Vikipedi

En İyi Enstrümantal Performans Grammy Ödülü

En İyi Enstrümantal Performans Grammy Ödülü, Grammy Ödülleri kapsamında, yılın en iyi enstrümantal performansına sahip olduğu belirlenen kayıt sanatçısına verilen ödüldür. 1965'teki 7., 1966'daki 8., 1967'deki 9. ve 1968'deki 10. Grammy Ödülleri kapsamında verilmesinin ardından kategori kaldırıldı.

En İyi Enstrümantal Performansı Grammy Ödülü
AçıklamaYılın en iyi enstrümantal performansına sahip olduğu belirlenen sanatçılara verilmekteydi.
DağıtanKayıt Akademisi
ÜlkeAmerika Birleşik Devletleri
Verilmeye başlandığı yıl1965
Son verildiği yıl1968
Son kazananChet Atkins, Chet Atkins Picks the Best (1968)
Resmî sitesiGrammy Ödülleri resmî sitesi

Grammy Ödülleri'ni dağıtan Kayıt Akademisi 1959'da, klasik müzik performanslarını çeşitli kategorilerde ödüllendirmeye başladı. 6 yıl sonra, 1965'te, herhangi bir tarz sınırlaması getirilmeden, enstrümantal performanslar ödüllendirilmeye başlandı. Kategori, 1965 ile 1968 yılları arasında gerçekleştirilmiş olan Grammy Ödülleri kapsamında takdim edildi ve 1969'daki törenle birlikte kaldırılırdı. Dört kez verilen ödülü yalnızca Herb Alpert & The Tijuana Brass iki kez kazanmıştı.

Arka plan değiştir

Akademi, 1959 yılında gerçekleştirilen ilk Grammy Ödülleri'nden beri, enstrümantal performansları ödüllendirmektedir.[1] Akademi ilk başta sadece klasik müzik tarzındaki enstrümantal performansları ödüllendirmekteydi.[1][2][a] Bununla birlikte enstrümantal caz performansları da 1959 ile 1962 yılları arasında En İyi Solo veya Küçük Grup Caz Performansı ve 1961 ile 1962 yılları arasında En İyi Büyük Grup Caz Performansı dallarında adaylık almaya uygundu.[b] 1962 yılındaki tören itibarıyla bu kategorilere "enstrümantal" etiketi eklendi ve yalnızca enstrümantal performansları ödüllendirilmeye başlandı.[6][7] 1965'te En İyi Enstrümantal Performans - Caz Dışı (İngilizce: Best Instrumental Performance - Non-Jazz)[3][8][9] kategorisini oluşturmasıyla birlikte caz dışındaki tarzları da ödüllendirmeye başladı.[10] İlk iki yıl kategorinin adı aynı kaldıktan sonra 1967'de En İyi Enstrümantal Performans - Caz Dışı (İngilizce: Best Instrumental Performance - Other Than Jazz)[11][12] adıyla sahiplerini buldu. Dağıtıldığı son yıl olan 1968'de ise kısaca En İyi Enstrümantal Performans olarak adlandırıldı.[13][14] Kategori, 1969'daki ödüllerde artık yer bulmazken, o yıl En İyi Enstrümantal Pop Performansı adlı yeni bir kategori eklendi.

Adaylıklar ve kazananlar değiştir

 
1965 yılında ödülü kazanan Henry Mancini
 
1966 ve 1967 yıllarında ödülü kazanan Herb Alpert
 
1968 yılında ödülü kazanan Chet Atkins
 
İki adaylık alan Neal Hefti
  Adaylığın veya kazananın albüm olduğunu göstermektedir.
  Adaylığın veya kazananın şarkı olduğunu göstermektedir.
Yıl[c] Sanatçı Şarkı/Albüm
1965
Henry Mancini "The Pink Panther Theme" 
Al Hirt "Cotton Candy" 
Peter Nero "As Long as He Needs Me" 
Quincy Jones "Theme from Golden Boy (String Version)" 
Stu Phillips[d] The Beatles Song Book 

