
| İlişkili hareketler | Mike Gordon, John Fahey |
| Resmî site | leokottke.com |
Öncelikle enstrüman kompozisyonuna ve çalmaya odaklanan Kottke, kendisinin "bunaltıcı bir günde kazın osurması" olarak tanımladığı sesiyle ara sıra şarkı da söylemektedir.[1] Konserde Kottke, kariyeri boyunca vokal ve enstrümantal seçimlerle mizahi ve genellikle tuhaf monologları serpiştirmekte ve 6 ve 12 telli gitarlarında solo çalmaktadır.
Biyografisi değiştir
İlk yılları ve yaşamı değiştir
Athens, Georgia'da doğan Kottke, ailesiyle sık sık taşınıyordu ve on iki farklı eyalette büyüdü.[2] Muskogee, Oklahoma'da yaşarken, özellikle Mississippi John Hurt'ün halk müziği ve delta blues müziğinden etkilendi.[2] Gitarı denemeden ve kendi çalma tarzını geliştirmeden önce Kottke, trombon ve keman çalmayı öğrendi.
Bir havai fişek kazası, sol kulağındaki işitme duyusuna kalıcı hasar verdi.[2] Amerika Birleşik Devletleri Deniz Kuvvetleri Rezervinde görev yaparken ateşleme gürültüsüne maruz kalınca diğer kulağı da hasar gördü.[3]
Kısmî işitme kaybı nedeniyle Deniz Kuvvetlerinden de taburcu olduktan sonra Kottke, Minnesota'daki St. Cloud State Koleji'ne (günümüzde St. Cloud State Üniversitesi) yazıldı, ancak çalışmalarını tamamlamadan önce ülke çapında otostop yapmayı tercih etti ve Twin Cities'e yerleşmeden önce sokakta enstrüman çaldı. 1966 yılının sonbaharında Minneapolis'in Cedar-Riverside bölgesindeki Scholar Coffeehouse'a geldi ve kısa süre sonra düzenli bir sanatçı oldu.[2] Orada, 1969 yılında bağımsız Oblivion plak şirketinde yayınlanan 12-String Blues adlı ilk albümünü çıkardı. Daha sonra aynı yıl içinde, John Fahey'nin Takoma Records olarak bilinen plak şirketinde 6- and 12-String Guitar (kapağındaki hayvan resmedildikten sonra "Armadillo albümü" olarak da bilinmiştir) adlı albümünü kaydetti. Kottke'nin bu çalışması çeşitli plak şirketlerinde yeniden defalarca kez yeniden yayınlandı. Fahey'nin ajanı Denny Bruce, Kottke ile Capitol Records için anlaştı ve 1971 yılında Capitol, Kottke'nin ilk büyük plak şirketi kaydı olan Mudlark albümünü çıkardı.[2]
1970'lerin başında albümlerde vokal ve destek müzisyenleriyle kayıt yaptı. 1972 yılında Greenhouse, 1973 yılında canlı olarak My Feet Are Smiling ve Ice Water albümlerini çıkardı. Kottke, 1975 yılında çıkardığı Chewing Pine adlı yedinci albümle Capitol ile sözleşmesini kapattı. O zamana kadar, büyük ölçüde halk festivallerindeki gösterileri nedeniyle uluslararası bir kazanım elde etti. 1976 yılında adını verdiği albümle Chrysalis Records'a geçti.[4]
Sakatlığı ve yeni çalma tarzı değiştir
1980'lerin başında Kottke, şiddetli ve agresif enstrüman çalma tarzı (özellikle 12 telli gitarda) nedeniyle ağrılı tendinit ve ilgili sinir hasarından muzdarip olmaya başladı.[3][5] Sonuç olarak tarzını değiştirdi ve klasik bir tarza büründü. Parmak uçlarının eti ve parmaklarından ziyade giderek daha az miktarda tırnağını kullandı ve sağ elinin tendonunun stresinin azalması için enstrüman çalma konumunu değiştirdi. Daha klasik çalışmaya başladı. Caz odaklı bestecilik ve çalma tekniği üzerine çalıştı.
