Brezilya Devrimci Komünist Partisi

Brezilya'da Marksist-Leninist bir siyasî parti

Brezilya Devrimci Komünist Partisi (Portekizce: Partido Comunista Revolucionário) Brezilya'da güçlü Stalinist eğilimleri olan komünist ve anti-revizyonist Marksist-Leninist bir siyasi partidir. 1966'da Brezilya Komünist Partisi'nden ayrılarak kurulmuştur. Daha sonra 1981'de 8 Ekim Devrimci Hareketi ile birleşmiştir, ama 1995'te ayrılmıştır. Uluslararası alanda, yer aldığı Uluslararası Marksist-Leninist Parti ve Örgütler Konferansı, Enver Hoca ve Arnavutluk Emek Partisi çizgisinde yer alan anti-revizyonist komünist partilerin bulunduğu uluslararası bir ağdır.

Brezilya Devrimci Komünist Partisi
Partido Comunista Revolucionário
KısaltmaBDKP
Kurucu
Emmanuel Bezerra,
Manoel Lisboa de Moura
Birleşme8 Ekim Devrimci Hareketi (sonradan 1995'te ayrılık)
MerkezRecife, Pernambuco
Gazete(ler)The Truth
İdeoloji
Marksizm-Leninizm
Hocaizm
Anti-revizyonizm

Uluslararası üyelikUluslararası Marksist-Leninist Parti ve Örgütler Konferansı
Brezilya

Tarih değiştir

Brezilya Komünist Partisinin (BKP) dönemin Sovyetler Birliği çizgisindeki revizyonist tutumundan memnun olmayan bir gurup BKP üyesinin partiden ayrılması ile 1966'da Brezilya Devrimci Komünist Partisi (BDKP) kurulmuştur. BDKP, BKP'nin Sovyet revizyonizmi lehine Leninizmi terk ettiğini ileri sürmüştür

Brezilya, 1964'te sağcı bir askeri diktatörlüğe girmişti. Soğuk Savaş'ta Amerika Birleşik Devletleri tarafından komünizme karşı güçlü bir rakip olarak desteklenen diktatörlük,[1] şüphelendiği komünistlere ve diğer siyasi rakiplere karşı işkence dahil olmak üzere çok sayıda insan hakları ihlalleri gerçekleştirdi.[2] Tehlikeye rağmen, Brezilya Devrimci Komünist Partisi hükûmete karşı silahlı mücadeleye devam etti. Parti, işçi grevleri ve öğrenci gösterileri organize etti, ama devlete ait şeker kamışı alanlarının yakılması gibi daha yıkıcı eylemlerde de bulundu.[3]

Parti, hükûmetin şüpheli komünistlere ve sol partilere karşı acımasızca işkence kampanyasının başlatılmasından sonra 1970'lerin başlarında kısmen dağıtıldı. Partinin lideri, Amaro Luiz de Carvalho, yetkililer tarafından tutuklandı. Diğer bazı önemli parti üyeleri öldürüldü. Bu, 12 Mayıs 1978'de Carvalho'nın halefi Edival Nunes Cajá'nın tutuklanmasıyla sonuçlandı. Buna karşılık, Pernambuco Federal Üniversitesi'nden 12.000'den fazla öğrenci Cajá'nın tutulduğu Recife'de greve gitti. ÖÖğrenci protestosu sonunda serbest bırakıldı, ancak hapishanede geçirdiği işkenceyi kamuya açıkladığı için kısa bir süre sonra tekrar tutuklandı. 1 Haziran 1979'a kadar kalıcı olarak serbest bırakılmayacaktı.

Temmuz 1981'de, hükûmete karşı yapılan BDKP direniş operasyonlarının sınırlı başarısı nedeniyle, parti, daha önce yıllar önce BKP'den ayrılan bir kentsel gerilla örgütü olan 8 Ekim Devrimci Hareketi (MR-8) ile birleşmeyi kararlaştırdı.[4] MR-8 de kendisini açıkça Marksist-Leninist olarak ilan etti, fakat “burjuva” örgütsel yapısı ve “burjuva milliyetçiliğine” olan yakınlığı, BKP'nin eski üyeleriyle ciddi anlaşmazlıklara yol açtı. Parti içindeki çekişmelerden sonra, BKP, 1995 yılında MR-8 ile bölünerek partinin yeniden kurulmasına neden oldu.

Yeniden kurulan parti, Gençlik Birliği İsyanı (Portekizce: União da Juventude Rebelião) (UJR) olarak bilinen bir gençlik kanadı kurdu. BDKP, 1998 yılında ikinci kongresini gerçekleştirdi ve bu da tüzüklerinin revizyonuyla sonuçlandı. Parti ideolojik olarak Marksizm-Leninizm'e adanmış kaldı, fakat silahlı mücadeleyi en öncelikli olarak gören önceki tüzükle çelişen yöntemlerine çok daha kapsamlı bir teorik yaklaşım benimsedi. Yeniden kurulan parti, askeri yönetimin sona ermesinden sonra rahatladı, bu nedenle parti, birleşme öncesinde var olmayan basın özgürlüğünden yararlanmaya karar verdi. Partinin ilk gündemi olan kuramsal yayın organı Gerçek, Aralık 1998'de yayınlandı.

2004'te, anti-revizyonist ve Hocaist komünist partilerin bulunduğu uluslararası bir ağ olan Uluslararası Marksist-Leninist Parti ve Örgütler Konferansı (CIPOML)'na üye oldu. Bundan sonra CIPOML'nin teorik yayın organı, Birlik ve Mücadele'ye katkıda bulunacaktı.[5]

Başvurular değiştir

  1. ^ "BRAZIL MARKS 40th ANNIVERSARY OF MILITARY COUP". 19 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2018. 
  2. ^ Archdiocese of São Paulo (1998). Torture in Brazil. Austin, TX: University of Texas Press. ISBN 0-292-70484-4. 
  3. ^ "História - Partido Comunista Revolucionário". 1 Ağustos 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2018. 
  4. ^ "Hora do Povo". 2 Nisan 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2018. 
  5. ^ "Unity & Struggle". 14 Mayıs 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Ağustos 2018. 

Dış bağlantılar değiştir