İç ve dış gezegen

Güneş Sisteminde bir gezegenin yörüngesi, diğer bir gezegenin Güneş etrafındaki yörüngesinin içinde yer alıyorsa, başka bir değişle yörüngesi kapsanıyorsa başka bir gezegene göre daha aşağı veya daha içte olarak belirtilmektedir. Bu durumda ikinci gezegenin birinciden dışında yani daha üstün olduğu inanışı hakimdir. Terimlerin orijinal olarak kullanıldığı Dünya referans çerçevesinde, aşağı gezegenler Merkür ve Venüs, üstün gezegenler ise Mars, Jüpiter, Satürn, Uranüs ve Neptün'dür. Ceres veya Plüton gibi cüce gezegenler ile asteroitlerin birçoğu, neredeyse hepsinin Dünya yörüngesinin dışında yörüngede olmaları anlamında 'üstün' olarak kabul edilmektedir.

Bu terimler ilk olarak Claudius Batlamyus'un yer merkezli kozmolojisinde, episiklleri Dünya ve Güneş ile eş doğrusal kalan gezegenleri (Merkür ve Venüs) aşağı, kalmayan gezegenleri (Mars, Jüpiter ve Satürn) ise üstün olarak ayırmak için kullanılmıştır.[1]

16. yüzyılda bu terimler, Batlamyus'un yer merkezli modelini reddeden Kopernik tarafından, bir gezegenin yörüngesinin Dünya'nınkine göre boyutunu ayırt etmek için değiştirilmiştir.[2]

Her kategorideki gezegenler

değiştir

Dünya referans noktası olarak kabul edildiğinde:

ifade eder. Terimler bazen daha genel olarak kullanılır; örneğin Dünya, Mars'a göre daha aşağı bir gezegendir.

Diğer gezegen terimleri

değiştir

İç gezegen günümüzde gökbilimciler için tercih edilen bir terim değildir. Alt/iç ve üst, sırasıyla asteroit kuşağının içinde bulunan gezegenleri ve onun dışında yer alan kimi gezegenleri belirten iç gezegen ve dış gezegen terimlerinden tamamıyla farklıdır. Alt gezegen terimi, buna ek olarak küçük gezegen veya cüce gezegen terimlerinden de farklı bir anlamdadır. Üst gezegen terimi ise gaz devi olarak ifade edilen gezegenlerden farklı manadadır.

Referanslar

değiştir
  1. ^ Lakatos, Imre; Worrall, John; Currie, Gregory (1980). Worrall, John; Currie, Gregory (Ed.). The Methodology of Scientific Research Programmes. Cambridge University Press. s. 186. ISBN 0-521-28031-1. 
  2. ^ Kuhn, Thomas S. (1985). The Copernican Revolution: Planetary Astronomy in the Development of Western Thought (4th bas.). Harvard University Press. s. 172. ISBN 0-674-17103-9.