Bira ölçümü

Bira ölçümü, biranın acılığının, yoğunluğunun, aromalarının, alkol sertliğinin ve renginin ölçülüp sınıflandırılmasıdır. Bira içerken dikkate alınması gereken birçok faktör vardır. Bunların başlıcaları acılık, içecekte bulunan çeşitli tatlar ve bunların yoğunluğu, alkol içeriği ve rengidir. Bu özellikler için standartlar, herhangi bir biranın genel nitelikleri hakkında daha nesnel ve tekdüze bir belirleme yapılmasına olanak tanır.

Bira ile dolu bir test tüpünde yüzen hidrometre. Yaklaşık olarak özgül ağırlığı belirtir.

Renk

"Degrees Lovibond" veya "°L" ölçeği, genellikle bira, viski veya şeker çözeltileri olan bir maddenin renginin ölçüsüdür. Lovibond derecelerinin belirlenmesi, maddenin renginin genellikle bir kolorimetre ile bir dizi kehribar ila kahverengi cam slaytla karşılaştırılmasıyla gerçekleşir. Ölçek Joseph Williams Lovibond tarafından tasarlanmıştır.  Standart Referans Yöntemi (SRM) ve Avrupa Biracılık Sözleşmesi (EBC) yöntemleri büyük ölçüde bunun yerini almıştır ve SRM, °L'ye yaklaşık olarak eşit sonuçlar verir.

Standart Referans Yöntemi veya SRM modern bira üreticilerinin bir bira veya şerbetin renk yoğunluğunu, kabaca koyuluğunu ölçmek için kullandıkları bir sistemdir. Yöntem, spektrofotometre veya fotometrenin, cihazın ışık yolunda bulunan standart boyutlardaki bir küvette bulunan bir numuneden geçerken belirli bir dalga boyundaki, 430 nanometre (mavi) ışığın zayıflamasını ölçmesini içerir.

EBC ayrıca biranın ve şıranın rengini ölçer ve biradaki bulanıklığı (pusluluk olarak da bilinir) ölçer.

Renge Dayalı Standart Referans Metodu (SRM)

SRM/Lovibond	Örnek	Bira rengi	EBC
2	Pale lager, Witbier, Pilsener, Berliner Weisse		4
3	Maibock, Blonde Ale		6
4	Weissbier		8
6	American Pale Ale, India Pale Ale		12
8	Weissbier, Saison		16
10	English Bitter, ESB		20
13	Bière de Garde, Double IPA		26
17	Dark lager, Vienna lager, Märzen, Amber Ale		33
20	Brown Ale, Bock, Dunkel, Dunkelweizen		39
24	Irish Dry Stout, Doppelbock, Porter		47
29	Stout		57
35	Foreign Stout, Baltic Porter		69
40+	Imperial Stout		79

Sertlik

Biranın sertliği, hacimce alkol içeriğinin yüzde olarak ifade edilmesiyle ölçülür; yani 100 mL birada bulunan mutlak alkolün (etanol) mililitre cinsinden miktarıdır.

Bir biranın gücünü belirlemenin en doğru yöntemi, bir miktar bira alıp biranın içindeki tüm alkolü içeren bir içkiyi damıtmak olacaktır. İçkinin alkol içeriği daha sonra bir hidrometre ve alkol ve su karışımlarının yoğunluk tabloları kullanılarak ölçülebilir. İkinci doğru yöntem, saf suyun kaynama sıcaklığı ile test edilen biranın kaynama sıcaklığı arasındaki farkı kullanan ebulliometre yöntemidir.

Pratikte bir biranın gücünü tahmin etmek için kullanılan en yaygın yöntem, fermantasyondan önce ve fermantasyon tamamlandıktan sonra şıradaki şeker veya "ekstrakt" miktarını ölçmek ve bu iki veri noktasını biranın alkol içeriğini veya gücünü tahmin eden deneysel bir formülde kullanmaktır.

Yoğunluk

Şıradaki veya biradaki ekstrakt miktarını (dolaylı olarak) ölçmenin en yaygın yöntemi, genellikle bir hidrometre kullanılarak gerçekleştirilen sıvının yoğunluğunu ölçmek ve yoğunluk ölçümünü ekstrakta, şerbetteki veya biradaki şekerlerin kütle kesrine dönüştürmektir. Hidrometreler bir dizi ölçekle kalibre edilebilir. Yaygın bir ölçek, özgül ağırlık (SG) ölçeğidir, yani bir sıvının yoğunluğunun saf suyun yoğunluğuna (standart bir sıcaklıkta) göre oranıdır. Özgül ağırlık ayrıca bir piknometre veya salınımlı U tüplü elektronik metre ile de ölçülebilir. Suyun SG'si 1.000, mutlak alkolün SG'si 0.789'dur. Diğer yoğunluk ölçekleri aşağıda tartışılmaktadır.

Şıranın yoğunluğu şerbetteki şeker içeriğine bağlıdır: şeker ne kadar fazlaysa yoğunluk o kadar yüksektir. Fermente birada SG'yi yükseltecek bir miktar artık şeker olacaktır, alkol içeriği SG'yi düşürecektir. Fermantasyondan önce şerbetin SG'si ile fermantasyondan sonra biranın SG'si arasındaki fark, maya tarafından ne kadar şekerin alkole ve CO2'ye dönüştürüldüğüne dair bir gösterge verir_. Orijinal ve son SG arasındaki farka dayalı bira gücünü hesaplamak için temel bir formül şudur:

$ABV=131.25(OG-FG)$

Aşağıdaki formül  daha yüksek alkol yüzdelerinde daha doğru tahminler sağlayan alternatif bir denklemdir (genellikle %6 veya %7'nin üzerindeki biralar için kullanılır).

Burada OG orijinal yoğunluk veya fermantasyondan önceki özgül yoğunluk, FG ise fermantasyondan sonraki son yoğunluk veya SG'dir.

"Orijinal Ekstrakt" (OE), orijinal yoğunluk için bir eşanlamlıdır. OE genellikle biranın "boyutu" olarak adlandırılır ve Almanya'da genellikle etikette Stammwürze  [ de ] veya bazen sadece yüzde olarak basılır. Örneğin Çek Cumhuriyeti'nde insanlar "10 derecelik biralar", "12 derecelik biralar" vb. ifadelerinden bahseder.

Yerçekimi ölçümleri biranın büyüklüğünü, alkol oranını ve mayanın mevcut şekerin ne kadarını tüketebildiğini belirlemek için kullanılır (belirli bir suşun, uygun koşullar altında, belirli bir bileşime sahip bir şırayı belirli bir zayıflama aralığında fermente etmesi beklenebilir; yani, özütün bilinen bir yüzdesini tüketebilmelidir).

Tarihsel olarak yerçekimi bira üreticisinin pound'u (sadece "pound" olarak da bilinir) olarak ölçülüp kaydedilirdi. Bir şıranın "varil başına 26 pound yerçekimi" olduğu söylenirse  36 imparatorluk galonu olan standart bir şıra fıçısı, bir varil saf sudan 26 pound daha ağırdı.  Gerçek ölçüm, bir kalibrasyon ölçeği veya özel bir bira üreticisinin sürgülü cetveli ile sıcaklığı düzelten sakarometre (yani hidrometre) ile yapılırdı .  1864'ün ortalama ilk çalıştırma gücü 30 pound veya 1.083 OG olurdu.