1966

Herb Alpert & The Tijuana Brass "A Taste of Honey" 
Chet Atkins "Yakety Axe" 
Henry Mancini The Great Race 
Horst Jankowski "Walk In The Black Forest" 
Neal Hefti "Girl Talk" 

1967

Herb Alpert & The Tijuana Brass "What Now My Love" 
Chet Atkins Chet Atkins Picks on the Beatles 
Maurice Jarre Dr. Zhivago 
Neal Hefti "Batman Theme" 
Roger Williams "Born Free" 

1968

Chet Atkins Chet Atkins Picks the Best 
Bob Crewe "Music To Watch Girls By" 
Cannonball Adderley "Mercy, Mercy, Mercy" 
Herb Alpert & The Tijuana Brass "Casino Royale" 
Lalo Schifrin Mission: Impossible 

7. Grammy Ödülleri'ndeki (1965) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Al Hirt, "Cotton Candy" ile;[18] Henry Mancini, "The Pink Panther Theme" ile;[5] Peter Nero, "As Long as He Needs Me" ile;[19] Quincy Jones, "Theme from Golden Boy (String Version)" ile[3] ve Stu Phillips, The Beatles Song Book[15] ile aday oldu. Ödül; Beverly Hilton Otel'inde, Donna Loren ile Jonathan Winters tarafından, o gece kazandığı diğer iki ödülle birlikte, Henry Mancini'ye takdim edildi.[20]

8. Grammy Ödülleri'ndeki (1966) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Chet Atkins, "Yakety Axe" ile;[21] Mancini, The Great Race ile;[5] Herb Alpert & The Tijuana Brass, "A Taste of Honey" ile;[22] Horst Jankowski, "Walk In The Black Forest" ile[23] ve Neal Hefti, "Girl Talk" ile[24] aday oldu. Ödül, "NARAS üyelerinin gözünde, Frank Sinatra ile birlikte, iyi bir yıl geçiren" Herb Alpert'a, Radio City Music Hall'da takdim edildi.[25][26][27]

9. Grammy Ödülleri'ndeki (1967) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Atkins, Chet Atkins Picks on the Beatles ile;[21] Alpert ve grubu, "What Now My Love" ile;[22] Maurice Jarre, Dr. Zhivago ile;[28] Hefti, "Batman Theme" ile[24] ve Roger Williams, "Born Free" ile[29] aday oldu. Bir önceki senenin kazananı değişmedi ve ödül Alpert'a gitti.[11][12] Alpert'a ödülü Hollywood'da verildi.[11]

10. Grammy Ödülleri'ndeki (1968) En İyi Enstrümantal Performans kategorisine, Bob Crewe, "Music To Watch Girls By" ile;[30] Cannonball Adderley, "Mercy, Mercy, Mercy" ile;[31] Atkins, Chet Atkins Picks the Best ile;[21] Alpert ve grubu, "Casino Royale" ile[22] ve Lalo Schifrin, Mission: Impossible ile[32] aday oldu. Ödül, Bobby Lord tarafından Atkins'e, Nashville'de takdim edildi.[13][14]

Kategorinin var olduğu dört yılda, Herb Alpert & The Tijuana Brass ve Chet Atkins üçer kez, Henry Mancini ve Neal Hefti ikişer kez adaylık aldı. Bu dört isimden Neal Hefti hariç hepsi, ödüle layık görülürken Herb Alpert & The Tijuana Brass ödülü iki kez kazanan tek sanatçı oldu.

