Yahudi Gelini
Yahudi Gelini (Almanca: Het Joodse bruidje), Rembrandt'ın 1667 yılında yağlı boya ile tuval üzerinde yaptığı tablo. Eser günümüzde Rijksmuseum Amsterdam'da sergilenmektedir.[1] Rembrandt'ın ölümünden 2 yıl önce tamamlamış olduğu bu eser, ressamın son en iyi portresi olarak görülür.
| |
| Sanatçı | Rembrandt |
|---|---|
| Yıl | 1667 |
| Boyutlar | 121,5 cm × 166,5 cm |
| Konum | Rijksmuseum Amsterdam, Amsterdam |
Tablo hakkında değiştir
Çiftin kimliği değiştir
Amsterdam'lı sanat koleksiyoncusu Van der Hoop eserdeki kolyenin, Yahudi bir babanın düğün günü kızına hediye ettiğini tespit etmiştir. Bu yorum kabul görmüş ve eser, 19. yüzyılın başlarında bugünkü adını almıştır. Resmedilen çiftin kimliği belirsizdir. Lakin bu konuda farklı tahminler vardır. Çiftin Rembrandt'ın oğlu Titus ve gelini veya İspanyol şair Miguel de Barrios ile eşi olabileceği düşünülüyor. Başka bir iddiaya göre ise betimlenen çift, Eski Ahit'de isimleri geçen İbrahim ve Sare ya da Rut ile Boaz'dır. En kuvvetli tahmin ise resimdeki karı kocanın İshak ve eşi Rebeka olması yönündedir.[2]
İçeriği değiştir
Tabloda kimliği belirsiz bir çift betimleniyor.[3] Arka planın koyu kahve renkde olduğu eserde, soğuk renkler daha fazla kullanılmış. Resimde, erkek sol eliyle kadının omuzunu sararken, diğer elini kadının göğsüne koymuş. Kadın ise erkeğin eline parmaklarıyla hafifçe dokunuyor. Erkeğin üstünde sarı, kadının üstünde ise koyu kırmızı, oldukça gözalıcı bir elbise var. Kadının üzerindeki kolye, bilezik ve yüzük, tabloya zenginlik ve zariflik katıyor.
Yahudi Gelini, aşkı betimliyor olmasına rağmen, mutlu bir portre değil. Kadın düşünceli görünürken, erkeğin gözlerinde oldukça mütevazı bir ifade var.
Rembrandt, daha önce de 1641 yılında aynı isimli başka bir tablo çizmişti. Lakin, bu tablo ikinciden farklı. Bu eserde kafasında şapka olan bir kız betimleniyor. Bu tablo günümüzde Varşova Kraliyet Sarayı koleksiyonunda yer alıyor.
Yorumlar değiştir
1885 yılında tabloyu ilk kez gören Vincent Van Gogh, tabloya bakar ve şöyle der:
| “ | "Bu tablonun önünde 15 gün boyunca sadece kuru ekmekle beslenerek oturabilmek için hayatımın 10 yılını verirdim!" | „ |
Ardından kardeşi Theo'ya yazdığı bir mektupta, "...Ne çok samimi, ne de son derece sempatik bir resim" sözlerini kullanır.[4]
İngiliz sanat tarihçisi ve gazeteci Andrew Graham Dixon tabloyu yorumlarken,
| “ | Batı sanatında, sevgiye, yapmacıksız şefkate ilişkin büyük resimlerden biridir; idealleştirilmemiş veya dramatikleştirilmemiştir. Rembrandt’ın figürleri, resim sanatındaki âşıkların basmakalıp teatral duruşlarını takınmazlar. Burada sevgi, yüzün ve bedenin en incelikli dili aracılığıyla ve sanki bu birlik ânı bir kutlama nedeni olduğu kadar bir kaygı nedeniymiş gibi kendine özgü bir geçicilik duygusuyla, erkeğin bedeninin eğimi aracılığıyla, bedenin yatay çizgiden hafifçe, ancak son derece sevgi dolu eğilişiyle, erkeğin elinin kadının eliyle teması aracılığıyla ve resimde öylesine ustalıkla (ve açıklanması olanaksız şekilde) ifade edilmiş olan temasın hafifliği aracılığıyla dile gelir. | „ |
ifadelerini kullanmıştır.[5]
Dış bağlantılar değiştir
- Rijksmuseum Amsterdam'da Yahudi Gelini24 Temmuz 2017 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- The Jewish Bride - Museum Het Rembrandthuis 7 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
- Rembrandt Harmenszoon van Rijn, The Jewish Bride 7 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
Kaynakça değiştir
- ^ "The Jewish Bride by Rembrandt" (İngilizce). Visual art.com. 8 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi.
- ^ Ernst van de Wetering, Rembrandt: The Painter at Work (2009). Rembrandt (İngilizce). ISBN 9780520258846.
- ^ "The enigma of the Jewish bride in the National Gallery's Rembrandt ..." 2 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Kasım 2014.
- ^ "How Jewish Is Rembrandt's 'Jewish' Bride?". JewishPress.com. 6 Ağustos 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ağustos 2010.
- ^ "The Jewish Bride by Rembrandt". Archive- Sunday Telegraph "In The Picture" : Andrew Graham-Dixon. 7 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2013.