Şablon:GM/2016-11-28
 Charles de Gaulle Meydanı (ya da Place de l'Etoile), 19. yüzyıl'da Georges Eugène Haussmann tarafından çizilen 12 caddeye yol veren çok geniş ve büyük bir döner kavşağıdır. Bu caddeler arasında Grande-Armée Caddesi, Wagram Caddesi veya Şanzelize Caddesi vardır. Charles de Gaulle - Étoile metro durağıyla Zafer Takı'na ulaşılabilir. Napolyon Bonapart, Austerlitz savaşında galip gelen fransız askerlerine seslenmiş ve "Evinize zafer taklarının altından geçerek döneceksiniz." demiştir. 18 Şubat 1806 tarihinde Zafer Takı'nın inşa edilmesini istemiştir. Napolyon Bonapart'ın ilk düşüncesi, Zafer Takı'nı Louvre Müzesi ve Bastille Meydanı'ndan geçen uzun bir caddenin başlangıç noktası yapmaktır. Anıtın inşaatını Fransız mimar Jean-François-Thérèse Chalgrin üstlenmiştir. 1810 yıllarında Rusya İmparatorluğu'na karşı savaşan Napolyon Bonapart, anıtın inşaatına ara verdi. Restorasyon döneminde ise tamamen durduruldu. Louis-Philippe'in ülke'nin başına gelmesiyle, Zafer Takı inşaatına 1832 yılında yeniden devam edilmiş ve 1836 yılında bitirilmiştir. İnşaatın son dönemlerinde mimarlar Fransız Louis-Robert Goust ve Jean-Nicolas Huyot olmuştur. Zafer Takı, 29 Temmuz 1836 tarihinde, Temmuz Devrimi'nin 6. yıldönümü kutlamalarında açılmıştır. Açılışta askeri konvoyların geçmesi ve Louis-Philippe'in konuşma yapması planlanmaktaydı. Ancak açılışın birkaç gün evvelinde Louis-Philippe'e suikast girişiminde bulunulduğu için, hem askeri konvoy hem de konuşma iptal olmuştur. Askeri konvoy yerine, Louis-Philippe 300 davetliye ziyafet vermiştir. 15 Aralık 1840 tarihinde, Napolyon Bonapart'ın cenazesi Zafer Takı'nın altından geçmiştir. (Devamı...) |
 1889-1901 arasında ABD'de öğrenim gördü ve Columbia Üniversitesi'ni bitirerek tıp doktoru oldu. Ülkesine döndükten sonra Liberal Parti'ye girerek siyasete atıldı. 1924'te Başkan Yardımcılığına seçildi. Ertesi yıl General Emiliano Chamorro Vargas önderliğindeki bir darbeyle devrildi ve sürgüne gitti. 1926'da Chamorro'nun yerine Adolfo Díaz'ın geçmesinden sonra ülkesine dönerek Başkanlık üzerindeki hak iddia etmeye başladı. Díaz ve Sacasa arasındaki bu mücadele sırasında Meksika Sacasa'yı, ABD ise Díaz'ı destekledi. Başkanlık iddialarının yarattığı karışıklıklar sırasında ABD Hükümeti düzenin korunması için Nisan 1927'de Nikaragua'ya deniz piyadelerini gönderdi. Sacasa bunun üzerine ABD'nin önerdiği bu uzlaşmayı isteksizce de olsa kabul ederek Başkanlık üzerindeki hak iddialarından vazgeçtiğini açıkladı. 1932'de Başkan seçildiyse de gerçek iktidar Augusto César Sandino ile General Anastasio Somoza García'nın elinde kaldı. Haziran 1936'da Somoza'nın gerçekleştirdiği bir darbeyle iktidardan uzaklaştırıldı. (Devamı...) |