Notlar değiştir

  1. ^ En İyi Enstrümantal Solist Performansı (orkestrasız), Grammy'nin herhangi bir daldaki ilk enstrümantal performans kategorisidir.[1][3] Bir sonraki yıl, 1960 Grammy Ödülleri'nde, yine klasik müzik türünü ödüllendiren En İyi Enstrümantal Solist veya Solistler Performansı (orkestralı) adlı bir başka kategori daha eklendi.[4]
  2. ^ Örneğin Henry Mancini'nin More Music From Peter Gunn albümü enstrümantal olmasına rağmen belirtilen ilk dalda adaylık almıştı.[5]
  3. ^ Her yıl, o yıl düzenlenen Grammy Ödülleri hakkındaki maddeye bağlanmaktadır.
  4. ^ Adaylığı alan albüm Hollyridge Strings'e ait olsa da, adaylık albümün yapımcısı ve aranjörü olan Stu Phillips'e verilmiştir.[9][15][16][17]

Kaynakça değiştir

  1. ^ a b c "1st Annual GRAMMY Awards" (İngilizce). Kayıt Akademisi. 28 Kasım 2017. 20 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  2. ^ Award Winners. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 11 Mayıs 1959. ss. 15-16. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  3. ^ a b c "Quincy Jones". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  4. ^ 1959 NARAS Nominations. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 5 Ekim 1959. s. 6. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  5. ^ a b c "Henry Mancini". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  6. ^ RCA Victor Leads List of Grammy Nominations (İngilizce). Billboard. 5 Mayıs 1962. s. 32. 8 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  7. ^ Complete List of NARAS Awards Nominees. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 20 Nisan 1963. s. 30. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  8. ^ Henry, Clarence Bernard. Quincy Jones : a research and information guide. New York. ISBN 978-0-415-80661-9. OCLC 730404020. 
  9. ^ a b Finalists for 1964 Grammy Awards. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 20 Mart 1965. s. 6. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  10. ^ National On-the-Spot NARAS Coverage (İngilizce). Billboard. 24 Nisan 1965. s. 6. 8 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  11. ^ a b c Grammy Award Highlights. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 18 Mart 1967. s. 16. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  12. ^ a b The American Society of Composers, Authors and Publishers congratulates its members whose works or performances were awarded the the 1966 "Grammy" of the National Academy of Recording Arts and Sciences. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 18 Mart 1967. s. 53. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  13. ^ a b Nashville Rings Out With NARAS Awards. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 16 Mart 1968. s. 16. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  14. ^ a b NARAS Champions of 1967. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 9 Mart 1968. s. 10. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  15. ^ a b "Stu Phillips". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  16. ^ Album Reviews. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 26 Mart 1966. s. 68. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2021. 
  17. ^ So Beautifully, As a Capitol Album!. Life (İngilizce). Time Inc. 4 Aralık 1964. ss. R3. 10 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Ocak 2020. 
  18. ^ "Al Hirt". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 5 Mart 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  19. ^ "Peter Nero". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 19 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  20. ^ Picture Highlights of Grammy Gala. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. 24 Nisan 1965. s. 8. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  21. ^ a b c "Chet Atkins". Kayıt Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  22. ^ a b c "Herb Alpert". Kayıt Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 16 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  23. ^ "Horst Jankowski". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  24. ^ a b "Neal Hefti". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  25. ^ Brack, Ray (26 Mart 1966). Sinatra, Alpert Toasts of Coast. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. s. 6. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  26. ^ Lannert, John (5 Şubat 2000). Grammy Noms Prove It's A Good Year For Latin Artist. Billboard (İngilizce). Nielsen Business Media, Inc. s. 79. 9 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Ocak 2021. 
  27. ^ Wang, Vivian (5 Ocak 2018). "New York Today: The Many Lives of Radio City Music Hall". The New York Times. ISSN 0362-4331. 9 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2021. 
  28. ^ "Maurice Jarre". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 21 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  29. ^ "Roger Williams". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  30. ^ "Bob Crewe". Kayıt Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  31. ^ "Cannonball Adderley". Kayıt Akademisi (İngilizce). 19 Kasım 2019. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 
  32. ^ "Lalo Schifrin". Kayıt Akademisi (İngilizce). 23 Kasım 2020. 12 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Ocak 2021. 

"https://tr.wikipedia.org/w/index.php?title=En_İyi_Enstrümantal_Performans_Grammy_Ödülü&oldid=30810638" sayfasından alınmıştır