Ca'fer es-Sâdık
Ca'fer es-Sâdık (Arapça: جعفر الصادق; d. 699 veya 702, Medine - ö. 765, Medine) İsnâaşeriyye'nin altıncı, İsmâiliyye'nin beşinci imamı, Caferilik fıkhının kurucusu.
| Ca'fer es-Sâdık جعفر الصادق | |||||
|---|---|---|---|---|---|
|
İsnâaşeriyye'nin altıncı imamı İsmâiliyye'nin beşinci imamı Ca'ferî fıkhının kurucusu. | |||||
 Ca'fer es-Sâdık ismi yazılı bir levha | |||||
| Doğum |
699 ya da 702 Medine | ||||
| Ölüm |
765 Medine | ||||
| |||||
| Babası | Muhammed el-Bakır | ||||
| Annesi | Ümmü Ferve | ||||
HayatıDeğiştir
699 veya 702 senesinde Medine’de doğdu. Babası Ali'nin torunu Zeynelâbidîn oğlu Muhammed el-Bakır annesi ise Ebu Bekir'in torunu Kâsım bin Muhammed'in kızı Ümmü Ferve'dir. Künyesi büyük oğlunun İsmail olmasından dolayı Ebu İsmail'dir ancak oğlunun kendisinden önce ölmesinden dolayı daha çok Ebu Abdullah olarak anılmıştır. En meşhur lakabı Sadık olmakla birlikte Tahir, Sabir, Âtır ve Fazıl lakaplarıyla da zikredilmiştir. İlk eğitimini dedesi Zeynelâbidîn ve babasından aldı. Şiilere göre babasının ölümünden sonra imamet görevini 34 yıl devam ettirdi.
Şiîlikteki önemiDeğiştir
Şiîlik’te On İki İmâmların altıncısı olan "Câʿfer es-Sâdık," İsmâil bin Câ'fer el-Mûbarek ile Musa el-Kâzım’ın da babasıdır. Şiî öğretisine göre Câʿfer-i Sâdık’ın en büyük özelliği ise tam bir rehber öğretmen olmasıdır.
ÖlümüDeğiştir
Şiîlik öğretisine göre, 8 Aralık 765 tarihinde Abbâsî Hâlifesi Ebû Câʿfer "el-Mansûr"'un emriyle zehirletilerek öldürülmüştür.[1] Medine'de meşhur Bâki Mezarlığı'nda yatmaktadır.
KaynakçaDeğiştir
- ^ Campo, Juan E. (2009). Encyclopedia of Islam (Encyclopedia of World Religions). ABD: Facts on File. s. 386. ISBN 978-0-8160-5454-1. 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ekim 2013.
Dış bağlantılarDeğiştir
| Şii İslam unvanları | ||
|---|---|---|
| Önce gelen Muhammed el-Bakır |
İmâm Câʿfer es-Sâdık Beşinci Mustâ‘lîyye/Nizâr’îyye Altıncı Karmat’îyye/İsnâ‘aşer’îyye Şîʿa İslâm İmâmı 743 - 765 |
Sonra gelen İsmâil bin Câ'fer el-Mûbarek İsmâ‘îl’îyye halefi |
| Sonra gelen ʿAbd Allâh el-Eftâh Eftâh’îyye halefi | ||
| Sonra gelen Musa el-Kâzım İsnâ‘aşer’îyye halefi | ||