Kayıt ve performansa uzun bir ara verdi ve aynı zamanda büyük plak şirketler yerine daha küçük plak şirketlerini tercih ederek Private Music şirketine geçti. Private Music, Windham Hill tarzında yeni çağ müzik şirketi olarak kabul ediliyordu ve Kottke, müziğini sık sık bu dönemde kategorize etti. 1986 yılında bu tarzı yansıtan A Shout Toward Noon albümünü çıkardıktan sonra kısa bir ara verdi ve 1988 yılında Regards from Chuck Pink kaydıyla geri döndü.[kaynak belirtilmeli]
Sonraki kariyeri değiştir
Kottke, 1989 ve 1991 yılları arasında sırayla My Father's Face, That's What ve Great Big Boy albümlerini çıkardı. Bu albümlerde Lyle Lovett ve Margo Timmins de konuk olarak yer almıştı. İki yıl sonra, yapımcılığını Rickie Lee Jones'un üstlendiği Peculiaroso albümüyle geri döndü. Solo albümü One Guitar, No Vocals, 1999 yılında çıktı. 2002 yılında Kottke ve Mike Gordon (o zamanlar ara veren Phish grubu basçısı), işbirliği yaparak her ikisinin de enstrüman çalışması ve vokalini içeren Clone albümünü çıkardı. İkili, 2005 yılında Sixty Six Steps albümünü çıkardıkten sonra iki albümün desteğiyle tura çıktı.[6]
İki düet albümünün arasında kendisi solo olarak Try and Stop Me (2004) albümünü çıkardı. 18 Mayıs 2018 tarihinde Wisconsin Üniversitesi-Milwaukee'den Müzik Performansı'nda fahri Doktora aldı ve başlangıç konuşması yaptı.[7]
Akort değiştir
Kottke'nin gitarları genellikle alışılmadık şekilde ayarlanmıştır; kariyerinin başlarında yoğun bir şekilde açık ayarlama kullansa da, son yıllarda daha geleneksel ayarlar kullanmıştır. Ancak gitarlarını genellikle standart ayarın altında iki tam adım kadar ayarlamaktadır.[4][8][9]
Diskografisi değiştir
Stüdyo albümleri değiştir
| Yıl | Albüm | ABD | Şirket |
|---|---|---|---|
| 1969 | 6- and 12-String Guitar | Takoma | |
| 1970 | Circle Round the Sun | Symposium | |
| 1971 | Mudlark | 168 | Capitol |
| 1972 | Greenhouse | 127 | |
| 1974 | Ice Water | 69 | |
| Dreams and All That Stuff | 45 | ||
| 1975 | Chewing Pine | 114 | |
| 1976 | Leo Kottke | 107 | Chrysalis |
| 1978 | Burnt Lips | 143 | |
| Balance | |||
| 1981 | Guitar Music | ||
| 1983 | Time Step | ||
| 1986 | A Shout Toward Noon | Private Music | |
| 1988 | Regards from Chuck Pink | ||
| 1989 | My Father's Face | ||
| 1990 | That's What | 24 | |
| 1991 | Great Big Boy | ||
| 1994 | Peculiaroso | ||
| 1997 | Standing in My Shoes | ||
| 1999 | One Guitar, No Vocals | ||
| 2004 | Try and Stop Me | RCA Victor |
İşbirlikleri değiştir
| Yıl | Albüm | Şirket |
|---|---|---|
| 2002 | Clone (Mike Gordon ile) | RCA Victor |
| 2005 | Sixty Six Steps (Mike Gordon ile) |
Canlı albümleri değiştir
| Yıl | Albüm | Şirket |
|---|---|---|
| 1969 | 12-String Blues | Oblivion Records |
| 1973 | My Feet Are Smiling | Capitol |
| 1980 | Live in Europe | Chrysalis |
| 1995 | Live | On The Spot |
Toplama albümler değiştir
| Yıl | Albüm | Şirket |
|---|---|---|
| 1974 | Leo Kottke, Peter Lang & John Fahey | Takoma |
| 1976 | 1971-1976 (Did You Hear Me?) | Capitol |
| The Best | ||
| 1983 | Voluntary Target | Pair Records |
| 1987 | The Best of Leo Kottke | Capitol |
| 1991 | Essential | Chrysalis |
| 1997 | The Leo Kottke Anthology | Rhino |
| Hear the Wind Howl (yalnızca Avrupa'da) | DISKY | |
| 2003 | The Instrumentals: The Best of the Capitol Years | Blue Note |
| The Instrumentals: The Best of the Chrysalis Years |
Soundtrack'ler değiştir
| Yıl | Albüm | Şirket |
|---|---|---|
| 1979 | Days of Heaven | Pacific Arts |
| 1985 | Little Treasure | |
| 1986 | Fat Guy Goes Nutzoid | |
| 1994 | Paul Bunyan (Jonathan Winters ile) | Rabbit Ears |
Videografisi değiştir
- Home & Away (1988), Wienerworld
- Home & Away Revisited (2006), Mvd Visual
Kaynakça değiştir
- ^ 1994 James Jensen interview with Kottke 2 Aralık 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., solidairrecords.com; Erişim tarihi: 29 Nisan 2008.
- ^ a b c d e Ankeny, Jason; Erişim tarihi: 27 Eylül 2008 All Music Review
- ^ a b Life in Northern Colorado interview, May 2007 4 Temmuz 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Erişim tarihi: 30 Mayıs 2008.
- ^ a b Leo Kottke Anthology: liner notes
- ^ James Jensen Interview with "Mr. Natural" 5 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Erişim tarihi: 29 Nisan 2008.
- ^ "Kottke and Gordon: Calypso-Brushed Guitars" 22 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (interview and performance) by David Dye, from NPR's World Cafe, 24 Kasım 2005.
- ^ Guitarist Kottke receiving UWM honorary degree 13 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., onmilwaukee.com, 30 Mayıs 2008; Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.
- ^ Monterey County Weekly: Neo Leo, March 2013 13 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Erişim tarihi: 5 Şubat 2015.
- ^ Prasad, Anil. "Leo Kottke: Duo Dialogues". Innerviews: Music Without Borders. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2020.; Erişim tarihi: 5 Şubat 2015.
Dış bağlantılar değiştir
- Resmî sitesi 12 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Kottke hayran sitesi9 Mayıs 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- IMDb'de Leo Kottke
- AllMusic'te Leo Kottke
- Discogs'ta Leo Kottke diskografisi
- "Kottke and Gordon: Calypso-Brushed Guitars" 22 Haziran 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by David Dye, from NPR's World Cafe, 24 Kasım 2005; Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.
- The Leo Kottke/Procol Harum connection 7 Haziran 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.; Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.
- Minnesota Public Radio röportajı 3 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. on, 9 Kasım 2007; Erişim tarihi: 8 Ağustos 2014.